Με καθομολογούμενη ἐπιτυχία στην ἀνακαινισμένη ἐξωτερικά και ἐσωτερικά “Πνευματική Στέγη” Κονίτσης πραγματοποιήθηκε ἡ Ἐκδήλωση για τα 100χρονα ἀπό την Μικρασιατική καταστροφή, την τραγωδία ἐκείνη τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς, τῆς προσφυγιᾶς με τα ἐπακόλουθά της, τον βίαιο ξερριζωμό τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπό τις πατρογονικές τους ἑστίες.
Τον πόνο τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ἴσως ἀρκετοί ἀπό ἐμᾶς να τον ἄκουσαν ἀπό συγγενικά ἤ γνώριμά τους πρόσωπα. Την περιπέτεια τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν παρουσίασε ἡ ὡραία σειρά, που εἴδαμε φέτος στην τηλεόραση, που ἀναφερόταν στον Ὅσιο Παΐσιο. Συγκίνησε πολλούς και ἔκανε ἀρκετούς να δακρύσουν.
Φέτος, ὅμως, συμπληρώθηκαν και 100 χρόνια ἀπό την γέννηση τοῦ Ἱεράρχου Σεβαστιανοῦ. Τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς & Κονίτσης, που ἀρκετοί Κονιτσιῶτες, οἱ μεγαλύτεροι, τον γνώρισαν, συνομίλησαν μαζί του, πήραν την εὐχή Του, τον ἄκουσαν στα ζωντανά κυρήγματά του που καθείλωνε και μαγνήτιζε κυριολεκτικά τις ψυχές τῶν ἀκροατῶν του, ἀπό τότε που ἦταν ἱεροκήρυκας στην Ἱ. Μητρόπολη Ἰωαννίνων.
Ἀλησμόνητος Ἐπίσκοπος που μεριμνοῦσε ὄχι μόνο για το ἐλεύθερο ποίμνιό του, ἀλλά και για το σκλαβωμένο, ἀφοῦ εἶχε τον τίτλο τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως. Ἡ ἀρχαία Δρυϊνούπολη εἶναι το Ἀργυρόκαστρο, ἡ πόλη τοῦ Δρίνου ποταμοῦ. Ἦταν δυνατόν, ἔλεγε, να μην ὁμιλήσω για τους σκλάβους ἀδελφούς τῆς Βορείου Ἠπείρου; Θα μοῦ ζητήσει λόγο ὁ Θεός γιατί σιώπησα.
Με ἀναφορά, λοιπόν, στα δύο αὐτά γεγονότα ἡ Χορωδία τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ξεκίνησε το πρόγραμμά της με Ὕμνους στην πλειάδα τῶν Ἱερομαρτύρων και πιστῶν τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς.
Κατόπιν προβλήθηκε ἕνα βίντεο που ἦταν και δημοτικό τραγούδι με μικρασιάτικους ἤχους, ἀφιερωμένο στον Ἅγιο Χρυσόστομο Μητροπολίτη Σμύρνης καθώς και στους ὑπολοίπους Ἱερομάρτυρες Ἱεράρχες.
Μᾶς μετέφερε στην Σμύρνη, ὅπου παρουσιάστηκαν ἀξέχαστες και συγκινητικές στιγμές μεγαλείου, τότε που ὁ ἑλληνικός στρατός, Μάϊος τοῦ 1919, πατοῦσε δακρυσμένος, με την ἄδεια τῆς Ἀντάντ, την Σμύρνη κάτω ἀπό τις ἐπιφημίες τῶν Σμυρνιωτῶν.
Συγχρόνως ὅμως προβλήθηκαν και σκηνές θλίψεως και ἀγωνίας που ἀναφέρονταν στο ὀδυνηρό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Ἐπιπλέον ἀπαγγέλθηκε ἕνα ποίημα για τον Ἐθνοϊερομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης και τραγουδήθηκε το τραγούδι τοῦ Γεωργίου Ἀθάνα: “Στερνό καράβι”, ἀπό την χορωδία τῆς Ἱ. Μητροπόλεως “ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ”, με την συνοδεία μουσικῶν ὀργάνων.
Το 2ο μέρος τῆς Ἐκδηλώσεως, ἀναφέρονταν στον Μακαριστό Μητροπολίτη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, ἀφοῦ φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια ἀπό την γέννησή του.
Για το ποιος ἦταν ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης και πῶς ἀγωνίσθηκε, περιληπτικά και ἐν συντομία ἀναφέρθηκε με γλαφυρό τρόπο ὁ κ. Φιλόθεος Κεμεντσετζίδης, Φιλόλογος και Θεολόγος, Πρόεδρος τῆς Συντονιστικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος, Παραρτήματος Θεσσαλονίκης, γνωστή ὡς ΣΦΕΒΑ.
Ἀκολούθησε ἕνα ΘΕΑΤΡΙΚΟ , που πέχτηκε για πρώτη φορά και μᾶς μετέφερε στην σκλαβωμένη Βόρειο Ἤπειρο , ἐκεῖ που οἱ κάτοικοι τῆς ἑλληνικῆς αὐτῆς γῆς περνοῦσαν τον Γολγοθᾶ τους ἕως ὅτου βρέθηκε κάποιος “Κυρηναῖος” να σηκώσει τον σταυρό τους.
Το θεατρικό ἐπιγραφόταν: “Δεν μᾶς ξέχασε ὁ Θεός. Μᾶς ἔστειλε λαμπρό σημάδι !” και ἔκλεινε με την χαρακτηριστική φωνή τοῦ Σεβαστιανοῦ που ἔλεγε: “Θα ἔλθει, ἀδελφοί μου, ἡ ἡμέρα και ἡ ὥρα ἡ εὐλογημένη να σημάνουν οἱ καμπάνες τοῦ Ἀργυροκάστρου, τῆς Κορυτσᾶς, τῆς Χειμάρρας, τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Ἐξωτερικοῦ, και ὅλοι μαζί με ἔνα στόμα να ψάλλουμε, τότε, ἀγαπητοί μου, τον παιᾶνα μας τον χριστιανικόν και τον ἐθνικόν: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ΚΑΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! (Πατῆστε ἐδῶ http://youthimdpk.blogspot.com/2022/12/blog-post_19.html για ν’ ἀκούσετε την φωνή τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ).
Ἀλλά ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς και Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, δεν ἦταν μόνο “ἐθνικός ἀνήρ”. Την ἀγωνιστικότητά του την ἀντλοῦσε ἀπό την βαθειά πίστη του στον Χριστό, ἕνα ἠθικό μεγαλεῖο, που ἀντανακλοῦσε στο πρόσωπό του, στις πράξεις του, στα κηρύγματά του και στους λόγους του.
Κάποιες συμβουλές προς τους νέους ἀκούστηκαν και προβλήθηκαν μέσα ἀπό ἕνα ἄλλο βίντεο, που ἄξιζε να το προσέξουν ὅλοι και ἰδιαιτέρως οἱ νέοι.
Ἡ χορωδία ἔκλεισε το ρεπερτόριό της με δύο τραγούδια για τον Μητροπολίτη Σεβαστιανό, τα ὁποία τραγουδήθηκαν ἀφοῦ εἰσῆλθε στην σκηνή και ἡ παιδική χορωδία τῆς Ἱ. Μητροπόλεως “Ο ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ”. Δίνοντας τον λόγο στον Δήμαρχο Κονίτσης ἀναφέρθηκε για το πόσο σημαντική και καθοριστική ἦταν ἡ παρουσία τοῦ Σεβαστιανοῦ στην ἐπικράτηση τῆς ὀνομασίας “ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ” στην διεθνή σκηνή μέχρι σήμερα.
Ἡ Ἐκδήλωση ἔκλεισε πριν τον Ἐθνικό Ὕμνο με την φήμη τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, καταλήγοντας ἀντί το “ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ” με τη φράση “ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ”.
