Οι Γιαννιώτες αδερφοί Τζαχρήστα θριάμβευσαν στην 40η Εθνική Μαθηματική Ολυμπιάδα “Ο ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ”, η οποία διεξήχθη το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2023, συνεχίζοντας την οικογενειακή επιστημονική παράδοση.
Γεώργιος Τζαχρήστας
Συγκεκριμένα, ο Γεώργιος Τζαχρήστας, μαθητής της Γ’ Λυκείου των Δωδωναίων Εκπαιδευτηρίων Ιωαννίνων, κατέκτησε για ακόμη μία φορά χρυσό μετάλλιο, ενώ ο Θεοφάνης Τζαχρήστας, μαθητής της Α’ Γυμνασίου του 3ου Γυμνασίου Ιωαννίνων, κατέκτησε χάλκινο μετάλλιο.
Θεοφάνης Τζαχρήστας
Η ιστορία επαναλαμβάνεται με παραλλαγές, καθώς στην 36η Εθνική Μαθηματική Ολυμπιάδα “Ο ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ” ο μεγάλος αδερφός τους, Ιωάννης Τζαχρήστας (μαθητής τότε της Γ’ Λυκείου), είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο και ο Γεώργιος Τζαχρήστας (μαθητής τότε της Β’ Γυμνασίου) είχε κατακτήσει το αργυρό μετάλλιο.
Θερμά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που διακρίθηκαν, τα οποία αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και χαραμάδα ελπίδας για την νέα γενιά!
Παράλληλα τους εκφράζουμε ευχές για υγεία, φώτιση, δύναμη και καλή συνέχεια στον Προκριματικό Διαγωνισμό, στις Βαλκανιάδες και στην Παγκόσμια Ολυμπιάδα.
Δύο άνθρωποι έχασαν την ζωή τους σε τροχαίο δυστύχημα που έγινε αργά το απόγευμα στο ύψος της διασταύρωσης προς Άριστη στην εθνική οδό Ιωαννίνων – Κόνιτσας.
Κάτω από άγνωστες συνθήκες ΙΧ αυτοκίνητο συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με ασθενοφόρο, που μετέφερε ασθενή στο σπίτι του, σε χωριό της περιοχής Πωγωνίου.
Η σύγκρουση ήταν σφοδρή.
Μέσα από της παραμορφωμένες λαμαρίνες οι πυροσβέστες απεγκλώβισαν τον οδηγό του ΙΧ που δεν είχε της αίσθησης του και τον ασθενή.
Στο σημείο έφτασαν δυνάμεις της αστυνομίας της πυροσβεστικής και ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ.
Δυστυχώς ο οδηγός του ΙΧ, 60 ετών, και ο ασθενής του ασθενοφόρου, 65 ετών, υπέκυψαν στα σοβαρά τραύματά τους
Απόκριες στα Γιάννινα και τηρώντας τα έθιμα, οι πολιτιστικοί σύλλογοι της πόλης θα ανάψουν τις παραδοσιακές τζαμάλες. Χορός γύρω από τη φωτιά, άφθονο δωρεάν λευκό και κόκκινο κρασί, παραδοσιακά εδέσματα και αργά το βράδυ ζεστή φασολάδα…
Για το 2023, 67 τζαμάλες θα ανάψουν σε όλο το λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων, στα όρια του Δήμου Ιωαννιτών, από νωρίς το απόγευμα της Κυριακής της Τυρινής, 26 Φεβρουαρίου 2023.
Ο πολιτιστικός σύλλογος “Κατσικά”, το μεσημέρι της ίδιας μέρας, 26 Φεβρουαρίου, σας περιμένει στο «Καρναβάλι Κατσικά». Η παρέλαση των αρμάτων και των καρναβαλιστών θα ξεκινήσει στις 12.
Παρουσιάζουν η Βίλιαν Στασινού και ο Μίλτος Γήτας. Στις μουσικές επιλογές ο Χάρης Τσίτος. Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στο τηλέφωνο 2651094039 και ώρες 19:00 με 21:00 καθημερινά.
