Στις 14 Αυγούστου 1974 οι Τούρκοι παραβιάζουν την ανακωχή και πραγματοποιούν την Β’ φάση της τουρκικής εισβολής στο νησί μας.
Ο “Αττίλας ΙΙ” έφερε την προώθηση των δυνάμεων του εισβολέα στην σημερινή γραμμή αντιπαράταξης, την πράσινη γραμμή.
Ο εχθρός προέταξε ορδές από μονάδες πεζικού αλλά και τάγματα αρμάτων. Στις 15 Αυγούστου είχε καταλάβει την Αμμόχωστο και την Καρπασία ενώ στις 16 Αυγούστου οι Τούρκοι είχαν υπό τον έλεγχο τους το 37% του νησιού, ποσοστό γης που διατηρούν μέχρι σήμερα.
Δυστυχώς στην πιο κρίσιμη φάση της σύγχρονης ιστορίας μας, δεν είχαμε ηγέτες να σταθούν στο ύψος τους. Την ίδια ώρα που ο Καραμανλής εφάρμοζε το «Η Κύπρος κείται μακράν», ο Γλαύκος Κληρίδης δεν δίστασε να αρχινήσει διαπραγματεύσεις για ομόσπονδο κράτος. Κινήσεις που αμφότερες στοίχισαν στην Πατρίδα μας.
Η τουρκική εισβολή ρήμαξε τη γη μας. Άφησε πίσω 6.000 νεκρούς, 200.000 πρόσφυγες, 1619 αγνοούμενους και 20.000 εγκλωβισμένους. Ο μακροχρόνιος Γολγοθάς όλων αυτών των οικογενειών δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Υπάρχουν μάνες που φεύγουν από τη ζωή χωρίς να ξέρουν τι απέγιναν τα παιδιά τους εκείνο το μαύρο καλοκαίρι.
Δυστυχώς όμως όλος αυτός ο πόνος έγινε προϊόν εκμετάλλευσης στα χείλη των πολιτικών μας. Κτίστηκαν καριέρες πάνω στα δάκρυα και τον πόθο των προσφύγων μας για επιστροφή. Πόσες υποσχέσεις άκουσαν άραγε τα αυτιά μας;
Δυστυχώς όμως ήταν κούφια λόγια και υποσχέσεις. 49 χρόνια τώρα όλες οι κυβερνήσεις ανεξαιρέτως επέλεξαν να συμβιβάζονται με τον κατακτητή. Η προδοτική ΔΔΟ που υιοθετήθηκε από όλους δεν εξυπηρέτησε τους δικούς μας στόχους αλλά τα τουρκικά συμφέροντα. Γιατί άλλωστε να απολογηθεί η Τουρκία όταν εσύ ο ίδιος μετατρέπεις το πρόβλημα σου σε δικοινοτική διαφορά; Το ίδιο δεν λέει και η Τουρκία; Με την αποδοχή της Ομοσπονδίας αποδεχόμαστε το τουρκικό αφήγημα για κάθοδο με σκοπό την υπεράσπιση των Τούρκων του νησιού.
Ως περήφανοι Έλληνες και αμετανόητοι πολέμιοι της Ομοσπονδίας δηλώνουμε ότι μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μας δεν θα πάψουμε να πολεμάμε για την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ετούτης της γης. Θα υπερασπιστούμε τα πάτρια εδάφη από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς υπομένοντας καρτερικά την μέρα που θα μας δοθεί η ευκαιρία να μπούμε στο Καρπάσι νικητές!
ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ
Αφήστε μια απάντηση