Οἱ παρευρισκόμενοι ἐκτός ἀπό το νηστίσιμο γλυκό και το ἀναψυκτικό που γεύθηκαν, ἔλαβαν την Ἐφημερίδα “Βορειοηπειρωτικό Βῆμα” και το Περιοδικό “Προς τη Νίκη” που περιεῖχε ξεχωριστό ἀφιέρωμα στην Μικρασιατική καταστροφή.
Να ποῦμε ἐπιπλέον ὅτι στους διπλανούς χώρους τῆς αἰθούσης ἐκδηλώσεων τῆς “Πνευματικῆς Στέγης” λειτούργησε και ἔκθεση χριστιανικοῦ ἑόρτιου βιβλίου.
Ἐνημερωτικά να προσθέσουμε ὅτι ἡ ἑορτή αὐτή που πραγματοποιήθηκε για το κοινό τῆς Ἐπαρχίας Κονίτσης εἶχε γίνει νωρίτερα στις 26.11.2022 και για το κοινό τῆς Ἐπαρχίας Πωγωνίου στο ΚΔΑΠ Παρακαλάμου.
Την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2022, το πρωΐ, στο Επισκοπείο Άρτης, στρατιώτες του 584 Μ/Π Τ.Π. Άρτας έψαλαν τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Άρτης κ. Καλλίνικο.
Ο Σεπτός Ποιμενάρχης ευχήθηκε ο «Άγγελος ειρήνης» Ιησούς Χριστός να σκορπίσει την ειρήνη στις ψυχές μας και στην ανθρωπότητα.
Την παραμονή των Χριστουγέννων, Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2022, το πρωί στο Επισκοπείο Άρτης, οι Πρόσκοποι της Άρτας έψαλαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στον Μητροπολίτη Άρτης.
Επίσης, ο Σεβασμιώτατος, αντάλλαξε ευχές με τον πολιτευτή Άρτας κ. Ντίνο Παπαδημητρίου.
Το Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2022, το απόγευμα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Μαξίμου του Γραικού, στην Άρτα, ετελέσθη ο Μέγας Εσπερινός των Χριστουγέννων, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Άρτης κ. Καλλινίκου.
Στο πέρας του Εσπερινού, ο Σεπτός Ποιμενάρχης ευχήθηκε «να βρει ο Νεογέννητος Ιησούς κατάλυμα στις ψυχές μας».
Ανήμερα τα Χριστούγεννα, Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2022, το πρωί, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Άρτης, ελειτούργησε ο Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος.
Ο Σεβασμιώτατος, στο πέρας της Θείας Λειτουργίας, ετόνισε, ότι «στο ταπεινό Σπήλαιο και στις ταπεινές καρδιές γεννιέται ο Ιησούς».
Εγκρίθηκε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο η μελέτη για την «διερεύνηση του ευρύτερου ιστορικού χώρου του Σουλίου, την ανάδειξη, προστασία και ανάπτυξη του πολιτισμικού και πολιτιστικού τοπίου», σύμφωνα με ανάρτηση του Περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέξανδρου Καχριμάνη στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Η μελέτη εκπονήθηκε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, για λογαριασμό της Περιφέρειας Ηπείρου και πρόσφατα παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλωση στο Σούλι, παρουσία και της Υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη.
Η Περιφέρεια Ηπείρου, με βάση τη μελέτη, προτείνει μια Ολοκληρωμένη Χωρική Επένδυση στο χώρο του Σουλίου, για χρηματοδότηση από το νέο ΕΣΠΑ.
Επίσης από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο εγκρίθηκε η μελέτη για το Οθωμανικό μέρος των Ιαματικών Λουτρών Πρέβεζας, που αποκαλύφθηκε κατά την διάρκεια εργασιών αναστύλωσης και ανακατασκευής των εγκαταστάσεων των Ιαματικών Λουτρών.
Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δονάτου Παραμυθιάς εορτάσθηκε η μεγάλη Δεσποτική εορτή την Ενανθρωπήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού με πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας κ.κ. Τίτου και συλλειτουργούντων του Γενικού Αρχιερατικού, Ιερέων και του Διακόνου της Ιεράς Μητροπόλεως.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις πρεσβύτερον χειροτονία του ιεροδιακόνου π. Ευθυμίου Μπήτα, καταγόμενο εκ της πόλεως της Παραμυθιάς, υπηρετούντος εις τον Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναό Αγίου Δονάτου Παραμυθιάς.
Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Σεβασμιωτάτου αναγνώστηκε από τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο πρωτοπρεσβύτερον π.Βελισσάριον Σάνταν.
Ο Σεβασμιώτατος από του ιερού βήματος ευχήθηκε ευλογημένα Χριστούγεννα από τον Θεό και έτη πολλά στους πιστούς και εορτάζοντες της ημέρας και στον νεοχειροτονηθέντα Ιερέα να είναι άξιος στην ιεροσύνη του και καλή διακονία εις το Άγιον Θυσιαστήριον του Χριστού μας.
Εις Μνήμη του Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης Κυρού ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ
Τα πρώτα ελεύθερα Χριστούγεννα στην Αλβανία. 30 χρόνια πριν… ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1990
Πέρασαν ήδη 30 χρόνια από τα Χριστούγεννα του 1990, από την πρώτη δημόσια Θ. Λειτουργία στη Β. ΄Ηπειρο και σε ολόκληρη την Αλβανία μετά από 23 χρόνια (1967-1990) σκληρού και ανελέητου διωγμού της χριστιανικής πίστης και λατρείας από το αθεϊστικό κομμουνιστικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα (1945-1990).
Όλα αυτά τα χρόνια το αθεϊστικό καθεστώς προσπάθησε με κάθε τρόπο να εξαφανίσει την Εκκλησία του Χριστού και να ξεριζώσει την πίστη από τις καρδιές των ανθρώπων.
Προπαγάνδα, καταδόσεις, απειλές, εξορίες, φυλακίσεις, καταναγκαστικά έργα, μαρτύρια, εκτελέσεις περίμεναν όποιον τολμούσε να κάνει το Σταυρό του ή να ομολογήσει ότι πιστεύει στο Χριστό!
Παρ’ όλα αυτά όμως, η πίστη ζούσε βαθιά στις ψυχές των ανθρώπων και εκδηλωνόταν με ποικίλους τρόπους ενώ κάποιοι αποσχηματισμένοι ιερείς σε σπίτια ή σε απομονωμένα εκκλησάκια, ωσάν σε κατακόμβες, κρυφά βάφτιζαν και τελούσαν τη Θ. Λειτουργία.
Έφτασε όμως η στιγμή κατά την οποία Κύριος ο Θεός άκουσε την «φωνήν μεγάλην» των ψυχών «τῶν ἐσφαγμένων δια τον λόγον τοῦ Θεοῦ και δια την μαρτυρίαν τοῦ Ἀρνίου» (Ἀποκ. 6, 9-10) και τα αθεϊστικά-κομμουνιστικά καθεστώτα που επί 70 χρόνια βασάνιζαν και ταλαιπωρούσαν τους λαούς άρχισαν σαν χάρτινος πύργος να πέφτουν.
Το αλβανικό καθεστώς, το πλέον απάνθρωπο, σκληρό και αντίχριστο απέμεινε τελευταίο και μέχρι να πέσει οριστικά απαγόρευε τη Χριστιανική πίστη και λατρεία.
Όμως ο Ελληνισμός της Β. Ηπείρου άρχιζε να ξεθαρρεύει και πριν ακόμα το καθεστώς ξεψυχήσει εκδήλωσε και δημόσια την πίστη του στον Κύριο Ιησού Χριστό.
