Κατηγορία: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ Σελίδα 4 από 11

Εφέτος, ο Δήμος Καρπενησίου θα τιμήσει την επέτειο των 200 χρόνων από το θάνατο του ήρωα Σουλιώτη, Μάρκου Μπότσαρη, με ιδιαίτερες εκδηλώσεις, που θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 4 και Σάββατο 5 Αυγούστου 2023, στο Κεφαλόβρυσο, στην τοποθεσία που θυσιάστηκε ο Μάρκος, μαχόμενος ηρωικά μαζί με τους Σουλιώτες του.

«ΔΕΙΛΙΝΟ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΦΩΣ» του Δημήτρη Μαραμή το Σάββατο 5 Αυγούστου στα Μποτσάρεια 2023

O συνθέτης Δημήτρης Μαραμής για μία ακόμα φορά αναμετριέται μουσικά με τη ζύμωση της παράδοσης και της ιστορίας και παρουσιάζει σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση το Σάββατο 5 Αυγούστου στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου, στο πλαίσιο των Μποτσάρειων 2023, το νέο μουσικό του έργο «ΔΕΙΛΙΝΟ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΦΩΣ» με τους Θοδωρή Βουτσικάκη, Λεωνίδα Κακούρη, το κουιντέτο χάλκινων πνευστών Melos Brass, το Βασίλη Παναγιωτόπουλο στα κρουστά και το συνθέτη στο πιάνο.

Το έργο «ΔΕΙΛΙΝΟ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΦΩΣ» έχει ως έμπνευση την απαράμιλλη αυτοθυσία ενός μεγάλου άντρα, του πιο διεθνή ήρωα της παλιγγενεσίας του 1821, του Μάρκου Μπότσαρη και αποτελεί το κορυφαίο δρώμενο των Μποτσάρειων, για την επέτειο των 200 χρόνων από το θάνατο του στη μάχη του Κεφαλόβρυσου στο Καρπενήσι.

Το έργο βασίζεται στη δημοτική ποίηση. Η δύναμη του λόγου της προφορικής μας παράδοσης, της δημοτικής μας ποίησης, αναγεννιέται μέσα από τη σύγχρονη μελοποίηση του συνθέτη, έχοντας ως θέμα τον ήρωα του οποίου ο θάνατος πυροδότησε μια τεράστια παραγωγή στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική και κάθε μορφή τέχνης, τόσο από Έλληνες όσο και από Ευρωπαίους φιλέλληνες δημιουργούς αλλά κυρίως από τον ανώνυμο λαό της δημοτικής μας ποίησης.

Στην αναπαράσταση της μάχης του Κεφαλόβρυσου σε κινησιολογία Κωνσταντίνου Γεράρδου και σχεδιασμό φωτισμών Μαρίας Αθανασοπούλου, θα συμμετέχουν μέλη από: τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καρπενησίου, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ενορίας Ευρυτάνων Αγίων «Ο Μάρκος Μπότσαρης», τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Παναγίας» Καρπενησίου και εθελοντές του τόπου.

Την όλη εκδήλωση συνδιοργανώνουν: ο Δήμος Καρπενησίου, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ενορίας Ευρυτάνων Αγίων «Ο Μάρκος Μπότσαρης», η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Στερεάς Ελλάδας, η Ένωση Ευρυτάνων Αμερικής «Το Βελούχι» και η Ιερά Μητρόπολη Καρπενησίου.

Ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Ευρυτανίας κ. Αριστείδης Τασιός σημειώνει: «Οι φετινές επετειακές εκδηλώσεις για τα Μποτσάρεια, τα οποία έχουν καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια ως η κορωνίδα των καλοκαιρινών εκδηλώσεων του Δήμου Καρπενησίου, για πρώτη φορά περιλαμβάνουν ένα πρωτότυπο μουσικό δρώμενο για τον Μάρκο Μπότσαρη, τον πιο διεθνώς αναγνωρισμένο ήρωα της επανάστασης του 1821, το οποίο θα συνδέει το χθες με το σήμερα, αναδεικνύοντας την ιστορία της περιοχής, τιμώντας την ιστορική μνήμη και το παρελθόν, μεταφέροντας διδάγματα στο παρόν και το κυριότερο δημιουργώντας προοπτική για το μέλλον».

Ο Δήμαρχος Καρπενησίου / Πρόεδρος ΠΕΔ Στερεάς Ελλάδας Νίκος Σουλιώτης σημειώνει: «Το 2023 αποτελεί για το Καρπενήσι ένα έτος σταθμό, καθώς σηματοδοτεί τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από το θάνατο του Μάρκου Μπότσαρη στο Κεφαλόβρυσο. Με αυτή την εμβληματική επέτειο, γιορτάζουμε τη συλλογική μνήμη αυτού του τόπου και τιμούμε το σπουδαίο ήρωα που ενέπνευσε τη διεθνή κοινότητα.