Τα γαϊτανάκια, που είχαν προγραμματιστεί για το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2023, δεν θα πραγματοποιηθούν.
Την Καθαρά Δευτέρα, στα Κούλουμα, θα γιορταστούν στο Πάρκο Λιθαρίτσια, από τις 12 το μεσημέρι, παραδοσιακά σαρακοστιανά εδέσματα.
Ο Βασιλιάς Εθνάρχης Παύλος Α’ , η Βασίλισσα Φρειδερίκη και η Αυτού Βασιλική Υψηλότης ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, μεταβαίνουν στα Ιωάννινα προκειμένου να παρακολουθήσουν της εκδηλώσεις για την επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης, στο περιθώριο των οποίων εγκαινιάζουν Νηπιοκομική Σχολή και Βρεφονηπιακό Σταθμό στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων.
Κατά την διάρκεια της παρέλασης περνούν μπροστά από τους βασιλείς, μεταξύ άλλων, οι βετεράνοι Ήρωες πολεμιστές της Απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, καθώς και αναπαράσταση της Ελευθέρας Ελλάδος και της σκλαβωμένης Βορείου Ηπείρου.
20 – 21 Φεβρουαρίου 1967
Περίληψη Εορτασμός της 54ης επετείου της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων παρουσία του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄:
α) άφιξη στην Πρέβεζα, β) υποδοχή στη Φιλιππιάδα, γ) κατάθεση στεφάνου στο Χάνι Εμίν Αγά, δ) άφιξη στα Ιωάννινα, ε) αποκαλυπτήρια ανδριάντα των μαχητών του ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-1941 στο Καλπάκι, στ) επίσημο γεύμα του Δημάρχου Ιωαννίνων, ζ) επίσημη δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό των Ιωαννίνων, η) παρέλαση στα Ιωάννινα.
Δεν τον εβλέπεις που ‘ρχεται με το σπαθί στο χέρι…”
Στις 21 Φεβρουαρίου 1913, ο Διάδοχος του Θρόνου και μετέπειτα Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος ΙΒ’ ηγούμενος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εισέρχεται στα ελεύθερα πλέον Ιωάννινα εν μέσω γενικών πανηγυρισμών στρατού και λαού, απελευθερώνοντας την πόλη που βρισκόταν κάτω από πέντε αιώνες Οθωμανικής τυραννίας, μετά από την θρυλική κατάληψη του φυσικού οχυρού του Μπιζανίου, κατατροπώνοντας τις οθωμανικές δυνάμεις του Εσαάτ Πασά, ο οποίος παραδίδει την λυτρωθείσα από την μπότα του κατακτητή πόλη της Ηπείρου. Έτσι τερματίζεται κατ’ ουσίαν νικηφόρως για την μεγάλη μας Πατρίδα ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος, με την Ελλάδα να αριθμεί χιλιόμετρα νέων εδαφών και χιλιάδες νέου γηγενούς πληθυσμού χάριν στην άκαμπτη προέλαση του στρατεύματός μας, τις ισοπεδωτικές βολές του Πυροβολικού μας, τις αδήριτες λόγχες των Ευζωνικών ταγμάτων και την απαράμιλλη στρατιωτική μεγαλοφυΐα του Διαδόχου-Στρατηλάτου.
Ο συρφετός της δημοκρατίας, ο οποίος κηρύσσει τριήμερα πένθη στη μνήμη καμπαλιστών ηγετίσκων του καθεστώτος, αρνήθηκε να τελέσει φέτος τις επετειακές εκδηλώσεις τιμής στους ήρωες προγόνους μας για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και την μάχη του Μπιζανίου, μη αντέχοντας την σύγκριση με το βεληνεκές και την δόξα εκείνων που λάμπρυναν το Έθνος με την αυτοπαράδοσή τους στον αγώνα, για να αποκτήσει ξανά η Ελλάδα τα φυσικά ζωτικά της σύνορα. Αυτοί που υποστηρίζουν συνεκμεταλλεύσεις δικών μας ορυκτών πόρων με τον Τούρκο και μοίρασμα του Αιγαίου έχουν το θράσος να βιάζουν την ιστορική μνήμη, απαγορεύοντας στον λαό μας να εορτάσει για την Ελευθερία του και τις νίκες των παππούδων μας!