Ορόσημο αυτής της αναγεννήσεως ήταν τα Χριστούγεννα του 1990, οπότε έγινε το μεγάλο θαύμα: Μετά από 23 χρόνια ολοκληρωτικού διωγμού της πίστης και της Εκκλησίας για πρώτη φορά τελέστηκε δημόσια Θ. Λειτουργία, τα Χριστούγεννα 1990 στη Δερβιτσάνη Δροπόλεως στη Β. Ήπειρο!
Θα τολμούσα να πω ότι ο Θεός επιφύλαξε την ιδιαίτερη τιμή στη Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ) να συμπράξει με το δικό της καθοριστικό τρόπο σε μία ιδιαίτερα σημαδιακή στιγμή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Ας προσπαθήσουμε, για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, να δημοσιεύσουμε αναλυτικά τα γεγονότα μαζί με φωτογραφικό υλικό και βιντεοσκόπηση-ντοκουμέντο, αποδίδοντας δόξα και τιμή τω μόνω κραταιώ Θεώ, Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ, ο οποίος ως αδύναμο Βρέφος γεννήθηκε «διά τήν τοῦ κόσμου ζωήν καί σωτηρίαν».
Στις 12 Δεκεμβρίου 1990 τα νιάτα της Δερβιτσάνης πήραν στα χέρια τους τον 72χρονο αποσχηματισθέντα π. Μιχαήλ Ντάκο (+9.3.1998), παλαιό εφημέριο της Δερβιτσάνης και τον οδήγησαν στον Ι. Ν. Αγ. Σπυρίδωνος πάνω από το χωριό για να τελέσει την πρώτη δημόσια ιερή Ακολουθία. Δυστυχώς ελλείψει ιερών σκευών και αμφίων δεν κατέστη δυνατόν να τελεσθεί Θ. Λειτουργία.
Μετά από αυτό ο π. Μιχαήλ Ντάκος αναθάρρησε και έστειλε μέσω ενός φυγά επιστολή στον αείμνηστο Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Υπέρτιμο και Έξαρχο πάσης Β. Ηπείρου Σεβαστιανό με την οποία του ζητούσε άμφια και ιερά σκεύη για να λειτουργήσει κανονικά τα Χριστούγεννα!
Ο αείμνηστος Σεβαστιανός ενημέρωσε «τα παιδιά του», τη ΣΦΕΒΑ, και εμείς με πολύ ενθουσιασμό είπαμε ότι θα αναλάβουμε ως ΣΦΕΒΑ τη διεκπεραίωση του αιτήματος!
Μας εμπιστεύτηκε και μας έδωσε την ευχή του… Απευθυνθήκαμε αμέσως στο ΥΠΕΞ (σε ανώτατο υπηρεσιακό επίπεδο) και ζητήσαμε να μεταφερθούν με διπλωματικό σάκο τα ιερά σκεύη και τα άμφια στα Τίρανα και από εκεί εμείς είχαμε ανθρώπους να τα κατεβάσουν στη Δερβιτσάνη. Δυστυχώς, ήταν κατηγορηματική η άρνηση του ΥΠΕΞ. Οπότε δεν έμενε άλλος τρόπος παρά μόνο να τα μεταφέρουμε εμείς στη Β. Ήπειρο.
Όπως ήδη αναφέραμε, την εποχή εκείνη το Αλβανικό κομμουνιστικό καθεστώς έπνεε τα λοίσθια. Αυτό όμως το έκανε ιδιαίτερα αυστηρό και συχνά πολύ σκληρό και απάνθρωπο. Και μόνο η δολοφονία στα σύνορα των τεσσάρων παιδιών από το Αλίκο και τη Γέρμα των Αγ. Σαράντα και η περιφορά των λειψάνων τους στα Ελληνοχώρια προς εκφοβισμό του λαού είναι ενδεικτική της κατάστασης στην εκπνοή του καθεστώτος…
Ήταν, λοιπόν, προφανές, ότι παρά το γεγονός ότι οι Αλβανοί ήταν πολύ ευγενικοί με τους τουρίστες θέλοντας να δείχνουν καλή εικόνα προς τους ξένους, εν τούτοις η αποστολή δεν ήταν εύκολη και χωρίς κινδύνους…
Συνεπώς, την αποστολή έπρεπε να αναλάβει μέλος του ΔΣ της ΣΦΕΒΑ που να είχε και εμπειρία επισκέψεων στην Αλβανία. Υπήρχαν όμως δύο δυσκολίες: Η πρώτη που έπρεπε να αντιμετωπισθεί ήταν ότι η Αλβανική Πρεσβεία στην Αθήνα γνώριζε τα ονόματα των μελών του ΔΣ της ΣΦΕΒΑ και προφανώς δεν θα έδινε άδεια εισόδου (visa).
Το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε εύκολα αλλά με αυξημένο… ρίσκο: Την εποχή εκείνη τα διαβατήρια δεν είχαν βιομετρικά στοιχεία και έτσι εύκολα μπορούσε κάποιος να συνδυάσει τη φωτογραφία του με τα προσωπικά στοιχεία κάποιου άλλου μη “σεσημασμένου” στους Αλβανούς. Η μέθοδος αυτή είχε με επιτυχία δοκιμαστεί και άλλες φορές για την είσοδο στην Αλβανία… Βέβαια αν παρουσιαζόταν πρόβλημα με τους Αλβανούς, αλίμονό μας και από τους Έλληνες, διότι το διαβατήριο δεν θα ήταν και πολύ … νόμιμο.
Το δυσκολότερο ζήτημα ήταν πώς θα μεταφερθούν τα άμφια και τα ιερά σκεύη και να περάσουν από το συνοριακό έλεγχο που ήταν πολύ σχολαστικός. Εξετάστηκαν όλες οι δυνατότητες.
Τη λύση έδωσε η πρεσβυτέρα Ελένη Γκοτσοπούλου: να ραφτούν τα άμφια μέσα στη φόδρα του μπουφάν! Και έτσι πράγματι έγινε. Λόγω του χειμώνα δικαιολογούντο τα πολύ χονδρά ρούχα…
Η πρεσβυτέρα, λοιπόν, έραψε (βλ. συνημμένες φωτογραφίες) και φορέθηκαν το φελόνιο και τα ποτηροκαλύμματα στην πλάτη, η ζώνη, τα επιμάνικα, η λαβίδα, η λόγχη στα χέρια και στη μέση, το αντιμήνσιο στο πουκάμισο και το στιχάριο διπλώθηκε κατάλληλα ώστε να φαίνεται σαν ύφασμα.
Στις τουαλέτες του ελληνικού φυλακίου Κακαβιάς το μικρού μεγέθους χρυσόδετο Ευαγγέλιο στερεώθηκε στη μέση-πίσω και το Άγ. Δισκάριο και το Άγ. Ποτήριο αποσυναρμολογημένα πάνω στο σώμα.
Γνωρίζαμε από προηγούμενες επισκέψεις στη Β. Ήπειρο ότι οι Αλβανοί συνοριοφύλακες ενώ κάνουν λεπτομερή, εξονυχιστικό έλεγχο στις αποσκευές δεν κάνουν όμως καθόλου σωματικό έλεγχο στους τουρίστες.
Το μεσημέρι, λοιπόν, της 24 Δεκεμβρίου 1990 το τουριστικό πούλμαν της ALBTURIST πέρασε τα ελληνοαλβανικά σύνορα, δηλαδή τα ύψους 2,5 m ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, που κρατούσαν το λαό δέσμιο στον αλβανικό κομμουνιστικό-αθεϊστικό “παράδεισο” (βλ. συνημμένες φωτογραφίες και video) και σταμάτησε για έλεγχο στο αλβανικό τελωνείο, όπου έπρεπε να βγουν όλες οι αποσκευές και να ελεγχθούν μία-μία.
