Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΙΝΣΤΑΤ της Αλβανίας, στις 18 Σεπτεμβρίου αρχίζει η απογραφή του πληθυσμού.
Μια απογραφή που ποτέ στα χρόνια της μεταπολίτευσης δεν έγινε στα πρότυπα των ευρωπαϊκών διαστάσεων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων να δηλώσουν ελεύθερα την καταγωγή τους, την θρησκεία τους, το είναι τους.
Η οργάνωση της Ομόνοιας από την αρχή της ιδρύσεώς της, έχει επισημάνει την αναγκαιότητα της απογραφής του πληθυσμού στην Αλβανία, ένα αίτημα που εκφράζονταν δυναμικά και από το διεθνή παράγοντα σε όλες τις εκθέσεις που αφορούσαν την Αλβανία.
Οι εκάστοτε αλβανικές κυβερνήσεις φοβούμενες του μεγέθους των ελληνικής καταγωγής και συνείδησης πολιτών της Αλβανίας, και όταν η αντιπροσωπεία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έχει δηλώσει στη Μόσχα πως ο αριθμός αγγίζει τις 300.000, με τις πιο διαβολεμένες μεθοδεύσεις και επηρεάζοντας το ΙΝΣΤΑΤ, η απογραφή του πληθυσμού ποτέ δεν έγινε στα μέτρα της.
Στις 19.12.2002 με αρ. εγκυκλίου 14 έγινε η απαλοιφή της εθνικότητας στα δημοτολόγια και στις επόμενες απογραφές δεν αναγράφονταν το λήμμα της εθνικότητας και του θρησκεύματος στο ερωτηματολόγιο, κατέγραψαν τον αριθμό των κατοίκων ελληνικής καταγωγής με τον πιο νοθευμένο τρόπο.
Λίγες μέρες μένουν από την νέα απογραφή του πληθυσμού στην Αλβανία. Είναι ενημερωμένοι οι ένθεν και ένθεν Βορειοηπειρώτες για την νέα τάξη πραγμάτων; Πότε αρχίζει και τί συμπεριλαμβάνει το ερωτηματολόγιο; Πρέπει να είναι παρόντες όλοι ή αρκεί ο επικεφαλής της οικογένειας να δηλώσει και τα άλλα μέλη της οικογένειάς του; Το προβλέπει ο νόμος της απογραφής;
Το πρόβλημα είναι σοβαρό, για να μην περιπαίζει το ΙΝΣΤΑΤ με τον αριθμό των μελών της ΕΕΜ, στους δήμους να χορηγηθούν θα ανάλογα κονδύλια βάσει των νέων δεδομένων του πραγματικού αριθμού και όχι του νοθευμένου, αλλά και για το γόητρό μας.
Η οργάνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ πρέπει να ξυπνήσει από το λήθαργο και να πάρει σοβαρά το πρόβλημα αυτό της απογραφής, μα και οι άλλοι παράγοντες, κόμματα, δήμοι, σύλλογοι, Αδελφότητες, όλοι να συμβάλλουν με τον τρόπο τους για την παρουσίαση των Βορειοηπειρωτών στην απογραφή.
Στις 6 Οκτωβρίου θα κάνει πρεμιέρα ο Λάμποβος, το παλιότερο παραδοσιακό παζάρι της Ηπείρου. Παρά την προεκλογική περίοδο, ο Δήμος Σουλίου προχωρά κανονικά στην πραγματοποίησή του.
Όλοι οι ενδιαφερόμενοι για χώρους στην εμποροπανήγυρη θα πρέπει να καταθέσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά ως τις 13 Σεπτεμβρίου.
Εκτιμάται ότι φέτος οι συμμετοχές θα ξεπεράσουν τις 400 ενώ παρόντες θα είναι και πάλι οι τοπικοί έμποροι.
Το παραδοσιακό παζάρι της Παραμυθιάς διαρκεί επτά ημέρες και προσελκύει πλήθος επισκεπτών από ολόκληρη την Ήπειρο.