Έχοντας ανακηρύξει την επετειακή αυτή χρονιά ως «Έτος Μάρκου Μπότσαρη», επιλέξαμε να τον τιμήσουμε με έναν μοναδικό τρόπο μέσα από τις εκδηλώσεις «Μποτσάρεια».

Για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί ένα μοναδικό μουσικό δρώμενο αφιερωμένο στον εθνικό μας ήρωα, ο οποίος ως σύμβολο πολεμικής αρετής και συνειδησιακής έξαρσης, ξεφεύγει από το όρια του χρόνου αποκαλύπτοντας το διαχρονικό ορίζοντα των ελληνικών προτύπων που αποτέλεσαν σημεία αναφοράς για τους ανθρώπους της τέχνης. Ένα έργο τέχνης θα είναι και αυτό που θα παρουσιαστεί στα «Μποτσάρεια» από τον σπουδαίο συνθέτη Δημήτρη Μαραμή, με συγκινησιακή δύναμη, διαχρονικότητα και έμπνευση για το αύριο και τις νέες γενιές».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σύλληψη – Σύνθεση: Δημήτρη Μαραμής

Τραγουδιστής: Θοδωρής Βουτσικάκης

Ηθοποιός: Λεωνίδας Κακούρης

Μουσικό σύνολο: Melos Brass

Κρουστά: Βασίλης Παναγιωτόπουλος

Κινησιολογία: Κωνσταντίνος Γεράρδος

Φωτισμοί: Μαρία Αθανασοπούλου

Συντονίστρια: Ελένη Σιαξαμπάνη

Ενδυματολογική μελέτη: Γιάννης Δημητρίου

Ηχολήπτης: Δημήτρης Μπουρμπούλης

Μια συνδιοργάνωση του Δήμου Καρπενησίου, της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, του Πολιτιστικού Συλλόγου Ενορίας Ευρυτάνων Αγίων «Ο Μάρκος Μπότσαρης», της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Στερεάς Ελλάδας, της Ένωσης Ευρυτάνων Αμερικής «Το Βελούχι» και της Ιεράς Μητρόπολης Καρπενησίου.

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση για την 80η επέτειο της Μάχης του Μακρυνόρους. Στην εκδήλωση προσήλθαν πολίτες από την ευρύτερη περιοχή του Δήμου Αμφιλοχίας, απογόνων πεσόντων στην μάχη, απογόνων αγωνιστών του ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ Βάλτου, αλλά και εκλεκτών προσκεκλημένων από την περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, την Πρέβεζα και την Άρτα.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους και κατέθεσαν στεφάνια, ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Κος Μιλτιάδης Ζαμπάρας, η Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗ Κα Χριστίνα Σταρακά, ο Αντιπρόεδρος της ΔΗΜΤΟ Αμφιλοχίας της Ν.Δ. Κος Νικόλαος Βανάκας, η Αντιδήμαρχος Αμφιλοχίας Κα Λαμπρινή Χαρδαλιά, ο Πρόεδρος της κοινότητας Μενιδίου Κος Δημοσθένης Βανάκας, ο υποστράτηγος Ελληνικής Αστυνομίας εν αποστρατεία, Μέλος της Π.Ε.Σ.Ε.Α. ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ και Πρόεδρος του Συνδέσμου ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ Ν. Πρεβέζης Κωνσταντίνος Τσούτσης, ο Γ.Γ. του Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης Ν. Ζέρβας Ν. Άρτης Κος Νικόλαος Αθανασάκης, ο Γ.Γ. του Συνδέσμου ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ Βάλτου Κος Ευστάθιος Σμύρης, η εκπρόσωπος απογόνων θυμάτων και αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ Βάλτου Κα Αλεξάνδρα Νταλάκου.

Συντονιστής και ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Πρόεδρος του Συνδέσμου ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ ΒΑΛΤΟΥ Κος Γεώργιος Χούτας, ο οποίος ανάφερε τα εξής:

«Αιδεσιμότατε, κ.κ. Βουλευτές, κυρία Αντιδήμαρχε, κύριε Πρόεδρε, κύριοι εκπρόσωποι συνδέσμων ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ, κυρίες και κύριοι.

Σας ευχαριστώ για την σημερινή σας παρουσία στην εκδήλωση μνήμης για τα 80 χρόνια από την Μάχη του Μακρυνόρους.