Ο φέρων τα άμφια και τα ιερά σκεύη αποσύρθηκε ως τάχα ασθενής σε μία γωνία στον πάνω όροφο του αλβανικού τελωνείου, όπου λειτουργούσε ένα υποτυπώδες κυλικείο, και τον έλεγχο των αποσκευών ανέλαβε ο έτερος της αποστολής, ο πατρινός Σφεβίτης Παναγιώτης Ν. Χαλκιόπουλος. Μετά από 45 λεπτά ολοκληρώθηκε ο έλεγχος, χωρίς να γίνει τίποτα αντιληπτό και υπήρχε πλέον η βεβαιότητα ότι η αποστολή θα στεφόταν από επιτυχία.
Μετά την επίσκεψη στους Αγ. Σαράντα, η εκδρομή προέβλεπε στάση στο Αργυρόκαστρο. Εκεί, στο ξενοδοχείο «Τσαγιούπι», στο κέντρο της πόλης, συναντηθήκαμε με τον Τηλέμαχο Ντάκο, γιό του π. Μιχαήλ για να του παραδώσουμε τα άμφια και τα ιερά σκεύη και να ολοκληρωθεί με επιτυχία η αποστολή μας!
Την αρχική μας χαρά για την επιτυχή έκβαση του τολμήματος διαδέχθηκε η απόλυτη απογοήτευση για τη διαφαινόμενη πλήρη αποτυχία του σχεδίου μας. Ήταν προφανές ότι παρενέβη η αγάπη του Θεού για να μας ταπεινώσει, δηλαδή να μας κρατήσει προσγειωμένους και να μην πάρουν αέρα τα νεανικά μας μυαλά, και μας οδήγησε σε απόλυτο αδιέξοδο!
Ενώ, νομίζαμε, πως τα είχαμε όλα σχεδιάσει στην εντέλεια, δεν είχαμε σκεφτεί το πλέον απλό: αν δίναμε τα πράγματα στον γιο του παπα-Μιχάλη, μόλις θα απομακρυνόταν από μας θα του τα έπαιρνε η Sigurimi (η Ασφάλεια του αλβανικού καθεστώτος), που περίμενε απ’ έξω και ο άνθρωπος θα είχε σοβαρές περιπέτειες!
Εκεί που πλέον ταπεινωθήκαμε και ευρισκόμενοι σε αδιέξοδο διαπιστώσαμε την ανεπάρκειά μας, έρχεται πάλι η ίδια η αγάπη του Θεού και μας προσφέρει έτοιμη τη λύση!
Ο γιός του π. Μιχαήλ είχε ακούσει ότι, πιθανόν, την επομένη, μέρα Χριστουγέννων, θα κατέβαινε από τα Τίρανα στη Δερβιτσάνη ο Α΄ Γραμματέας της Ελληνικής Πρεσβείας κ. Νικόλαος Κανέλλος, στον οποίο θα μπορούσαμε να δώσουμε τα άμφια και τα ιερά σκεύη και αυτός να τα μεταφέρει στη Δερβιτσάνη!
Οι πληροφορίες που είχαμε για τον προσφάτως διορισθέντα στα Τίρανα διπλωμάτη Νικ. Κανέλλο ήταν πολύ θετικές και τον έφεραν ως ένα ικανό αλλά και τολμηρό διπλωμάτη που δεν ήθελε να μένει περιορισμένος στην πρεσβεία, όπως θα ήθελαν οι Αλβανικές Αρχές, αλλά να κάνει αισθητή την προστασία της μειονότητας από την ελληνική διπλωματική αποστολή.
Βέβαια η περίπτωσή μας ήταν όλως ιδιάζουσα, διότι υπήρχε και η άρνηση των κεντρικών Υπηρεσιών του ΥΠΕΞ… Δεν υπήρχε όμως πολύς χρόνος ούτε άλλη εναλλακτική επιλογή!
Θα έπρεπε στην επόμενη στάση στο Φίερι να επικοινωνήσουμε οπωσδήποτε με την πρεσβεία. Στο τρίωρο ταξίδι Αργυρόκαστρο-Φίερι η προσευχή ήταν πραγματικά έμπονη και καρδιακή, αναγνωρίζοντας και ομολογώντας την αδυναμία και την αποτυχία μας και παρακαλώντας τη Χάρη του Θεού να παρέμβει…
Έτσι, στην επόμενη στάση για καφέ στο Fier τηλεφωνήσαμε στην Ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα λέγοντας ότι «είμαστε τουρίστες από την Ελλάδα, βρισκόμαστε στο Φίερι και όταν φτάσουμε στα Τίρανα θέλουμε οπωσδήποτε να συναντηθούμε με τον Γραμματέα της Πρεσβείας για την αυριανή αποστολή του στη μειονότητα».
Μας συνέστησαν μόλις φτάσουμε στα Τίρανα να τηλεφωνήσουμε για να έρθει αυτοκίνητο της πρεσβείας να μας παραλάβει. Πράγματι, φτάνοντας αργά το βράδυ στο ΤΙRΑΝΑ ΗΟΤΕL (κεντρικό ξενοδοχείο Τιράνων, χτισμένο στο χώρο του Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου που κατεδαφίστηκε από το καθεστώς), τηλεφωνήσαμε στην πρεσβεία και σε πέντε λεπτά διπλωματικό αυτοκίνητο έφτασε στο ξενοδοχείο για να μας μεταφέρει στην πρεσβεία.
Αξίζει να μνημονευθεί μία λεπτομέρεια για να γίνει αντιληπτό σε τι περιβάλλον ζούσαν και υπηρετούσαν οι διπλωμάτες μας: Στο αυτοκίνητο ήταν ο οδηγός, στη θέση του συνοδηγού ο Α΄ Γραμματέας κ. Νικόλαος Κανέλλος, και ο υπογράφων μόνος μου στο πίσω κάθισμα.
Ήταν ανοικτό το ραδιόφωνο σε αρκετή ένταση που δυσκόλευε τη συνεννόηση. Παρακάλεσα να κλείσει το ραδιόφωνο, αλλά μου απάντησαν ότι είχαν πάρει το αυτοκίνητο από το συνεργείο και δεν είχαν προλάβει να το «καθαρίσουν» από τους «κοριούς» που συνήθως έβαζαν οι αλβανικές υπηρεσίες για να παρακολουθούν τις συζητήσεις των διπλωματών!
Ο δυνατός ήχος του ραδιοφώνου δεν επέτρεπε στους… ωτακουστές να παρακολουθούν τις συνομιλίες εντός του διπλωματικού αυτοκινήτου…
Μέσα στην πρεσβεία, λοιπόν, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των υπαλλήλων ξηλώθηκε το μπουφάν, αποκαλύφθηκαν τα άμφια και συναρμολογήθηκαν τα ιερά σκεύη, τα οποία με ασφάλεια θα μετέφερε πλέον στη Δερβιτσάνη, ο Α΄ Γραμματέας της Ελληνικής Πρεσβείας κ. Νικόλαος Κανέλλος, όπως και πράγματι έγινε.
Το πρεσβευτικό αυτοκίνητο έφυγε πολύ πριν από τα ξημερώματα από τα Τίρανα και έφτασε στον – μέχρι τότε χρησιμοποιούμενο ως αποθήκη ζωοτροφών – Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Δερβιτσάνης λίγο πριν αρχίσει η Θ. Λειτουργία.
Ο αείμνηστος παπά-Μιχάλης και όλο τα χωριό περίμεναν… Ο κ. Κανέλλος παρέδωσε τα περισσότερα εκ των αμφίων και τα ιερά σκεύη στον π. Μιχαήλ, ο οποίος συγκινημένος ενδύθηκε μετά από 23 χρόνια την ιερατική του στολή ενώπιον πλήθους λαού, μικρών παιδιών, νέων και γερόντων, που παρακολουθούσαν άφωνοι την πρωτόγνωρη για τους περισσότερους εμπειρία.