«Τη συμπαράστασή τού δικηγορικού σώματος στον εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρρας», εξέφρασε ο πρόεδρος της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος Δημήτρης Βερβεσός στο συνήγορο του Φρέντη Μπελέρη, Eugen Gjyzari.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας είχε διαδικτυακή συνάντηση με μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας κατά την οποία ενημέρωσε αναλυτικά για τη συνεχιζόμενη προφυλάκιση του εκλεγμένου δημάρχου και την εν γένει δικαστική πορεία της υπόθεσης.
Παράλληλα, ενημερώθηκε ότι αντιπροσωπεία της Ολομέλειας των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων θα παρασταθεί κατά τη συζήτηση της εκ νέου επανεξέτασης της προφυλάκισής του Φρέντη Μπελέρη.
Ειδικότερα, σε ανακοίνωσή που εξέδωσε ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας αναφέρει:
«Συνάντηση με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη, Eugen Gjyzari, έλαβε χώρα στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
»Ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, Δημήτρης Βερβεσός εξέφρασε τη συμπαράσταση του δικηγορικού σώματος στον εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρρας, καθόσον παραβιάζονται οι θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου και της δίκαιης δίκης και επεσήμανε την ανάγκη προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων της αναγνωρισμένης δικαϊκώς ελληνικής μειονότητας.
»Περαιτέρω, ενημέρωσε τον πληρεξούσιο δικηγόρο του δημάρχου για την πρόσφατη απόφαση της Συντονιστικής Επιτροπής, σύμφωνα με την οποία αντιπροσωπεία της Ολομέλειας θα παρασταθεί κατά τη συζήτηση της εκ νέου επανεξέτασης της προφυλάκισής του.
»Στη συνάντηση έλαβαν μέρος ο νομικός Σύμβουλος της Ολομέλειας Λάμπρος Αντωνίου και ο δικηγόρος Αθηνών Άρης Κατσαλίδας».
Νεκρός έπεσε 35χρονος διαρρήκτης κατά την απόπειρα ληστείας σε βάρος ενός 71χρονου στο χωριό Χίνκα του Δήμου Ζίτσας.
Ο 35χρονος εισήλθε στο σπίτι του ηλικιωμένου φορώντας κουκούλα, χτύπησε με σιδερόβεργα τον 71χρονο που διέμενε μόνος του, εκείνος όμως κατάφερε να ξεφύγει, πήρε ένα παλιό πιστόλι που είχε από τον πατέρα του και τον πυροβόλησε με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του διαρήκτη.
Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση της Αστυνομίας, καταγγέλθηκε πως ο 35χρονος ημεδαπός είχε εισέλθει στο σπίτι του 71χρονου από ανασφάλιστο σημείο φορώντας κουκούλα, ενώ με μεταλλική ράβδο που έφερε χτύπησε τον ηλικιωμένο.
Στη συνέχεια, ο ηλικιωμένος τον απείλησε με περίστροφο που διατηρούσε στο σπίτι του προκειμένου να αποχωρήσει και τον πυροβόλησε τραυματίζοντάς τον θανάσιμα, όταν ο ημεδαπός επιχείρησε να τον πλήξει με σουγιά που έφερε μαζί του.
Στο πλαίσιο διερεύνησης της υπόθεσης κατασχέθηκαν:
Ο 35χρονος μετά τον πυροβολισμό διακομίσθηκε στο νοσοκομείο Χατζηκώστα όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του ενώ ο συλληφθείς θα οδηγηθεί στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ιωαννίνων.
Από τον Πόντο στην Ήπειρο, από τη μια πλευρά του ελληνισμού στην άλλη θα βρεθεί ο Πόντιος ιεράρχης Φώτιος Καλπίδης. Ως μητροπολίτης Κορυτσάς θα κρατήσει ψηλά τη φλόγα της πίστης αλλά και το λάβαρο του εθνικού αγώνα. Συμπαραστάτης του καταπιεζόμενου ποιμνίου του από Αλβανούς, Βουλγάρους και Ρουμάνους κομιτατζήδες, ο Φώτιος έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος από τις σφαίρες των δολοφόνων, για να ξεσηκώσει τότε ο θάνατός του τον ελληνισμό. Το ποιος ήταν ο Φώτιος Καλπίδης, θα σας εξιστορήσουμε ευθύς αμέσως.