Η σημερινή εκδήλωση είναι μια εκπλήρωση χρέους και δικαίωσης των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης, είναι μια προσφορά στη γνώση και στην αποτίμηση της πρόσφατης Ιστορίας μας.

Η σημερινή μας παρουσία είναι ένα πνευματικό μνημόσυνο στους ήρωες και τις ηρωίδες που πολέμησαν τον κατακτητή, στα γυναικόπαιδα που εκτελέστηκαν ομαδικά, σε όσους βασανίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα παλικάρια που κάλυπταν τον κρότο των εχθρικών πυροβόλων με τον εθνικό μας ύμνο.

Η εθνική αντίσταση είναι το σημαντικότερο ιστορικό πολεμικό γεγονός του ελληνικού έθνους. Είναι η καθολική αντίσταση του λαού μας στην υποταγή και τη βία του κατακτητή. Είναι η άρνηση κατά της υποδούλωσης.

Είναι η κατάληξη εθνικών και κοινωνικών αγώνων και στέκει περήφανα δίπλα στα μεγάλα κινήματα της Ευρώπης.

Η σημερινή μέρα είναι μέρα μνήμης και αντίστασης. Μνήμης για αυτούς που αγωνίστηκαν για τη δική μας ελευθερία και αντίστασης απέναντι στον καθένα που θέλει να μας κάνει να ξεχάσουμε ή να μην μάθουμε και να ταυτίζουμε το κακό με το καλό, το άδικο με το δίκαιο, τις αξίες με το απόλυτο μηδέν.

Έτσι και εμείς, καλούμαστε να θυμηθούμε ηρωικές στιγμές, τιμής και περηφάνιας της Εθνικής Αντίστασης, όπως αυτό εδώ το σημείο όπου βρισκόμαστε σήμερα. Ένα σημείο κομβικό, όπου διεξήχθη μία από τις πιο σημαντικές πολεμικές ενέργειες κατά του Άξονα στη χώρα μας. Και μαζί της, να τιμήσουμε την Εθνική Αντίσταση όλου του ελληνικού λαού στην περίοδο της Κατοχής, όλους εκείνους που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν ή έπεσαν ηρωικά.

Η μάχη του Μακρυνόρους ήταν μία από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις της περιόδου της Εθνικής Αντίστασης, η οποία όμως εξακολουθεί να παραμένει σχεδόν άγνωστη. Ο λόγος: η επιχείρηση δεν υπέκρυπτε καμία πολιτικοκομματική σκοπιμότητα και δεν υπήρξε κομματικός μηχανισμός που να αποβλέπει στην οικειοποίησή της. Παρά ταύτα, η σημασία της ήταν τεράστια. Και αυτό οφειλόταν σε τέσσερις λόγους: στη μακρά διάρκειά της, στον χρόνο διεξαγωγής της, στις άνισες δυνάμεις που συγκρούστηκαν και στο επιτυχές αποτέλεσμα.

Και αν η μάχη του Μακρυνόρους ήταν τότε πράξη ανάγκης κατά του φασισμού, μπορούμε να πούμε ότι ακόμη πιο επιτακτική είναι σήμερα η ανάγκη αντίστασης ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού, κάθε μορφή λησμονιάς και παθητικής αποδοχής.

Όραμα τότε κοινό, μια Ελλάδα ελεύθερη, χωρίς εξαρτήσεις, με ισοτιμία ανάμεσα στους πολίτες της και κοινωνική δικαιοσύνη. Οράματα, σήμερα και πάντα, κοινά παραμένουν η ελευθερία, η ισοτιμία, η εθνική αξιοπρέπεια.

Και αν οι συνθήκες δεν είναι οι ίδιες με εκείνης της εποχής, αξίζει η ευαισθητοποίηση και η αντίσταση σε όποιες σύγχρονες απειλές συντελούν στο να εκμηδενιστούν οι ανθρώπινες αξίες και να μεταλλαχτούν οι λαοί σε απρόσωπους, ασύνειδους πληθυσμούς.

Η Μάχη του Μακρυνόρους χαρακτηρίζεται ως η ΚΟΡΩΝΙΔΑ των μαχών κατά των κατακτητών. Ήταν η μεγαλύτερη από όλες τις μάχες των αντάρτικων δυνάμεων στην Ελλάδα, αλλά και η σημαντικότερη, η πολυτιμότερη. Γιατί ήταν ενταγμένη στους σχεδιασμούς του Συμμαχικού Στρατηγείου και συνέβαλε στην επιτυχία της απόβασης των Συμμάχων στην Σικελία, αλλά και στην αιχμαλωσία του Μουσολίνι. Και αυτό επετεύχθη, γιατί στο Βάλτο είχε εφαρμοστεί από τον Στυλιανό Χούτα το Παλλαϊκό Σύστημα Αντίστασης. Ένα σύστημα που το μιμήθηκε ο Ζέρβας στην Ήπειρο και αργότερα ο Βελουχιώτης στην ανατολική Ρούμελη.