Έτσι, παρουσία του εκπροσώπου της Ελληνικής Πολιτείας, του Α΄ Γραμματέα της Πρεσβείας κ. Νικολάου Κανέλλου, τελέστηκε η πρώτη δημόσια Χριστουγεννιάτικη Θ. Λειτουργία στη Β. Ήπειρο και σε όλη την Αλβανία μετά από 23 χρόνια σκληρού διωγμού! (βλ. συνημμένες φωτογραφίες).
Επίσης, ο κ. Κανέλλος επισκέφθηκε και το άλλο ελληνοχώρι, τους Βουλιαράτες, παραδίδοντας στον υπέργηρο π. Γεώργιο Ζάρο τα υπόλοιπα άμφια για να τελεσθεί και εκεί Χριστουγεννιάτικη Ακολουθία.
Τα δύο μέλη της ΣΦΕΒΑ, εκείνο το πρωί των Χριστουγέννων “εκκλησιαστήκαμε” στον Ι. Ναό του Ευαγγελισμού στα Τίρανα, ο οποίος χρησιμοποιείτο, τότε, ως γυμναστήριο (βλ. συνημμένες φωτογραφίες και video).
Πρωί-πρωί, λοιπόν, ημέρα Χριστουγέννων 1990, ο Ναός-γυμναστήριο ήταν γεμάτος από παιδιά, τα οποία μόλις μας είδαν έτρεξαν κοντά μας. Τους είπαμε δυο λόγια για τη Γέννηση του Χριστού μας και ψάλαμε με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση το «Χριστός γεννάται δοξάσατε» και το «Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός» μπροστά στα έκπληκτα μάτια μικρών και μεγάλων που δεν άργησαν να εμφανιστούν στο Ναό…
Το μεσημέρι, στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι στην πρεσβευτική κατοικία, αντιλαμβάνεσθε ότι η συγκίνηση ήταν ιδιαίτερα έντονη, καθώς ο κ. Νικ. Κανέλλος εξιστορούσε τη συγκλονιστική του εμπειρία από την πρώτη, μετά από 23 χρόνια διωγμού, δημόσια Θ. Λειτουργία στη Δερβιτσάνη και στους Βουλιαράτες της Δροπόλεως…
Δεν μπορούσαμε παρά να δοξάσουμε το Θεό για τη μεγάλη του ευλογία και να τον ευχαριστήσουμε γιατί το έλεός του μας επέτρεψε να συμμετάσχουμε στο μεγάλο σύγχρονο θαύμα.
Φτάσαμε στα Τίρανα παραμονή Χριστουγέννων με εσωτερική πίεση, θλίψη, αγωνία και άγχος και η ημέρα των Χριστουγέννων μάς χάρισε συγκίνηση, χαρά, αγαλλίαση και ευφροσύνη!
Θα τολμούσαμε να πούμε ότι εφαρμόστηκε επακριβώς το του Ψαλμωδού: «οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι. πορευόμενοι δέ ἐπορεύοντο καί ἒκλαιον … ἐρχόμενοι δέ ἣξουσι ἐν ἀγαλλιάσει» (Ψαλμ. 125, 5-6)!
Για μας η Χριστουγεννιάτικη “εκδρομή” ολοκληρώθηκε, οφειλετικώς, στην Κόνιτσα, όπου μας περίμενε με αγωνία ο Σεβαστιανός για να ενημερωθεί για τις λεπτομέρειες της αποστολής. Ασφαλώς, ήδη από την πρεσβευτική κατοικία τον είχαμε ενημερώσει επιγραμματικά…
Σήμερα, μετά από 30 χρόνια αναπολώντας τα πρώτα ελεύθερα Χριστούγεννα του 1990 στην Αλβανία και αργότερα, το Πάσχα του 1991 στη Σωπική Πωγωνίου ή την θριαμβευτική υποδοχή από το λαό τού τότε Εξάρχου και νυν Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου στο Αργυρόκαστρο (11.8.91), την επομένη της πτώσης του τεράστιου μαρμάρινου αγάλματος του Χότζα (10.8.91), δεν μπορούμε παρά να είμαστε ευγνώμονες διότι η Χάρις και το Έλεος του Θεού μάς αξίωσε να ζήσουμε τέτοιες στιγμές.
Παράλληλα, θαυμάζουμε και καμαρώνουμε την εκ της στάχτης αναγεννηθείσα Εκκλησία της Αλβανίας η οποία δίνει τη «μαρτυρία Ιησού Χριστού» σε δύσκολες συνθήκες διακηρύσσοντας και επιβεβαιώνοντας με τη δική της σκληρή εμπειρία τα Κυριακά λόγια: «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν τῆς Ἐκκλησίας», στον δε πρωτεργάτη του θαύματος, τον Αρχιεπίσκοπό της κ. Αναστάσιο ευχόμαστε ο Θεός να τον χαρίζει τη Αγία αυτού Εκκλησία «ἐν εἰρήνη, σῶον, ἔντιμον, ὑγιᾶ, μακροημερεύοντα καί ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς αὐτοῦ ἀληθείας»!
Αργότερα, μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος ακολούθησαν δεκάδες επισκέψεις-αποστολές στη Β. Ήπειρο και την Αλβανία. Ιδιαίτερα δε, στη μεταβατική περίοδο 1991-1992 τα ταξίδια έφτασαν να γίνονται ανά δεκαήμερο και με όποιο τρόπο μπορεί να φανταστεί κανείς!
Μάλιστα, μετά την πτώση του αθεϊστικού καθεστώτος το αλβανικό κράτος πέρασε περίοδο μεγάλης αναρχίας και οι κίνδυνοι ήταν φοβεροί και απρόβλεπτοι.
Είναι απορίας άξιο και δυσεξήγητο με την ανθρώπινη λογική το ότι παρά τις δύσκολες και επικίνδυνες εποχές και καταστάσεις ποτέ δεν αντιμετωπίσαμε σοβαρό πρόβλημα.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που μεταφέραμε απαγορευμένο υλικό π.χ. το έντυπο υλικό που είχαμε μεταφέρει και μοιράσει στην Αλβανία ήταν σε μεγάλες ποσότητες…
Πάντοτε είμαστε με την ψυχή στο στόμα μήπως οι Αλβανοί ανακαλύψουν το υλικό, αλλά ενώ μας έκαναν εξονυχιστικό έλεγχο ποτέ δεν αντιλήφθηκαν τίποτα…
Για να είμαι ειλικρινής, τώρα, μετά από τόσα χρόνια που σκέφτομαι μερικά πράγματα απορώ πώς τα τολμούσαμε! Υπήρχε ένας απίθανος συνδυασμός, ασφαλώς προσεκτικού και καλού σχεδιασμού, αλλά ταυτόχρονα και παράτολμης τόλμης, που οδηγούσε πολλές φορές σε επικίνδυνες καταστάσεις αυξημένου ρίσκου.
Η Χάρις του Θεού όμως συμπλήρωνε και κάλυπτε τις δικές μας ατέλειες και αδυναμίες, διότι ο αγώνας μας ήταν καθαρός, δεν είχε σκοπιμότητες.
Ποια ήταν η κινητήριος δύναμη που μας ωθούσε; Οπωσδήποτε, η βεβαιότητα για την ιερότητα και το δίκαιο του αγώνα. Αλλά πολύ περισσότερο από την ιδέα ήταν ένα πρόσωπο που την υλοποιούσε, την έκανε χειροπιαστή. Και αυτός ήταν ο Σεβαστιανός, ο «Μεγάλος», όπως τον αποκαλούσαμε στην αργκό μας.