Ο αγώνας για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων υπήρξε η σημαντικότερη στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο μέτωπο της Ηπείρου, κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου (5 Οκτωβρίου 1912- 18 Μαΐου 1913).
Η πολεμική αναμέτρηση για την κατάληψη της πρωτεύουσας της Ηπείρου κράτησε σχεδόν τρεις μήνες, από τις 29 Νοεμβρίου 1912 έως τις 21 Φεβρουαρίου 1913, οπότε οι οθωμανικές δυνάμεις παραδόθηκαν στον διάδοχο Κωνσταντίνο, που ηγείτο των ελληνικών όπλων.
Με το ξέσπασμα του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, τα ελληνικά στρατεύματα, που είχαν συγκεντρωθεί στην περιοχή της Άρτας υπό τον αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Σαπουντζάκη (1846-1931), κράτησαν αρχικά αμυντική στάση, με στόχο να εξασφαλίσουν τη μεθόριο.
Οι ελληνικές δυνάμεις στο μέγεθος μεραρχίας υπολείπονταν των οθωμανικών δυνάμεων, που διέθεταν για την υπεράσπιση της περιοχής δύο μεραρχίες υπό την διοίκηση του Εσάτ Πασά (1862-1952), ενός Οθωμανού στρατηγού που είχε γεννηθεί στα Ιωάννινα.
Το σχέδιο προέβλεπε ότι μετά την ολοκλήρωση των επιχειρήσεων στη Μακεδονία, θα ελευθερώνονταν στρατεύματα για την ανάληψη επιθετικής πρωτοβουλίας στην Ήπειρο.
Αλλά από τις 6 Οκτωβρίου κιόλας άρχισαν οι αψιμαχίες. Γρήγορα, ο ελληνικός στρατός ανέλαβε επιθετικές πρωτοβουλίες και τις επόμενες ημέρες κατέλαβε τη Φιλιππιάδα (12 Οκτωβρίου) και την Πρέβεζα (21 Οκτωβρίου).
Στη συνέχεια κινήθηκε προς την πεδιάδα των Ιωαννίνων, όπου είχε συγκεντρωθεί ο κύριος όγκος των τουρκικών δυνάμεων, που εν τω μεταξύ είχε ενισχυθεί με νέες δυνάμεις από την περιοχή του Μοναστηρίου. Έτσι, εξαιτίας αυτού του γεγονότος, αλλά και των δυσμενών καιρικών συνθηκών, η προέλαση του ελληνικού στρατού ανακόπηκε.
Η κατάληψη των Ιωαννίνων φάνταζε δύσκολή υπόθεση, καθότι ο ελληνικός στρατός έπρεπε να εκπορθήσει τα οχυρά του Μπιζανίου. Ο ορεινός όγκος του Μπιζανίου, που δεσπόζει νότια των Ιωαννίνων, αποτελούσε εξαιρετικά ισχυρή αμυντική τοποθεσία, που επιπλέον είχε ενισχυθεί πρόσφατα με πέντε μόνιμα πυροβολεία, κατασκευασμένα υπό την επίβλεψη γερμανών ειδικών.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου επιζητούσε τη γρήγορη απελευθέρωση της Ηπείρου, πριν από τη σύναψη συνθήκης ειρήνης μεταξύ των εμπολέμων στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, που βρισκόταν σε εξέλιξη. Έτσι, ο στρατός της Ηπείρου ενισχύθηκε με μία ακόμη μεραρχία από τη Θεσσαλονίκη και υπό την ηγεσία του αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Σαπουντζάκη ανέλαβε την πρώτη σημαντική επιθετική ενέργεια κατά των οχυρών του Μπιζανίου στις 29 Νοεμβρίου 1912, η οποία απέτυχε προς μεγάλη ανησυχία της ελληνικής κυβέρνησης.