Το 1943 επιβεβαιώθηκε για ακόμα μία φορά, ότι το Μακρυνόρος, με την στρατηγική του θέση- κλειδί, αποτελεί τις «Δυτικές Θερμοπύλες» της χώρας μας.

Χρέος μας η ανάδειξη της ιστορικής μνήμης της Εθνικής Αντίστασης.

Σας ευχαριστώ».

Το συμβούλιο του Σ.Ι.Μ.Ε.Α. ευχαριστεί όλα τα μέλη και τους φίλους του Συνδέσμου για την πολύτιμη προσφορά τους και για την άριστη συνεργασία για να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση. Επίσης ευχαριστούμε θερμά τον Κο Κωνσταντίνο Ντούπη, για την πολύτιμη προσφορά του με τα στεφάνια της εκδήλωσης. Ευχαριστούμε θερμά τον Κο Νικόλαο Αθανασάκη, Γ.Γ. ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ Ν. Άρτας, για την προσφορά με τα κεράσματα μετά την εκδήλωση.

To βιβλίο του «Οι Ένοχοι», από τις εκδόσεις του περιοδικού “ΕΝΔΟΧΩΡΑ”, με θέμα την προδοσία της Κύπρου, παρουσίασε ο Βετεράνος Πολεμιστής του 1974 Νίκος Αργυρόπουλος, στην Ιερά Μονή Οσίου Αρσενίου, στις 9 Ιουλίου 2023.

Η 17η Ιουνίου 2018 εχαράχθη, κατεγράφη και απετυπώθη στην νεότερη ελληνική ιστορία ως η πραγματική αποφράς ημέρα Εθνικού πένθους κατά την οποία εξεποιήθη και ωνήθη σε τιμή ευκαιρίας το μονάκριβο όνομα, η υπερχιλιετής ιστορία και ο διαχρονικός πολιτισμός της μίας και μοναδικής ελληνικής Μακεδονίας του Παύλου Μελά και του Τέλους Άγρα στους Σλάβους της σκοπιανικού οικοπέδου.

Η υπογραφή της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών από τα εαμοβουλγαρικά ανδρείκελα της αριστερής κυβερνήσεως, η οποία ηγνόησε επιδεικτικώς την εκπεφρασμένη αντίθεση του λαού μας στην επαίσχυντη συνθήκη εκχωρήσεως Εθνικής κυριαρχίας και ιστορικών κεκτημένων, ισοδυναμεί με την μεγαλύτερη συντελεσμένη Εθνική μειοδοσία των τελευταίων δεκαετιών.

Τα μαζικά, παλλαϊκά και πάνδημα συλλαλητήρια ανά την επικράτεια υπέρ της ελληνικότητος της ποτισμένης με αίμα μαρτύρων, ηρώων και Αγίων Μακεδονίας μας έγιναν ο φορέας της διαδηλώσεως της ομόφωνης αρνήσεως των Ελλήνων να δεχθούν την παράδοση γής, ύδατος, γλώσσης και ταυτότητος στους ανυπόδητους σφετεριστές της ελληνικής ιδιοπροσωπίας στη Βάρνταρσκα.

Η συνέχιση της προδοσίας από τους τιμητές της στην πατριδοκάπηλη ΝΔ, η οποία υφάρπαξε την εξουσία, εμπαίζοντας έμπροσθεν των παρειών τους τους Έλληνες σημειώνεται στον γλοιώδη σεβασμό και την πίστη εφαρμογή του κουρελόχαρτου Τσίπρα-Ζάεφ, όταν η αντισυμβαλλομένη πλευρά έχει καταπατήσει κατάφωρα κάθε όρο της υπαρχούσης συμφωνίας, κοροϊδεύοντάς μας σκαιώς, συστηματικώς και επανειλημμένως, απολαμβάνοντας τα οφέλη μιας διμερούς συμβάσεως, η οποία μόνο ως Εθνική ήττα εφάμιλλη πολεμικής ταπεινώσεως απεδείχθη εκ του αποτελέσματος.

Η Αριστερά μαζί με την ύπουλη ψοφοδεξιά πρέπει να πληρώσουν βαρέως το τίμημα της ανεπανόρθωτης βλάβης, την οποία προκάλεσαν στα Εθνικά συμφέροντα.