Ο Σεβαστιανός δεν ήταν μόνο ο ιδρυτής και χρηματοδότης της ΣΦΕΒΑ, αλλά κάτι σημαντικότερο: ήταν η ΨΥΧΗ της, ο εμπνευστής, ο εμψυχωτής της. Ήταν αυτός που με την απλότητα και συνέπεια της ζωής, την καθαρότητα των προθέσεων, τον εμπνευσμένο του λόγο, την ψυχική του δύναμη, τη θυσιαστική του αγάπη, το αγωνιστικό και ασυμβίβαστό του φρόνημα, το ακέραιο ήθος του, την πίστη, το πάθος και την επιμονή στην Αλήθεια, με ολόκληρη τη ζωή και την προσωπικότητά του άνδρωσε τη ΣΦΕΒΑ, εμψυχώνοντας τα μέλη της.
Εκατοντάδες, δεν είναι υπερβολή να λέγαμε ότι ξεπέρασαν τα 1.000, τα μέλη και οι στενοί της συνεργάτες, φοιτητές και νέοι επιστήμονες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τα Γιάννενα και σε όλη την Ελλάδα που στρατεύτηκαν στον αγώνα του Σεβαστιανού υψώνοντας μαζί με την Ελληνική σημαία ως λάβαρο το ράσο του Σεβαστιανού.
Αυτό το τριμμένο ράσο εννοούσε το σύνθημα «Όταν το ράσο γίνεται σημαία, τότε η νίκη είναι βεβαία».
Στο Σεβαστιανό, κυρίως, οφείλεται το ότι οι φοιτητές και οι νέοι της ΣΦΕΒΑ προσέφεραν το νεανικό τους ενθουσιασμό και θυσίασαν χρόνο, διασκέδαση, διακοπές, μαθήματα για τον ιερό αγώνα του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.
Έδιναν έναν αγώνα χέρι με χέρι, καρδιά με καρδιά και κάποτε αίμα με αίμα. Αψήφησαν πολλές φορές και κινδύνους για τη μετέπειτα σταδιοδρομία αλλά και την ίδια τους τη ζωή.
Ο Σεβαστιανός μας ενέπνεε, γιατί τον βλέπαμε ως τον Ηγέτη που δεν θα μας προδώσει ποτέ! Ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός δεν ήταν πολιτικός, ούτε επαναστάτης, αλλά είχε τον παλμό των επαναστατών συνδεδεμένο με το εκκλησιαστικό φρόνημα και την πνευματικότητα των επισκόπων.
Έβλεπε το θέμα της Β. Ηπείρου μέσα σε εκκλησιαστικά πλαίσια. Ό,τι έκανε το έκανε ως Ορθόδοξος Ιεράρχης, ως Έλληνας επίσκοπος, μέσα από την παράδοση της Εκκλησίας και του Γένους.
Η σχέση του Σεβαστιανού με τους νέους της ΣΦΕΒΑ ήταν αμφίδρομη. Χαιρόμαστε να βρισκόμαστε κοντά του, κολακευόμαστε που μας έλεγαν «παιδιά του Σεβαστιανού», αλλά και αυτός, είμαστε σίγουροι, ότι καυχιόταν για τα «παιδιά» του, πάντοτε μίλαγε με καμάρι για τα «παλικάρια της ΣΦΕΒΑ», τα οποία μνημόνευσε με πολύ συγκινητικές αναφορές στην περίφημη διαθήκη του (+12.12.1994).
Τότε… και σήμερα…
ΣΗΜΕΡΑ, 30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, μετά τα Χριστούγεννα 1990, αναλογίζομαι με συγκίνηση την πρώτη Θ. Λειτουργία στη Δερβιτσάνη της Β. Ηπείρου, αλλά ταυτόχρονα αναγκάζομαι εκ των πραγμάτων να προχωρήσω σε θλιβερές συγκρίσεις με το σήμερα στη χώρα μας:
ΤΟΤΕ, Χριστούγεννα 1990, στην κομμουνιστική Αλβανία άρχιζε να αχνοφέγγει και στη δημόσια ζωή ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, μετά από 45 χρόνια αθεϊστικής κομμουνιστικής προπαγάνδας και διωγμών εναντίον της Εκκλησίας Του.
Σήμερα, Χριστούγεννα 2020, στη (νέο)δημοκρατική Ελλάδα τα σύννεφα της αλαζονείας, της περιφρόνησης, της απαξίωσης και του συγκεκαλυμένου διωγμού θέλουν να Τον κρύψουν και βυθίζοντας λαό και χώρα στα σκοτάδια φόβου και σκιάς θανάτου.
ΤΟΤΕ, Χριστούγεννα 1990, στην κομμουνιστική Αλβανία έκλεισαν οι κατακόμβες και πλέον έπαψε να τελείται κρυφά από την εξουσία η Θ. Λειτουργία.
Σήμερα, Χριστούγεννα 2020, στη (νέο)δημοκρατική Ελλάδα ανοίγουμε καινούργιες κατακόμβες γιατί η άθεη εξουσία δεν επιτρέπει να εκκλησιάζεται και να κοινωνάει ο Λαός του Θεού!
ΤΟΤΕ, Χριστούγεννα 1990, στην κομμουνιστική Αλβανία η Θ. Λειτουργία δημόσια τελέστηκε και με λαμπρότητα από το Λαό του Θεού με την εξουσία αμήχανη να παρακολουθεί.
Σήμερα, Χριστούγεννα 2020, στη (νέο)δημοκρατική Ελλάδα κρυφά λειτουργούμε και κοινωνάμε το Λαό του Θεού σε πείσμα της αντίχριστης εξουσίας!
ΤΟΤΕ, Χριστούγεννα 1990, στην κομμουνιστική Αλβανία η εξουσία σταμάτησε τους διωγμούς, τις φυλακίσεις, τις καταδόσεις, τους χλευασμούς κατά των πιστών.
Σήμερα, Χριστούγεννα 2020, στη (νέο)δημοκρατική Ελλάδα η εξουσία εκπαιδεύει, χρηματοδοτεί και αξιοποιεί κάθε είδους, ύφους και ήθους ρουφιάνους (με “κουκούλες” ή με στυλό, μικρόφωνα και κάμερες) και απειλεί με εξοντωτικά πρόστιμα και διώξεις τους πιστούς.
ΤΟΤΕ, Χριστούγεννα 1990, στην κομμουνιστική Αλβανία διασαλπίστηκε πανηγυρικά και επιβεβαιώθηκε και πάλι το αγγελικό μήνυμα: «τεθνήκασι γαρ οἱ ζητοῦντες την ψυχήν τοῦ παιδίου»!
Σήμερα, Χριστούγεννα 2020, στη (νέο)δημοκρατική Ελλάδα ο σύγχρονος μεταμοντέρνος Ηρώδης, «ζητεῖ το παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό», στα πρόσωπα των μελών του μυστικού Σώματός Του, τουτέστιν της Εκκλησίας !
ΤΟΤΕ, Χριστούγεννα 1990, στην κομμουνιστική Αλβανία μια για πάντα σταμάτησε το κρατικό παραμύθι ότι «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού».
Σήμερα, Χριστούγεννα 2020, στη (νέο)δημοκρατική Ελλάδα όλο και πιο συχνά ακούμε ως πλεονάζοντα -μάλλον φλύαρο- εκκλησιαστικό λόγο παραμυθια (ο τονισμός κατά βούληση του αναγνώστου…) για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα.
ΤΟΤΕ, Χριστούγεννα 1990, στην κομμουνιστική Αλβανία άνοιξαν οι πόρτες της Εκκλησίας για να μπορέσει ο λαός να αντλήσει ελπίδα και δύναμη, για να ζήσει πλέον ελεύθερος.
Σήμερα, Χριστούγεννα 2020, στη (νέο)δημοκρατική Ελλάδα έκλεισαν τις πόρτες των Εκκλησιών για το Λαό του Θεού για να του στερήσουν την ελπίδα, τη δύναμη και να τον κάνουν σκλάβο.