Στις 8 Δεκεμβρίου αποφασίστηκε η αποστολή δύο ακόμη μεραρχιών στην περιοχή, ενώ την επομένη ο διάδοχος Κωνσταντίνος με τηλεγράφημά του προς την πολιτική ηγεσία έθετε θέμα αντικατάστασης του αντιστράτηγου Σαπουντζάκη, τον οποίον χαρακτήριζε «αδέξιον». Το ίδιο βράδυ, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να αναθέσει την ηγεσία του Στρατού της Ηπείρου στον Κωνσταντίνο, ο οποίος παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του δέχτηκε.
Στις 3 Ιανουαρίου 1913 η σχετική διαταγή έφθασε στο Στρατηγείο Ηπείρου, η οποία περιλάμβανε και τη ρητή απαγόρευση προς τον στρατό της Ηπείρου να ενεργήσει οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια πριν από την άφιξη του Κωνσταντίνου.
Ένα απρόοπτο γεγονός άλλαξε τη φορά των πραγμάτων. Ένα αυτοκίνητο με δύο άνδρες αυτομόλησε προς τις τουρκικές γραμμές. Ο Σαπουντζάκης, που ήθελε να αποκαταστήσει το στρατιωτικό του γόητρο, εξέφρασε τους φόβους του προς το Υπουργείο Στρατιωτικών ότι οι επιβάτες του αυτοκινήτου θα πρόδιδαν στους Τούρκους τη διάταξη των ελληνικών δυνάμεων και διατύπωσε τη γνώμη ότι μία αιφνιδιαστική επίθεση πριν από την άφιξη του διαδόχου θα απέφερε ουσιαστικά αποτελέσματα.
Το αίτημά του έγινε δεκτό από το επιτελείο και η νέα επίθεση κατά των οχυρών του Μπιζανίου ξεκίνησε το πρωί της 7ης Ιανουαρίου 1913. Οι αμυνόμενοι κατόρθωσαν να αποκρούσουν και αυτή την επίθεση, προκαλώντας απώλειες στους Έλληνες επιτιθέμενους.
Το απόγευμα της 10ης Ιανουαρίου 1913 έφθασε στο μέτωπο ο Κωνσταντίνος, ο οποίος μετά την ενημέρωσή του από τον αντιστράτηγο Σαπουντζάκη, έδωσε εντολή την επόμενη ημέρα για κατάπαυση του πυρός.
Ο νέος αρχηγός βρήκε αποδεκατισμένο τον στρατό, όχι τόσο από τις απώλειες στη μάχη, όσο από τα επακόλουθα του σκληρού χειμώνα (ψύξεις, κρυοπαγήματα) και της υπερκόπωσης των ανδρών. Οι μάχιμοι από 40.000 είχαν περιοριστεί στις 28.000 άνδρες, δύναμη μικρή για τον Κωνσταντίνο, προκειμένου να επιχειρήσει την τρίτη επίθεση για την κατάληψη του Μπιζανίου, που θα σήμαινε και την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.
Στις 30 Ιανουαρίου ο Κωνσταντίνος ζήτησε ενισχύσεις, αλλά ο Βενιζέλος που επισκέφθηκε το μέτωπο απέρριψε το αίτημα του, καθώς δεν μπορούσαν να διατεθούν μονάδες από τη Μακεδονία. Το σχέδιο που εκπόνησε ο Κωνσταντίνος και οι επιτελείς του για την εκπόρθηση του Μπιζανίου προέβλεπε την εκδήλωση της κύριας επίθεσης στις 20 Φεβρουαρίου 1913.