Στο χωριό Τσαγράκ της Κερασούντας μια φτωχή αγροτική ποντιακή οικογένεια θα φέρει στον κόσμο, το 1865, ένα αγόρι που θα του δώσουν το όνομα Φώτιος. Ζει κι αυτό μέσα στη φτώχεια, ακολουθεί και βοηθά τους γονείς του στις αγροτικές ασχολίες, αλλά έχει μια ιδιαίτερη κλίση στα γράμματα που μαθαίνει από τον ιερέα του χωριού.
Το επόμενο βήμα του είναι να φοιτήσει στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και θα ξεκινήσει έτσι μια αξιοθαύμαστη σταδιοδρομία, αφού το 1890, σε ηλικία 25 ετών, διορίζεται διευθυντής της σχολής αρρένων στην Κερασούντα κι ένα χρόνο μετά προσλαμβάνεται στο Πατριαρχείο και ορίζεται πρωτοκολλητής.
Το 1893 γίνεται υπογραμματέας της Ιεράς Συνόδου και το 1897 προάγεται σε αρχιγραμματέα. Την ίδια χρονιά γίνεται αρχιμανδρίτης. Οι ικανότητές του χαίρουν εκτιμήσεως και αναγνωρίσεως. Το 1902, στις 16 Μαΐου ψηφίζεται μητροπολίτης Μοσχοπόλεως, Κορυτσάς και Πρεμετής. Ακούραστος, γεμάτος φλόγα εθνική και ένθεο ζήλο έτρεχε στην περιφέρειά του για να κηρύξει το λόγο του Θεού και να τονώσει το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων.
Στην Κορυτσά τότε ανθούσε ακραιφνής ελληνισμός. Υπήρχε το Πάγκειο γυμνάσιο με διακεκριμένους καθηγητές, το παρθεναγωγείο, τα δημοτικά σχολεία με 4.000 μαθητές. Όλα τόνιζαν την ελληνικότητα της περιοχής, όπως και τώρα. Το 1905, την ημέρα της απονομής των πτυχίων στους μαθητές του γυμνασίου, σε επίσημη τελετή, παρευρέθη και ο πρόξενος του Μοναστηρίου. Στο καταπληκτικό θέαμα που αντίκρισε δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί και γεμάτος συγκίνηση αναφώνησε: «Οίος γνήσιος και ακραιφνής Ελληνισμός! Ζήτω η ελληνικότατη Κορυτσά!».
Ο Φώτιος ήταν προικισμένος με φλογερή φιλοπατρία, άκρατη φιλανθρωπία, ευγλωττία, θάρρος, και πίστη στα αναλλοίωτα εθνικά ιδεώδη. Η κοινωνία της Κορυτσάς κυριολεκτικά τον λάτρευε. Ήταν άξιος ποιμενάρχης. Ήταν τουρκοκρατούμενη περιοχή και το έργο του δύσκολο. Τότε άρχιζε και η αφυπνισθείσα αλβανική προπαγάνδα με υποκίνηση των μεγάλων δυνάμεων που διέκειντο δυστυχώς και τότε δυσμενώς προς την Ελλάδα. Ο Φώτιος ήταν γι’ αυτούς το μεγάλο εμπόδιο κι έπρεπε με κάθε τρόπο να εκλείψει. Τον απείλησαν. Έμεινε απτόητος από αυτές τις απειλές και ακλόνητος στη θέση του.
Τον Ιούνιο του 1905 στο χωριό Πλίασα δέχτηκε δολοφονική επίθεση, αλλά διέφυγε το θάνατο με έναν ελαφρύ τραυματισμό. Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1906, όμως, πηγαίνοντας να τελέσει λειτουργία στο χωριό Μπρατβίστα του Μοράβα έπεσε σε ενέδρα αλβανορουμάνων κομιτατζήδων με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός από τις σφαίρες των δολοφόνων του.