ΤΟΤΕ, τα Χριστούγεννα 1990, στην κομμουνιστική Αλβανία δεν υπήρχαν επίσκοποι, γιατί όλοι τους πέθαναν στις φυλακές αρνούμενοι τη συνεργασία με την αντίχριστη εξουσία, επιβεβαιώνοντας το Κυριακό: «ὁ ποιμήν ὁ καλός την ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων». Δόξα και τιμή σ’ αυτούς!
Σήμερα, Χριστούγεννα 2020, στη (νέο)δημοκρατική Ελλάδα ελπίζουμε, ευχόμαστε και προσευχόμαστε να δώσει ο Θεός να βρεθούν κάποιοι, έστω ελάχιστοι, που θα θεωρήσουν τιμή και δόξα τους τον χλευασμό, τον ονειδισμό, ακόμα και την καταδίκη και τη φυλάκιση από την κρατική και παρακρατική αντίχριστη εξουσία για το όνομα του Χριστού, για χάρη των μελών του Σώματός Του…
Πόσο θα θέλαμε να ακούσουμε ομόφωνη και ομόθυμη τη φωνή όλων των Ιεραρχών μας: «Εμείς θα κάνουμε κανονικά τις Λειτουργίες και ας έρθουν να μας συλλάβουν» (Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ)! Ναι! Να τολμήσουν να πουν στον σύγχρονο Ηρώδη με προδρομική παρρησία: «οὐκ ἔξεστί σοι ἀσεβέστατε Ἡρώδη»! Οποία δόξα και τιμή σ’ αυτούς!
ΣΗΜΕΡΑ, Χριστούγεννα 2020, στη φιλελεύθερη Ελλάδα μας όπου ζούμε, με πρόφαση τη λοιμώδη νόσο εξελίσσεται ευθεία πολεμική κατά της Ορθόδοξης Λατρείας (Θ. Λειτουργίας-Θ. Κοινωνίας), από τους ιδεολογικούς -άμεσα ή έμμεσα- επιγόνους του Χότζα. Εμείς όμως ως πιστοί ελπίζουμε όντας πικραμένοι και απογοητευμένοι!
Η θλίψη και η απογοήτευση είναι διάχυτη στο Λαό του Θεού όχι τόσο από την πολεμική της αντίχριστης εξουσίας, αλλά από τη συνθηκολόγηση με τον εχθρό και την εγκατάλειψή μας από τη φυσική μας Ηγεσία, από την απουσία ηγετικών επισκοπικών παρουσιών ωσάν αυτή του αειμνήστου Σεβαστιανού.
Όμως, παρ’ όλη αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, η εκκλησιαστική εμπειρία-πραγματικότητα του θριάμβου της Ορθόδοξης πίστης στη Β. Ήπειρο και την Αλβανία, μετά από 23 χρόνια ανελέητου και απηνούς διωγμού γεμίζει τον Λαό του Θεού με την ελπίδα ή μάλλον με την ακλόνητη βεβαιότητα ότι παρά την φαινομενική επικράτηση αντίχριστων δυνάμεων, στο τέλος, το «ἐσφαγμένον Ἀρνίον» της Αποκαλύψεως θα είναι ο τελικός θριαμβευτής στη μάχη με το «θηρίο» (διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία) και το συνεργάτη του «ψευδοπροφήτη» (διεφθαρμένη θρησκευτική ηγεσία).
Τα Χριστούγεννα του 1990, το επιβεβαιώνουν!
Αυτώ, τω ως «Παιδίον νέον» γεννηθέντι Σωτήρι Θεώ, η δόξα και το κράτος στους αιώνες!
Με μια σημαντική παρουσία έκλεισε τις παρουσίες του για το 2022 το Τμήμα Παραδοσιακών Χορών Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών. Πρόκειται για μουσικοχορευτική παράσταση μαζί με Κάλαντα από την Ήπειρο και την Ελλάδα, στο πλαίσιο της εορταστικής ημέρας ενόψει των Χριστουγέννων, που διοργάνωσε η Βουλή των Ελλήνων στις 23 Δεκεμβρίου, στο εντευκτήριο της Βουλής.
Το γιαννιώτικο Συγκρότημα υποδέχτηκε ο Ηπειρώτης Πρόεδρος της Βουλής κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, ο οποίος άκουσε τα Κάλαντα από τις χορεύτριες και παρακολούθησε το πρόγραμμα με χορούς και τραγούδια από τα Γιάννινα, τα Τζουμέρκα, το Ζαγόρι και το Πωγώνι.
Στη συνέχεια, ο ίδιος μοίρασε αναμνηστικά χριστουγεννιάτικα δώρα στα μέλη, τα οποία του ανταπόδωσαν, μέσω των υπευθύνων του Τμήματος κκ Ηλία Γκαρτζονίκα και Νίκου Νούσια, με παλαιωμένο τσίπουρο που παράγουν κάθε χρόνο.
Κατόπιν, ο κ. Τασούλας ευχήθηκε υγεία και προκοπή στους Ηπειρώτες και τους Έλληνες ενώ, μεταξύ άλλων, δήλωσε για το Τμήμα στο δελτίο τύπου της Προεδρίας της Βουλής: « …. και μετά από αυτά τα στοιχεία ήρθε και η ώρα της λεβεντιάς. Ήταν το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών, ένας άξιος πολιτιστικός όμιλος με ακτινοβολία, τολμώ να πω, σε όλο τον κόσμο και σαφώς σε όλη την Ελλάδα. Μας έψαλαν τα κάλαντα που ψάλλονται στην Ήπειρο, στα Γιάννενα και χόρεψαν λεβέντικους χορούς από τα Τζουμέρκα και από άλλες περιοχές της Ηπείρου».
Στα χαρακτηριστικά της ημέρας καταγράφηκε η ωραία στιγμή όπου προσωπικά ο Πρόεδρος της Βουλής ξενάγησε για πάνω από μία ώρα το Συγκρότημα του Δήμου Ιωαννιτών σε σημαντικούς χώρους της Βουλής, όπως στην έκθεση για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 με σπάνια εκθέματα, στην αίθουσα συνεδριάσεων του κοινοβουλίου, στην αίθουσα υποδοχής προσωπικοτήτων, στο γραφείο του Προέδρου, κ.ά.
Σημειώνεται ότι η παρουσία του Τμήματος έτυχε σημαντικής προβολής στην Ελλάδα και τον κόσμο μέσω του δελτίου τύπου και του φωτογραφικού υλικού του Γραφείου Τύπου της Βουλής και μέσω όλου του μουσικοχορευτικού προγράμματος που μετέδωσε δύο φορές ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής (Βουλή tv).
Με χαρούμενες παιδικές φωνές και τους ήχους των παραδοσιακών τριγώνων «πλημμύρισε» το πρωί της Πέμπτης (22-12-2022) το Δημαρχείο Ζίτσας, στην Ελεούσα.
Οι λιλιπούτειοι μαθητές του βρεφονηπιακού σταθμού «Η Αυλή των Χρωμάτων» συνοδευόμενοι από τις δασκάλες τους έψαλλαν τα κάλαντα στο Δήμαρχο, τους Αντιδημάρχους, Δημοτικούς Συμβούλους και υπαλλήλους του Δήμου στέλνοντας μήνυμα αγάπης και αισιοδοξίας.
Ο Δήμαρχος Μιχάλης Πλιάκος, τους προσέφερε γλυκά, όπως προστάζει το έθιμο των ημερών και αντάλλαξε ευχές μαζί τους για καλές γιορτές με υγεία και πρόοδο.
Με επιτυχία η χριστουγεννιάτικη εκδήλωση
Το απόγευμα της Παρασκευής (23/12/2022), ο Δήμος Ζίτσας καλωσόρισε τα Χριστούγεννα με μια όμορφη εκδήλωση στην κεντρική πλατεία στο Δημαρχείο Ελεούσας.