Νωρίτερα, στις 17 Ιανουαρίου, με επιστολή του προς τον Εσάτ Πασά τού είχε ζητήσει την παράδοση των Ιωαννίνων για λόγους ανθρωπιστικούς, μιας και η Τουρκία είχε ουσιαστικά χάσει τον πόλεμο. Η απάντηση του Τούρκου διοικητή ήταν αρνητική.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1913, την παραμονή της γενικής επίθεσης, ο Κωνσταντίνος με κάποιες ενισχύσεις της τελευταίας στιγμής, διέθετε 41.000 ετοιμοπόλεμους άνδρες και 105 κανόνια, τα οποία άρχισαν να βάλουν με επιτυχία κατά των τουρκικών θέσεων στο Μπιζάνι. Ο Εσάτ Πασάς παρέταξε 35.000 στρατιώτες, άγνωστο αριθμό ατάκτων και 162 κανόνια.
Η γενική ελληνική επίθεση εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 20ης Φεβρουαρίου και μέχρι τις πρώτες βραδινές ώρες της ίδιας ημέρας τα ελληνικά στρατεύματα με εφ’ όπλου λόγχη και μάχες εκ του συστάδην είχαν φθάσει στις παρυφές των Ιωαννίνων, στον Άγιο Ιωάννη.
Καθοριστική συμβολή στην εξέλιξη αυτή είχε το 9ο Τάγμα του 1ου Συντάγματος Ευζώνων υπό τον ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου, που υπερκέρασε τις τουρκικές δυνάμεις και βρέθηκε στα μετόπισθεν του εχθρού.
Οι εύζωνες φρόντισαν να καταστρέψουν τα τηλεφωνικά δίκτυα, διακόπτοντας την επικοινωνία της τουρκικής διοίκησης με τον στρατό της, που παρέμενε αποκομμένος, αλλά άθικτος στο Μπιζάνι.
Η παράδοση ήταν πλέον μονόδρομος για τον Εσάτ Πασά. Στις 11 το βράδυ της 20ης Φεβρουαρίου έφθασε στις προφυλακές του 9ου Τάγματος Ευζώνων ένα αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαιναν ο επίσκοπος Δωδώνης, ο υπολοχαγός Ρεούφ και ανθυπολοχαγός Ταλαάτ. Έφεραν μαζί τους επιστολή, που υπογραφόταν από τους προξένους στα Ιωάννινα της Ρωσίας, Αυστρο-Ουγγαρίας, Γαλλίας και Ρουμανίας και περιείχε πρόταση του Εσάτ Πασά προς τον Κωνσταντίνο για άμεση και χωρίς όρους παράδοση των Ιωαννίνων και του Μπιζανίου.
Στις 2 π.μ. της 21ης Φεβρουαρίου 1913 οι τρεις απεσταλμένοι, συνοδευόμενοι από τον ταγματάρχη Βελισσαρίου, έφθασαν στο στρατηγείο της 2ας Μεραρχίας. Εκεί περίμεναν την άφιξη ενός αυτοκινήτου, που τους οδήγησε στις 4:30 π.μ. στο χάνι του Εμίν Αγά, όπου έδρευε το ελληνικό στρατηγείο.
Ο Κωνσταντίνος συμφώνησε με το περιεχόμενο της επιστολής και στις 5:30 το πρωί δόθηκε εντολή κατάπαυσης του πυρός σε όλες τις μονάδες. Στη διήμερη μάχη για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων ο ελληνικός στρατός είχε 284 νεκρούς και τραυματίες. Οι απώλειες για τους Τούρκους ήταν 2.800 νεκροί και 8.600 αιχμάλωτοι.
Το πρωί της 22ας Φεβρουαρίου 1913 οι πρώτες μονάδες του ελληνικού στρατού παρέλασαν στην πόλη υπό τις επευφημίες των κατοίκων. Τα Ιωάννινα, μετά από 483 χρόνια δουλείας, ήταν και πάλι ελεύθερα.
Το χαρμόσυνο άγγελμα για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων έγινε αμέσως γνωστό στην Αθήνα, σκορπώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού. Ο Γεώργιος Σουρής δημοσίευσε στο Ρωμηό το ακόλουθο ποίημα:
Τα πήραμε τα Γιάννινα μάτια πολλά το λένε, μάτια πολλά το λένε, όπου γελούν και κλαίνε.