Η απώλεια του Δεσπότη και η αποφασιστικότητα για αγώνα
Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε το πανελλήνιο και σκόρπισε πόνο και οδύνη στις ψυχές του ελληνισμού της Κορυτσάς. Κραυγές οργής ακούστηκαν κι όρκοι δόθηκαν στον Ύψιστο για εκδίκηση… Καταφθάνουν για να τελέσουν την κηδεία του δυο Δεσποτάδες. Ο Δυρραχίου Προκόπιος, που αργότερα έγινε Ικονίου, και ο Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, κατ’ εντολή του Πατριάρχη να κάνει την κηδεία του Φωτίου. Έγραφε ο Γερμανός: «Ο Μητροπολίτης ήταν φίλος και συμμαθητής μου, άνθρωπος μορφωμένος και ειρηνικός, που με παρακαλούσε να πάψω τις επικίνδυνες περιοδείες μου, να μην τρέχω δεξιά κι αριστερά γιατί θα με σκοτώσουν οι Βούλγαροι και οι συνεργαζόμενοι μαζί τους Τουρκαλβανοί». Και παρακάτω: «Εγώ εκφώνησα τον επικήδειο του αείμνηστου Φωτίου. Ανέβηκα στον άμβωνα και άρχισα με το προφητικό ρητό, “ουκ εκλείψει άρχων εξ Ιούδα και ηγούμενος εκ των μηρών αυτού, έως ο έλθη ω απόκειται και αυτός προσδοκία εθνών”. Και συγχρόνως με το χέρι μου έδειχνα προς την Ελλάδα». Τους είπε πως δεν πρέπει να απελπίζονται, πως στη θέση του σκοτωμένου εμείς θα στείλουμε καλύτερον, κι αν τον σκοτώσουν κι αυτόν θα στείλουμε άλλον καλύτερον. Αυτή, τους είπε, ήταν η μοίρα του Ελληνικού Έθνους, να εργάζεται με το αίμα του για την απελευθέρωσή του.
Το πολυπληθές εκκλησίασμα, ανάμεσά του και αρκετοί παπάδες της περιοχής, κλαίει κι ενθουσιάζεται. Ζητωκραυγές αντηχούν. Κατάρες απευθύνονται προς τους δολοφόνους. Η επίδραση του λόγου του, στους κατατρομαγμένους Κορυτσαίους είναι τεράστια.
Η διαλεύκανση του αποτρόπαιου εγκλήματος
Ο Γερμανός Καραβαγγέλης ήθελε να ξεδιαλύνει το έγκλημα. Μετά την κηδεία άρχισε ανακρίσεις σαν να ήταν ο ίδιος δικαστικός λειτουργός. Από τους πολλούς που ρώτησε, διαπίστωσε πως στη δολοφονία του Φωτίου είχε βάλει το χέρι του ο αιμοχαρής βοεβόδας Μήτρος Βράχος. Είχε φθάσει σ’ ένα χωριό έξω από την Κορυτσά και είχε συνεννοηθεί με τους Αλβανούς για κοινή δράση εναντίον των Ελλήνων. Σκόρπισε πολύ χρήμα για να τους εξαγοράσει. Τους υποσχέθηκε πολλά. Πλούτη και αξιώματα. Εκεί αποφασίστηκε και η δολοφονία του Φωτίου. Ανατέθηκε η εκτέλεση σ’ έναν Κορυτσαίο αλβανιστή που λεγόταν Σπύρος Κωστούρος. Έτσι έστησαν ενέδρα στον Φώτιο, και πυροβολώντας τον δολοφόνησαν την ώρα που πήγαινε να εκτελέσει το ύψιστο καθήκον του.
Ξεσηκώθηκαν όλοι οι Έλληνες και τότε μόνο οι τοπικές αρχές διέταξαν έρευνες και συνέλαβαν δύο ρουμανίζοντες, ενώ διέφευγε ο Κωστούρος, ο οποίος συνελήφθη αργότερα μαζί με τους δύο γιους του. Ο δολοφόνος τιμωρήθηκε παραδειγματικά: πλήρωσε κι αυτός με τη ζωή του.