Η οργάνωση του Αγώνος για την ελληνικότητα των εδαφών, του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας συνεχίζεται καθημερινά στις τάξεις της μαχομένης Εθνικιστικής Νεολαίας, η οποία γαλουχείται και ανδρώνεται, για να τιμωρήσει και να εκδικηθεί. Όσο τύπτει με ρυθμό πατριωτικό η καρδία των Ελληνόπουλων τίποτε δεν απόλλυται, τίποτε δεν εκρίθη, τίποτε δεν εζημιώθη! Η Μακεδονία είναι ΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ !

ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!

Πλήρης ημερών και πατριωτικής ‐ επιστημονικής δραστηριότητος απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών ο Ρωμανιστής Βαλκανιολόγος, πολυγραφότατος συγγραφέας, ευπατρίδης Αχιλλέας Λαζάρου.

Ο Αχιλλέας Λαζάρου, Σαμαρινιώτης στην καταγωγή, γεννήθηκε το 1930 στην Ελασσόνα.

Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου ειδίκευσης στην ιστορία και φιλολογία  λαών Χερσονήσου του Αίμου και στη συνέχεια  διδάκτωρ, συνέχισε, ως υπότροφος του Κρατικού Ιδρύματος Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), τις σπουδές γλωσσολογίας, ιστορίας, εθνολογίας των λαών της Ν.Α. Ευρώπης και Ρουμανο-Αλβανικών γλωσσικών και εθνολογικών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο οποίο μάλιστα ανακηρύχθηκε CHARGE DE COYRS για τη διδασκαλία της Βαλκανικής Ρωμανολογίας και Ρουμανικής Διαλεκτολογίας. 

Μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα αποσπάστηκε στην Ακαδημία Αθηνών ως επιστημονικός συνεργάτης.

Με ιδιαίτερη θέρμη, μαχητικότητα, αλλά και βαθιά γνώση στα  εθνικά θέματα και επιστημονική τεκμηρίωση ο ρωμανιστής–βαλκανολόγος Αχιλλέας Λαζάρουυποστήριξε πάντα τα δίκαια του Ελληνισμού. 

Υπηρέτησε δε ως ειδικός επιστημονικός σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών αλλά και ως επιστημονικός συνεργάτης στην Επιτροπή Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων. 

Έπαιξε σημαντικό ρόλο στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής παιδείας. Υπηρέτησε ως καθηγητής και λυκειάρχης στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ως γενικός επιθεωρητής φιλολόγων Θεσσαλίας με έδρα τη Λάρισα. Δίδαξε επίσης σε στρατιωτικές σχολές. 

Πρωτοστάτησε στην ανέγερση του γυμνασιακού διδακτηρίου Δεσκάτης και στην ίδρυση της Λαϊκής Βιβλιοθήκης στον γενέθλιο τόπο του. Συμμετείχε με εισηγήσεις σε πολλά συνέδρια, πανελλήνια  και διεθνή, και έδωσε πολλές διαλέξεις στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.

Διατράνωσε την έξωθεν αμφισβητούμενη ελληνικότητα των Βλάχων στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια γενικά αποδεικνύοντας με αδιάσειστα ιστορικά στοιχεία την αυτόχθονη καταγωγή τους, ενώ κατέδειξε ότι οι βλαχόφωνοι Έλληνες έχουν μία και μόνη πατρίδα στην καρδιά τους, την Ελλάδα.

Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο. Ενδεικτικά αναφέρεται «Ἡ Άρωμουνική καί αἱ μετά τῆς Ἑλληνικῆςσχέσεις  αὐτῆς». Διδακτορική Διατριβή (1976), που μεταφράστηκε στα γαλλικά και εκδόθηκε από το ΄Ιδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου· 

«Η διπλωματική πλευρά της απελευθερώσεως της Θεσσαλίας» (1981)· «Βόρειος ΄Ηπειρος. Ιστορία –Πολιτισμός» (1990)· «Βαλκάνια και Βλάχοι» (1993)· «Εθνολογικά και Πολιτισμικά Βαλκανικής» (1997)· «Εθνικά θέματα και κρατική ακηδία» (2002)· «Ελληνισμός και λαοί νοτιοανατολικής Ευρώπης, Διαχρονικές και διεπιστημονικές διαδρομές» (2009)· «Αβελτηρίες μεταπολιτευτικές» (2017).

Τιμήθηκε ακόμη για το έργο του και τη συνολική προσφορά του στην πατρίδα, με το μετάλλιο του Δήμου Τρικκαίων και με το μετάλλιο της Πόλης του Λένινγκραντ (Αγ. Πετρούπολη). 

Το 1998 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.