Το λεν πουλιά των Γρεβενών κι αηδόνια του Μετσόβου, που τα έκαψεν η παγωνιά κι ανατριχίλα φόβου.
Το λένε χτύποι και βροντές, το λένε κι οι καμπάνες, το λένε και χαρούμενες οι μαυροφόρες μάνες.
Το λένε και Γιαννιώτισσες που ζούσαν χρόνια βόγγου, το λένε κι Σουλιώτισσες στις ράχες του Ζαλόγγου.
Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων, πέρα από την εξουδετέρωση κάθε σοβαρής τουρκικής απειλής στην Ήπειρο και την κυρίευση σημαντικού πολεμικού υλικού, είχε επίδραση στο ελληνικό γόητρο, το οποίο μετά την επιτυχία αυτή εξυψώθηκε διεθνώς.
Οι επιχειρήσεις στο Μπιζάνι σήμαναν ουσιαστικά και τη λήξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου στο στρατιωτικό πεδίο. Τις επόμενες ημέρες ο ελληνικός στρατός κινήθηκε βορειότερα και ως τις 5 Μαρτίου 1913 είχε απελευθερώσει τη Βόρειο Ήπειρο.
“Φτωχή” θα είναι η φετινή επέτειος για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, μετά την απόφαση της Περιφέρειας να μην πραγματοποιηθούν όλες οι εκδηλώσεις.
Με αφορμή το θάνατο του δημάρχου Μωυσή Ελισάφ, η στρατιωτική και μαθητική παρέλαση δεν θα πραγματοποιηθούν.
Το πρωί της Τρίτης 21 Φεβρουαρίου, θα πραγματοποιηθεί επίσημη δοξολογία στον ιερό ναό Αγίου Αθανασίου και θα ακολουθήσει η κατάθεση στεφάνων, στο Ηρώο Μπιζανομάχων, από τους εκπροσώπους της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας, στις 11 το πρωί.
Στην εκδήλωση θα πάρουν μέρος οι σημαιοφόροι των σχολείων, καθώς και οι παραστάτες των υπολοίπων σχολείων.
ΙΩΑΝΝΙΝΑ: Η νεκρική πομπή ανέβηκε με θλιβερό πένθιμο βηματισμό τον πέτρινο διάδρομο από την είσοδο του εβραϊκού κοιμητηρίου της πόλης των Ιωαννίνων προς την κορυφή του μικρού λόφου και του δασυλλίου, που φιλοξενούσε πολλά μνήματα της πάλαι ποτέ ακμάζουσας εβραϊκής κοινότητας στην πολυπολιτισμική κοινωνία της ηπειρωτικής πρωτεύουσας, στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Πλήθος πολιτών έξω από την Ιερά εβραϊκή Συναγωγή «Καχάλ Καντός Γιασάν» των Ιωαννίνων αποχαιρετά τον Δήμαρχό τους κ. Μωϋσή Ελισάφ
Στην κορυφή της νεκροπομπής το άψυχο σώμα του μέχρι πρότινος πρώτου πολίτη της πόλης και Δήμαρχου Ιωαννιτών, του κ. Μωυσή Ελισάφ. Από πίσω ακολουθούσε προς την τελευταία του κατοικία για το ύστατο αντίο η επίσης γιαννιώτισσα σύζυγός του Κλεοπάτρα, οι οικείοι του, τα λιγοστά εναπομείναντα μέλη της Εβραϊκής Κοινότητας Ιωαννίνων, της οποίας ήταν Πρόεδρος, αλλά και ομόθρησκοί του από άλλες εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας και του εξωτερικού, ενώ επίσης συμπορεύονταν η συνοδεία των επισήμων, δηλαδή η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας, ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος, ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ.κ. Μάξιμος, ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος Αμυράς, οι Βουλευτές Ιωαννίνων Μαρία Κεφάλα, Σταύρος Καλογιάννης και Μερόπη Τζούφη, καθώς και η Βουλευτής Άρτας Όλγα Γεροβασίλη, η Ευρωβουλευτής Άννα Ασημακοπούλου, ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, οι Πρέσβεις των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Γερμανίας στην Αθήνα, σχεδόν σύσσωμο το Περιφερειακό και το Δημοτικό Συμβούλιο, Δήμαρχοι απ’ όλη την Ήπειρο, μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας και πλήθος εκπροσώπων αρχών και φορέων, καθώς και εκατοντάδες κάτοικοι των Ιωαννίνων.