Τότε το Πατριαρχείο διόρισε στη θέση του Φωτίου έναν άλλο Πόντιο, τον μητροπολίτη Ροδοπόλεως Γερβάσιο, έναν φλογερό ιεράρχη που συνέχισε το εθνικό έργο του Φωτίου.
Την Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2023, το πρωΐ, στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Ροβελίστης Άρτης, ελειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος.
Ο Σεπτός Ποιμενάρχης, στο Κήρυγμά του, ετόνισε, ότι «η Παναγία είναι το αντίδοτο στις θλίψεις μας».
Την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2023, το απόγευμα, στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Γεννήσεως της Θεοτόκου, Μελατών Άρτης, ετελέσθη Μέγας Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Άρτης κ. Καλλινίκου.
Ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας, στο Κήρυγμά του, ετόνισε, ότι είναι «η Γέννηση της Παναγίας, απαρχή της κατάργησης του θανάτου».
Με τον όρο «Σεπτεμβριανά» έμεινε στην ιστορία ο διωγμός που εξαπέλυσε ο τουρκικός όχλος, υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μεντερές, εναντίον της πολυπληθούς και ευημερούσας ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955.
Λιγότερες από δώδεκα ώρες ήταν αρκετές για να καταστραφούν 1.004 σπίτια, 4.348 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, 5 πολιτιστικοί σύλλογοι, οι εγκαταστάσεις 3 εφημερίδων, 12 ξενοδοχεία, 11 κλινικές, 21 εργοστάσια, 110 ζαχαροπλαστεία και εστιατόρια, 73 εκκλησίες!
Αποτέλεσμα, οι 100.000 Έλληνες που ζούσαν εκείνη την περίοδο στην Πόλη να συρρικνωθούν σταδιακά και σήμερα μόλις και μετά βίας να ξεπερνούν τις 2.000.
Το epirus.top παραθέτει ορισμένα αποσπάσματα άρθρων από ελληνικές εφημερίδες τον Σεπτέμβριο του 1955, τα οποία ακόμα και σήμερα, 68 χρόνια μετά, παραμένουν τραγικά επίκαιρα ως προς τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις και τη στάση της Αθήνας έναντι του αναθεωρητή γείτονα.
ΤΟ ΒΗΜΑ: Ενώπιων των ευθυνών των (8 Σεπτεμβρίου 1955) – απόσπασμα
Οι άνανδροι βανδαλισμοί του τουρκικού όχλου υπό τα προστατευτικά βλέμματα της αδρανούσης Αστυνομίας, εις βάρος των Ελληνικών Εκκλησιών, Ελληνικών καθιδρυμάτων και Ελληνικών καταστημάτων της Κωνσταντινουπόλεως και της Σμύρνης αποδεικνύουν ότι αι Ελληνοτουρκικαί σχέσεις εισήλθον εις κρίσιμον φάσιν.
Απέναντι των αφόρητων αυτών προκλήσεων, το Ελληνικόν Έθνος οφείλει να λάβει καθαράν και ανενδοίαστον θέσιν. Είναι φανερόν, ότι επέστη η στιγμή ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΕΩΣ των Ελληνοτουρκικών σχέσεων… η πολιτική της καλής θελήσεως, της μετριοπάθειας και των υποχωρήσεων απέναντι της Τουρκίας απέτυχεν… Δεν συνέβη ποτέ εις την διπλωματικήν Ιστορίαν του Κόσμου ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών μιας Συμμάχου χώρας να διατυπώνουν απειλάς εναντίον της εδαφικής ακεραιότητος μιας άλλης Συμμάχου χώρας.
Όμως το έκαμαν ο κ. Μεντερές και ο κ. Ζορλού απέναντι της Ελλάδος.