Ανάμεσα στις πολλές τιμητικές διακρίσεις και βραβεία που έλαβε, συγκαταλέγονται ο Χρυσός Σταυρός Αποστόλου Παύλου από την Εκκλησία της Ελλάδος και βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων, στο πλευρό της οποίας στάθηκε με όλες του τις δυνάμεις, τον τίμησε για το έργο του συνολικά σε μία μεγαλειώδη τελετή στην Αίθουσα της Παλαιάς Βουλής όπου ο Πρόεδρός της κ. Μιχάλης Μαγειρίας του απένειμε τιμητική πλακέτα και μίλησε για την μεγάλη προσφορά του στον βλαχόφωνο ελληνισμό.

Η Παγκόσμια Βλαχική Αμφικτιονία, στην ίδρυση της οποίας πρωτοστάτησε, τον ανακήρυξε Επίτιμο Πρόεδρο, αξίωμα το οποίο τίμησε με την συμπαράστασή του στο έργο της.

Η βράβευση του Αχιλλέα Λαζάρου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο το 1998

” Έτσι εξοντώθηκαν όλοι…”. Εγκλήματα σταλινισμού και η μαζικότερη εξορία 13-06-1949

Φέτος, τη νύχτα 13 προς 14 Ιουνίου, συμπληρώνονται 74 χρόνια από τη μαζικότερη, σταλινική εξορία των γηγενών Ελλήνων στην ΕΣΣΔ

Αυτοβιογραφική εξιστόρηση του Θεόδωρου Π. Χαλίδη

Η ιδιόχειρη επιστολή του, που απηύθυνε στον επίτιμο Πρόεδρο του Παμποντιακού Συλλόγου “Η Αργώ” Χρ. Σοφιανίδη (στη ρωσική γλώσσα, ήταν η επίσημη και υποχρεωτική σε όλη επικράτεια της Σοβιετικής Ένωσης, μεταφράστηκε στην νεοελληνική από τον ίδιο τον παραλήπτη)

Κάθε Ποντιακή οικογένεια στην πρ. Σοβιετική Ένωση, είτε πια στην Ελλάδα, έχει μία αντίστοιχη βιογραφική της ιστορία

Η δημοσίευση αφιερώνεται στους μυριάδες που βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, φονεύθηκαν, σ’ όσους υποφέρουν έως σήμερα

<<Είμαι ο Χαλίδης Θόδωρος του Παντελεήμονος, γεννήθηκα  στις 25 Ιανουαρίου 1929 στον οικισμό Κιμ, περιοχής Απσερόνσκιϊ Περιφέρειας Κρασνοντάρ.

Στην παρούσα επιστολή θέλω να γράψω για τη ζωή του Ποντιακού λαού κατά τη διάρκεια του σταλινικού καθεστώτος, την περίοδο των ετών 1934-1953.

Στους οικισμούς της περιοχής Απσερόνσκιϊ  ζούσαν σχεδόν μόνο Πόντιοι, που ασχολούνταν με τις αγροτικές καλλιέργειες.

Μετά την ανατροπή το 1917 και τον θάνατο του Λένιν, ο Στάλιν έχοντας γίνει επικεφαλής του Κράτους  αποφάσισε να ενισχύσει τη θέση του. Άρχισαν οι μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις. Εξουδετέρωσαν όλους τους γραμματισμένους και τους αγροτικούς παραγωγούς. Δεν απέμεινε κανείς για να οργώνει και να σπείρει. Η οικονομία του λαού έπεφτε, και το 1933 σε όλη την Ρωσσία ήρθε η πείνα. Στην αγροτική οικονομία ξεκίνησε η κολεκτιβοποίηση^[1], άρχισε ο εξαναγκασμός των κατοίκων να ενταχθούν στα Κολχόζ^[2].

Συγκροτούνταν Επιτροπές που περιφέρονταν από αυλή σε αυλή και αφαιρούσαν τις αγελάδες, τα πρόβατα, τα άλογα, τα βόδια. Έμπαιναν ακόμα και στα σπίτια, ανακάτευαν τα σεντούκια και έπαιρναν τα κοσμήματα και τα χρυσαφικά του κόσμου.

Στην κολεκτιβοποίηση η εργασία δεν πληρώνονταν με χρήματα, αλλά σημειώνονταν απλά τα μεροκάματα. Στο τέλος του έτους, για την όλη εργασία της χρονιάς, έφερναν 400-500 κιλά ρόκες καλαμποκιού και ορίστε η όλη εξόφληση. Το σιτάρι όλο παραδίδονταν στο κράτος. Οι κολχόζνικοι δεν είχαν σιτάλευρο, ούτε γραμμάριο. Τα παιδιά των κατοίκων περιφέρονταν στις εκτάσεις, όπου ήδη είχε γίνει η αποκομιδή των σιταροειδών,  για να μαζέψουν κάποια στάχια, να φτιάξουν σιτάλευρο. Απαγορεύονταν και αυτό. Οι επόπτες τους αφαιρούσαν τα στάχια και τα μετέφερναν αλλού.