Η νεκρώσιμη πομπή έφθασε στο Εβραϊκό Νεκροταφείο μετά από μια ολιγόλεπτη στάση στο Δημαρχείο και στην Ιερά εβραϊκή Συναγωγή «Καχάλ Καντός Γιασάν» εντός των τειχών του Κάστρου, απ’ όπου εκεί από νωρίς είχε συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος για την τελετή της κηδείας του κατά τα το εβραϊκό εθιμοτυπικό, που προηγήθηκε της ταφής.
Η ηπειρωτική γη δέχεται στα σπλάχνα της το δικό της τέκνο και Δήμαρχο Ιωαννιτών Μωϋσή Ελισάφ
Μετά την νεκρώσιμη τελετή, ακολούθησαν οι επικήδειοι λόγοι των επισήμων, αποτείνοντας έτσι το ανάλογο φόρο τιμής στον εκλιπόντα, αποτιμώντας το σημαντικό έργο της προσφοράς του στην πόλη που γεννήθηκε και πρόσφερε με προσήλωση ως επιστήμονας στην ακαδημαϊκή κοινότητα, ως γιατρός στους ασθενείς του που υπηρέτησε, αλλά και ως πολιτικός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και πρώτος Εβραίος Δήμαρχος της Ελλάδας, με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση στην τοπική κοινωνία και με όραμα βιώσιμης αστικής ανάπτυξης, συνεχίζοντας την παράδοση που θέλει τα Γιάννενα «πρώτα στ’ άρματα, στα γρόσια και τα γράμματα».
Η τελετή της ταφής στο εβραϊκό κοιμητήριο Ιωαννίνων ολοκληρώθηκε περίπου στις 16.00, καθώς το σώμα του τέως Δημάρχου Ιωαννιτών κ. Μωϋσή Ελισάφ αγκάλιασε η ηπειρωτική γη στην αγαπημένη του πόλη, τα Ιωάννινα, ενώ ο Ραβίνος της Ισραηλητικής Κοινότητας στην Ελλάδα τον συνόδεψε με την ευχή για «Καλό Παράδεισο!» στα εβραϊκά αλλά και τα ελληνικά, καθώς όπως πρόσθεσε «ο άνθρωπος προέρχεται από χώμα και στο χώμα επιστρέφει».
Η σύζυγος του εκλιπόντος Δημάρχου Ιωαννιτών στον ύστατο χαιρετισμό της ενώπιον των επίσημων παρισταμένων
Τραγική ειρωνεία της τοπικής και εθνικής ιστορίας είναι ότι η αποδημία του Δημάρχου Ιωαννιτών κ. Μωϋσή Ελισάφ συνέπεσε με τον τριήμερο εορτασμό για τα «Ελευθέρια» της πόλης από τον τουρκικό ζυγό στις 21 Φεβρουαρίου 1913.
Για αυτό τον λόγο σε αυτήν την αργία της πόλης φέτος και για λόγους πένθους, με απόφαση Περιφερειάρχη Ηπείρου, σχεδόν όλες οι δημόσιες εκδηλώσεις και οι επίσημοι εορτασμοί στην 110η επέτειο απελευθέρωσης της πόλης των Ιωαννίνων ματαιώθηκαν, ενώ ανήμερα πραγματοποιήθηκε και η εκλογή του νέου Δημάρχου, που θα πάρει τη θέση του εκλιπόντος στο Δήμο Ιωαννιτών, έως το τέλος της εκλογικής θητείας του.