Δεν διεκδικούν μόνον την Κύπρον, εις την οποίαν δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, αφού ελευθέρως την επώλησαν εις τους Άγγλους. Θέτουν δια ακαλύπτων υπαινιγμών ζήτημα και δια την Δυτικήν Θράκην και δια τας νήσους του Αιγαίου και δια τα Δωδεκάνησα και δια την Κρήτην. Διατί όχι και δια την υπόλοιπον Ελλάδα;
Ο κ. Ζορλού δεν απέκρυψεν απέκρυψεν ότι η τουρκική κοινή γνώμη “δεν εχώνεψε ακόμη” την προσάρτησιν της Δωδεκανήσου. Και ο κ. Μεντερές υπεστήριξεν την άποψιν της γεωγραφικής συνέχειας, δια να αμφισβητήσει την νομιμότητα της ελληνικής παρουσίας εις τας νήσους του Αιγαίου. Ιδού η απόδειξις της εχθρότητος…
Η Βραδυνή: Δεν θ’ ανεχθώμεν την ταπείνωσιν (9 Σεπτεμβρίου 1955)
Διότι επί τέλους πρέπει και ημείς να δείξωμεν ότι έχομεν φιλοτιμίαν. Και ότι αντιλαμβανόμεθα ότι η μεγάλη ευγένεια εκλαμβάνεται συχνά ως ηλιθιότης.
Και αν οι Σύμμαχοι μας (;) νομίζουν ότι είμεθα διατεθειμένοι να υποστώμεν κάθε ταπείνωσιν, κάθε ύβριν και κάθε προπηλακισμόν χάριν δήθεν του κοινού συμφέροντος, πρέπει να τους εξαγάγωμεν από την πλάνην ταύτην.
Δεν είναι υπερβολική η αξίωσις της Ελλάδος να απαιτήσει σεβασμόν εκ μέρους εκείνων μετά των οποίων συνεργάζεται. Και πρέπει να κατανοηθεί από όλους ότι δεν είναι δυνατόν να συνεργαζόμεθα με τους φονείς και τους δολοφόνους των ομοεθνών μας, οίτινες δια να συγκαλύψουν τας εγκληματικάς προθέσεις των και να δώσουν μίας προκαταβολικήν δικαιολογίαν εις την επαίσχυντον διαγωγήν των, έπλασαν την συκοφαντίαν ότι ημείς δήθεν παρεσκευάζομεν επίθεσιν και σφαγήν των Τούρκων της Κύπρου την 28ην Αυγούστου, ημέραν καθ’ ην ελειτούργει η εν Λονδίνω στηθείσα παγίς.
Η Βραδυνή: Τι χρειάζεται το ΝΑΤΟ; (14 Σεπτεμβρίου 1955)
Δεν πρέπει κατ’ ουδένα λόγον η Ελλάς να δεχθή ως μόνην ικανοποίησιν ολίγας χλιαράς φράσεις μετά δυσκολίας εξερχομένας από το στόμα εκείνων οι οποίοι λέγονται φίλοι μας. Φράσεις αι οποίαι μέχρι της στιγμής ταύτης τουλάχιστον δεν ηκούσθησαν από καμμίαν πλευράν. Δεν ημπορεί να είμεθα δαρμένοι και ευχαριστημένοι.
Ακρόπολις: Ο Ρώσος από πάνω είναι έτοιμος / Προς τους φίλους και σύμμαχους Αμερικανούς (15 Σεπτεμβρίου 1955) – απόσπασμα
… Η καρδιά των Ελλήνων έχει πληρωθεί πικρίας και το δηλητήριον της απογοητεύσεως έχει προ πολλού ενσταλαχθή εις τας ψυχάς των. Αλλά τώρα, μετά τα ανήκουστα γεγονότα της Τουρκίας, το πράγμα έφθασε πλέον εις το απροχώρητον.
Έκπληκτοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας διερωτώνται:
“Μα είμεθα εμείς ελεύθερον κράτος ή αποικία των Άγγλων και των Τούρκων; Είμεθα ισότιμος συμμαχική χώρα ή κατ’ εξαίρεσιν εξ όλης της Ατλαντικής Συμμαχίας αποτελούμεν εταίρον δευτέρας κατηγορίας, ο οποίος οφείλει να δέχεται άφωνος και χωρίς βοήθειαν κολάφους και προπηλακισμούς από τους άλλος εταίρους;
Μετά τον εμπαιγμόν και την εγκατάλειψιν, ήρθε τώρα ο δαρμός και η περιφρόνησις. Αλλά διατί αυτή η ειδική μεταχείρισης και ως πότε θα την υφιστάμεθα;”…
Ο Δήμος Κόνιτσας ανακοινώνει τη διενέργεια της ετήσιας παραδοσιακής εμποροπανηγύρεως, η οποία θα διεξαχθεί από 20 έως 26 Σεπτεμβρίου 2023 στη θέση «Πλατεία Φριζή» στην Κόνιτσα.
Για τη διευκόλυνση των πολιτών που επιθυμούν να επισκεφθούν την εμποροπανήγυρη, θα γίνει προσπάθεια να διατεθούν μέσα μετακίνησης από Ιωάννινα προς Κόνιτσα, αλλά και από τις Κοινότητες του Δήμου προς Κόνιτσα και αντιστρόφως κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Η υποβολή αιτήσεων συμμετοχής των εμπόρων στην εμποροπανήγυρη πραγματοποιείται έως και την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2023 και ώρα 12:00.
Αύγουστε, καλέ μας μήνα, να ’σουν δυο φορές το χρόνο, λέει η λαϊκή παροιμία και το δικαιολογεί. Το δικαιολογεί με την αφθονία των φρούτων, λαχανικών κι άλλων αγαθών. Το δικαιολογεί με την δυνατότητα που δίνει στον εργαζόμενο ν’ απολαύσει τις διακοπές του.
Ο Αύγουστος στον χώρο μας, τον Βορειοηπειρωτικό, προσθέτει κι άλλη μια χάρη: την προσέλευση των Βορειοηπειρωτών στη γενέτειρά τους. Να δουν τους γονείς τους και τα σπίτια τους. Να δουν το χωριό τους και τα αξιοθέατα του χώρου. Να γευτούν το θρόισμα των φυλλωσιών των δέντρων και τα κυπροκούδουνα των γιδοπροβάτων. Ν’ ανάψουν ένα κεράκι στις πανάρχαιες και τις νεόκτιστες εκκλησίες και να γλεντήσουν στους ήχους των βιρτουόζων κλαρινοπαιχτών του βορειοηπειρωτικού μας χώρου.
Κι απ’ αυτά ο βορειοηπειρωτικός χώρος έχει άφθονα. Έχει θραφεί κι έχει αναζωογονηθεί από γενιά σε γενιά μέχρι τις μέρες μας. Και τα κρατούμε αυτά ως κόρη οφθαλμού.
Εφέτος η προσέλευση των Βορειοηπειρωτών στην γενέτειρά τους ήταν πρωτοφανής. Πλημμύρισαν οι δρόμοι από νέους και νέες, γέμισαν οι πλατείες από αμάξια, αναμείχθηκε το φρέσκο αεράκι με τις φωνές των παιδιών.
Γέμισαν ζωντάνια τα χωριά μας. Γέλασαν τα πρόσωπα των ηλικιωμένων. Ικανοποιήθηκαν οι μικρούληδες που περπάτησαν στο χωριό τους, ήχησαν τα χοροστάσια από τα κλαρίνα και τα τραγούδια.
Άλλαξε ριζικά η κατάσταση. Αυτό θέλουμε κι αυτό επιθυμούμε. Να μην υπάρξει μόνον ο Αύγουστος, αλλά να είναι συχνές οι επισκέψεις. Να μην ρημάξει ο τόπος. Να μην ξεκοπούν οι Βορειοηπειρώτες από τις ρίζες τους.
Αυτό που επιδιώκουμε και επιμένουμε απ’ όλους, συλλόγους και αδελφότητες, οι επισκέψεις να είναι πιο συχνές. Τα μηνύματά τους να εμπνέονται από την αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο, να μην εγκαταλειφθεί, και να συμβάλλουν με τον τρόπο τους στην αναζωογόνηση και την αναβάθμισή του.
Κι αυτό το κάνει πολύ καλά ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Άγιος Κοσμάς» της Λιβαδειάς.