Αναφορικά με την μόρφωση, θυμάμαι, υπήρχε ιδιωτικό σχολείο όπου μάθαιναν την ελληνική γλώσσα. Το 1935 έκτισαν κρατικό σχολείο, στο οποίο εγώ πήγα 1,5 χρόνο. Το 1936 έκλεισαν το Ελληνικό σχολείο, και το 1937 άνοιξαν Ρωσικό.

Από την 1^η Ιανουαρίου 1937 με εντολή του Στάλιν γίνονταν μαζικές συλλήψεις, συμπεριλαμβανομένου και των Ελλήνων.  Συνέλαβα όλους τους Ποντίους άντρες. Στις “έρευνές” τους κατασκεύαζαν ψεύτικες κατηγορίες. Έχοντας καταλογίσει τις ανυπόστατες κακοποιητικές πράξεις, έβγαζαν ετυμηγορίες 10ετους φυλάκισης. Κατά τη διάρκεια της ”έρευνας”, πολλούς από εκείνους που αρνούνταν τις κατασκευασμένες κατηγορίες και δεν υπέγραφαν τις ψεύτικες ομολογίες, τους βασάνιζαν και σακάτευαν ή και εκτελούσαν.

Έτσι, τους έστειλαν στην Κολιμά, αφήνοντας τις γυναίκες τους με 3-4 παιδιά, χωρίς δικαίωμα αλληλογραφίας και απογραφής. Τα παιδιά έμειναν ορφανά.

Αλλά, ούτε και αυτό έφτανε στον Στάλιν. Αποφάσισε να συνεχίσει τα βασανιστήρια σε βάρος του ανυπεράσπιστου Λαού. Σκαρφίστηκε την εξορία του Ποντιακού Ελληνισμού από την Ρωσία. Ένα τμήμα του βρέθηκε στο Καζαχστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιζία. Τους υπόλοιπους εξόρισε στην Σιβηρία.

Όλους τους εξορισμένους έθεσαν υπό καθεστώς περιορισμού^[3], κανείς δεν είχε δικαίωμα να πάει στην πόλη, ούτε για προσωπική του υπόθεση. Σε κάθε οικισμό υπήρχε ένας κομεντάντ^[4] και κάθε μήνα έπρεπε να του υπογράφουμε την παρουσία μας.

Στην εξορία μπορούσαμε να πηγαίνουμε σε σχολείο, αλλά αποφοιτώντας δεν μας δέχονταν πουθενά – ούτε σε επαγγελματικές σχολές, ούτε σε πανεπιστήμια. Μόνο μετά το θάνατο του Στάλιν άρχισαν να μας δέχονται.

Παρέλειψα να γράψω για ένα περιστατικό στη ζωή των πατεράδων μας, στη Κολιμά.
Το 1982 πήγα στα μπάνια^[5].  Βλέπω δίπλα πλένεται ένας ψηλός άντρας, με κοιλιά πεσμένη σαν σακούλα. Του είπα: ” εσείς μάλλον ήσασταν εύσωμος”. Ο άνδρας αποκρίθηκε : ” ναι, εσύ τι εθνικότητας είσαι; ”. Του απάντησα : ”είμαι Έλληνας”. Ο άνδρας συνέχισε : ”εγώ είμαι τσετσένος”, και πρόσθεσε ”ήμουν 10 χρόνια φυλακισμένος στη Κολιμά, όπου υπήρχαν Έλληνες. Τους μετέφερναν για κάτεργα, για υλοτομία. Δούλευαν τσάμπα. Τους πήγαιναν 100-150 άτομα, γύριζαν πίσω 10-15. Δεν υπήρχε ζεστός ρουχισμός, πάγωναν και πέθαιναν από το κρύο. Έτσι εξοντώθηκαν όλοι ”.

Μαΐου 22, 2017.
Θεόδωρος Π. Χαλίδης

Υ.Γ.:  Το 1942, σύμφωνα με τη διαταγή του Συμβουλίου Λαϊκών Επιτρόπων ΕΣΣΔ^[6] της 29ης Μαΐου 1942, όλοι οι Πόντιοι που είχαν ελληνική ιθαγένεια και υπηκοότητα και οι χωρίς υπηκοότητα^[7] εξορίστηκαν από την Περιφέρεια Κρασνοντάρ στις ασιατικές περιοχές και στη Σιβηρία.