Το βιβλίο συλλυπητηρίων για τον Δήμαρχο Ιωαννιτών στην αίθουσα συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Η μεσίστια σημαία στο Δημαρχείο Ιωαννίνων σε ένδειξη πένθους για την απώλεια του Δημάρχου Ιωαννιτών κ. Μωϋσή Ελισάφ
Πέθανε σε ηλικία 69 ετών ο δήμαρχος Ιωαννιτών Μωυσής Ελισάφ.
Όπως είχε γνωστοποιήσει ο δήμος Ιωαννιτών στα τέλη του 2022, ο Μωυσής Ελισάφ αντιμετώπισε ένα «απρόβλεπτο πρόβλημα υγείας, που προέκυψε κατά τη διάρκεια προγραμματισμένου ταξιδιού» και παρέμενε σε νοσοκομείο στην Αθήνα.
Πολιτικός και Καθηγητής Ιατρικής, με έντονη ακαδημαϊκή δραστηριότητα, ο Μωυσής Ελισάφ είχε γεννηθεί στα Ιωάννινα το 1954 από γονείς επιζώντες του Ολοκαυτώματος.
Υπήρξε ο πρώτος δήμαρχος εβραϊκής καταγωγής που εξελέγη στην Ελλάδα.
Mετά τον θάνατο του Δημάρχου Ιωαννιτών συγκαλείται σε έκτακτη συνεδρίαση το Δημοτικό Συμβούλιο. Η συνεδρίαση για την απόδοση τιμής θα γίνει αύριο Σάββατο στις 11 το πρωί στην ισόγεια αίθουσα του Δημαρχείου.
Η κηδεία του Μωυσή Ελισάφ θα γίνει την Κυριακή στις 13:00 στην Συναγωγή Ιωαννίνων. Στον ίδιο χώρο η οικογένειά του θα δεχθεί συλλυπητήρια.
Παράλληλα από τον Δήμο Ιωαννιτών αποφασίστηκε η ακύρωση όλων των εκδηλώσεων πολιτιστικών και αθλητικών που τελούν υπό την αιγίδα του και εντάσσονται στο πρόγραμμα για τα Ελευθέρια της πόλης.
Συλλυπητήρια του Προέδρου της Βουλής
Ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Κωνσταντίνος Τασούλας μόλις πληροφορήθηκε την εκδημία του Δημάρχου Ιωαννιτών Μωυσή Ελισάφ προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Στα αγαπημένα του Γιάννενα επέλεξε να αφήσει την τελευταία του πνοή ο Δήμαρχος της πόλης, καθηγητής Μωυσής Ελισάφ, έπειτα από σύντομη αλλά ραγδαία επιδείνωση της υγείας του. Τον συνοδεύει η πάνδημη θλίψη, και η αναγνώριση για μια σπουδαία προσωπικότητα που ξεχώρισε από νωρίς στην επιστήμη, στην διδασκαλία της ιατρικής αλλά και στην προσφορά στα κοινά.
Προσωπικά είχα την ευκαιρία τα τελευταία χρόνια γόνιμης θητείας του στον δημαρχιακό θώκο να συνεργαστώ στενά μαζί του, αντικρίζοντας πάντα στο πρόσωπό του, έναν αφοσιωμένο, στο καθήκον και στο καλό των Ιωαννίνων, λειτουργό.
Τα Γιάννενα αποχαιρετούν απόψε τον «καλοκάγαθό» τους Δήμαρχο, μια πολυμερή προσωπικότητα που τιμήθηκε από τους πολίτες, αλλά και τίμησε με την συμπεριφορά του και το έργο του, την προ τετραετίας, εντολή τους. Αποχαιρετώ τον Μωυσή Ελισάφ με αισθήματα βαθιάς θλίψης και μεγάλης αναγνώρισης, τόσο για την εν γένει προσφορά του όσο και για το ανεξίτηλα ποιοτικό του αποτύπωμα που θα εξακολουθεί να μας συντροφεύει. Προς τους οικείους του εκφράζω τα πλέον θερμά μου συλλυπητήρια».