Έτσι, στο Απσερόνσκιϊ φόρτωσαν με Έλληνες δύο βαγόνια, που προορίζονταν για μεταφορά ζώων, που πορεύονταν έναν μήνα μέχρι την Αλμα-ατί στο Καζαχστάν. Τους αποβίβασαν στον σταθμό ”Πέρβαγια Αλμα-ατί”^[8].  Εκεί, εκπρόσωπος της Militsiya^[9]  τους έβγαλε από τον Σταθμό και τους ξεπροβόδισε στο κοντινό πάρκο και τους άφησε εκεί στη μοίρα τους. Ούτε στέγη, ούτε εργασία – ζήστε όπως θέλετε…

Από τους εξορισμένους στη Σιβηρία πολλοί επέστρεψαν στα μέρη τους το 1947, αλλά τους εξόρισαν ξανά το 1949. Όλους τους εξορισμένους έθεσαν σε περιορισμό με Ειδική Καταγραφή. Ο έλεγχος ανατέθηκε στην Κομεντατούρα. Κανείς δεν είχε δικαίωμα να μεταβεί στην πόλη. Για παραβίαση του περιορισμού – σύλληψη και 15 ημέρες κράτησης. Έτσι, ζήσαμε χωρίς δικαιώματα και καμία προστασία έως τις 25 Σεπτεμβρίου 1956. Μετά τον θάνατο του Στάλιν, μας αποδέσμευσαν από την Κομεντατούρα και ελευθερωθήκαμε>>

_____________________________

Σημειώσεις, διευκρινήσεις προς πλήρη μεταφραστική απόδοση εννοιών του κειμένου:

[1] Σημ. Σ.Χ. : υποχρεωτική Ομαδοποίηση όλων των ατομικών και οικογενειακών αγροτικών νοικοκυριών (αντιστοίχως και των παραγωγικών).

[2] Σημ. Σ.Χ. : Ομαδοποιημένο Νοικοκυριό [ανάλογα επιβλήθηκαν και τα Σοβχοζ – ”Σοβιετικό Νικοκυριό”].

[3] Σημ. Σ.Χ. : Спец-учёт , καθεστώς Ειδικής Καταγραφής, επιβάλλονταν στους εξορισμένους λαούς, πολιτικούς κρατούμενους κ.α..

[4] Σημ. Σ.Χ. : Ο τοπικός διοικητής της Κομεντατούρα (Комендант, εκ του Kommandantur).

[5] Σημ. Σ.Χ. : Баня – δημόσια μπάνια, ήτοι χώροι με εισιτήριο για κοινόχρηστες ντουζιέρες.

[6] Σημ. Σ.Χ. : СНК (Совет Народных Коммисаров СССР).

[7] Σημ. Σ.Χ. : Υπήρχε ικανός αριθμός Ποντίων που οι γονείς τους δεν πήραν τη Σοβιετική υπηκοότητα, και δεν μπόρεσαν να λάβουν ελληνικά διαβατήρια στη βάσει Συνθήκης της Λωζάννης (1923, που ακολούθησε τον τερματισμό της Οθωμανικής κυριαρχίας), και Συμφωνίας της Άγκυρας (1930), αφού ούτε πρόσβαση είχαν στο Ελληνικό προξενείο Μόσχας, ούτε και αποφασιστική μέριμνα υπήρχε από τις ελλαδικές κυβερνήσεις για το σημαντικό αυτό ζήτημα [συνεχεία της Γενοκτονίας στον Πόντο (1914-1923) , της Μικρασιατικής καταστροφής (μέτωπο Ελλάδας-Τουρκίας, 1922), απαγόρευσης μετακινήσεων, παρακολουθήσεις και ”πρακτοροποίηση” από το καθεστώς ΕΣΣΔ των όσων τολμούσαν να επισκεφτούν προξενείο ξένης χώρας, κ.α.].

[8] Σημ. Σ.Χ. : ”Πρώτος σταθμός Αλμα-ατά”.

[9] Σημ. Σ.Χ. : Милиция – κρατική υπηρεσία τήρησης τάξης με απόλυτες δικαιοδοσίες (Militsiya, εκ Military), εγκαθιδρύθηκε από τους μπολσεβίκους το 1917 και υποκαθιστούσε την Αστυνομία. Στην Ρωσία μετονομάστηκε σε Полиция (Politsiya, Αστυνομία) μόλις το 2011 επί προεδρίας Πούτιν, με αναπροσαρμογή των δικαιοδοσιών).

Η απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, στις 2 Μαΐου 1919, σήμανε την έναρξη της Μικρασιατικής εκστρατείας. (απόσπασμα από το Πανόραμα του Αιώνα, επεισόδιο 12)