Η πλατεία Δημαρχείου φόρεσε τα γιορτινά της και υποδέχθηκε μικρούς και μεγάλους για να γιορτάσουν την έλευση της πιο γλυκιάς… γιορτής του χρόνου.
Στους μικρούς επισκέπτες που ήταν και οι πρωταγωνιστές της γιορτής οι σπουδαστές του Δημόσιου Ι.Ε.Κ. Ζίτσας έδωσαν χαρά ζωγραφίζοντας τα παιδικά τους προσωπάκια και παράλληλα μαζί με τους εκπαιδευτικούς του Κ.Δ.Α.Π. “ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ” τους απασχόλησαν δημιουργικά με χριστουγεννιάτικα δρώμενα.
Τα χορευτικά τμήματα των Πολιτιστικών Συλλόγων Ροδοτοπίου, Ζωοδόχου, Βουνοπλαγιάς και Ζίτσας του Δήμου καθώς και της Κοινωφελούς Επιχείρησης παρουσίασαν παραδοσιακούς χορούς ενώ μικροί και μεγάλοι είχαν την ευκαιρία να γευτούν χριστουγεννιάτικα γλυκά και εδέσματα, με ζεστό κρασί παρασκευασμένα από σπουδαστές του Δημόσιου Ι.Ε.Κ. Ιωαννίνων.
Η εκκίνηση της εκδήλωσης δόθηκε από τον Πρόεδρο της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Αλκιβιάδη Βότσικα ο οποίος στο χαιρετισμό του καλωσορίζοντας τους παρευρισκόμενους μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι γιατί επιτέλους μετά από δύο χρόνια περιορισμών ανταμώνουμε ξανά στην πλατεία της Ελεούσας που φόρεσε τα γιορτινά της για να δώσει εορταστική ατμόσφαιρα και να στείλει μήνυμα χαράς και ελπίδας σε όλους μας.
Ως Δήμος Ζίτσας θέλοντας να προσδώσουμε σε αυτή την περίοδο έναν ιδιαίτερα εορταστικό χαρακτήρα, συνεργαστήκαμε με φορείς και συλλόγους του Δήμου και οργανώνουμε τη σημερινή γιορτή. Θέλω να ευχηθώ σε όλους καλές γιορτές, Χρόνια πολλά, με αγάπη, ελπίδα και αισιοδοξία».
Στο χώρο φιλοξενήθηκε εορταγορά με δημιουργίες των οικότροφων του Κέντρου Αυτιστικών Ατόμων “ ΕΛΕΝΗ ΓΥΡΑ”.
Με παιδικές φωνές και ευχές γέμισε την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου η αυλή του Δημαρχείου Ιωαννίνων. Η χορωδία του 1ου Δημοτικού Σχολείου αποτελούμενη από μαθητές της Ε’ τάξης με πρωτοβουλία του Κέντρου Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας «Σχεδία», έψαλαν τα κάλαντα των Χριστουγέννων αλλά και τα παραδοσιακά κάλαντα της Ηπείρου.
Μαθητές και εκπαιδευτικοί αλλά και στελέχη της «Σχεδία» αντάλλαξαν ευχές με τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων Δημήτρη Παπαγεωργίου, τον αντιδήμαρχο Βαγγέλη Πήχα που αναπληρώνει τον Δήμαρχο Μωυσή Ελισάφ και τον αντιδήμαρχο Τουρισμού Γιώργο Λώλη.
Την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου, η στρατιωτική μπάντα, πολιτιστικοί σύλλογοι, μαθητές του Μουσικού Σχολείου και άλλοι έψαλλαν τα κάλαντα στο Δημαρχείο Ιωαννίνων και αντάλλαξαν ευχές με τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Δημήτρη Παπαγεωργίου, τον Γενικό Γραμματέα Βασίλη Ζωγράφο, τον αναπληρωτή δημάρχου Βαγγέλη Πήχα, αντιδημάρχους και δημοτικούς συμβούλους.
Η πόλη των Ιωαννίνων, όπως τόνισε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δημήτρης Παπαγεωργίου, έχει φορέσει τα γιορτινά της και είναι έτοιμη να υποδεχθεί επισκέπτες από κάθε γωνιά της χώρας καθώς και φέτος αποτελεί αγαπημένο τουριστικό προορισμό.
Ο ίδιος έδωσε τις θερμότερες ευχές του προς όλους για «Καλά Χριστούγεννα».
Είναι σημαντική από κάθε άποψη η σημερινή (22-12-2022) επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, στις περιοχές της Βορείου Ηπείρου και μόνο από το γεγονός ότι πέρασαν 31 χρόνια από την προηγούμενη αντίστοιχη επίσκεψη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη Δερβιτσάνη.
Σημειώνουμε με ικανοποίηση το γεγονός της επισκέψεως για πρώτη φορά Έλληνα πρωθυπουργού στη Χιμάρα που τόνωσε το εθνικό φρόνημα των κατοίκων της περιοχής και την προσπάθειά τους να αντέξουν στην επιδρομή του αλβανικού παρακράτους στις περιουσίες τους.
Σημειώνουμε όμως ορισμένες παραμέτρους που θεωρούμε ότι έπρεπε να προσεχθούν ιδιαίτερα για να είχε η επίσκεψη αυτή πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα.
1. Θεωρούμε λάθος την κοινή παρουσία Ράμα και Μητσοτάκη στη Δερβιτσάνη. Ο κόσμος ήταν πολύ μαζεμένος και συγκρατημένος εκεί καθώς ήταν παρών ο κύριος υπεύθυνος για τις διώξεις εναντίον των Βορειοηπειρωτών, τα τελευταία 9 χρόνια ο οποίος είναι σταθερά προσκολλημένος στο άρμα της Τουρκίας.
Το γεγονός ότι το αλβανικό κράτος συνειδητά τις τελευταίες ημέρες προέβη σε συνεχείς προκλήσεις εις βάρος της ελληνικής κοινότητας της Βορείου Ηπείρου, δεν συνάδει σε καμία περίπτωση με την εικόνα φιλίας και συνεργασίας που προσπάθησε να προβάλλει ο Έντι Ράμα με την παρουσία του δίπλα στον Έλληνα πρωθυπουργό.
2. Οι Βορειοηπειρώτες παγίως θεωρούνται ως γέφυρα φιλίας εκατέρωθεν, αλλά δυστυχώς στην πράξη αντιμετωπίζονται και από την πατρίδα μας, ως παράπλευρο ζήτημα – παρωνυχίδα των ελληνοαλβανικών σχέσεων αντί να θεωρείται ο σεβασμός των εθνικών και μειονοτικών τους δικαιωμάτων ως αναγκαία προϋπόθεση για την βελτίωση και την πρόοδο των διμερών σχέσεων.
Δυστυχώς σε όλα τα ζητήματα που αφορούν στους Βορειοηπειρώτες (από τα θέματα ιδιοκτησίας και ασφάλειας, την λεηλασία των πολιτιστικών τους μνημείων, τον ανθελληνισμό στα σχολικά βιβλία και στα ΜΜΕ, από αλβανικής πλευράς, μέχρι την κοροϊδία στο ζήτημα των συντάξεων αλλά και την βάρβαρη αντιμετώπιση των Βορειοηπειρωτών που διέμεναν στην γενέτειρά τους, με τον σχεδόν απόλυτο αποκλεισμό τους από τον εθνικό κορμό την περίοδο της πανδημίας) οι αδελφοί μας νιώθουν καθημερινά στο πετσί τους την εχθρότητα του αλβανικού κράτους και την αδιαφορία (στην καλύτερη περίπτωση) της ελληνικής πολιτείας με την εξαίρεση ορισμένων διπλωματικών της εκπροσώπων.
Αν αυτό δεν αλλάξει η ελληνική κοινότητα της Βορείου Ηπείρου νομοτελειακά είναι καταδικασμένη να σβήσει σε λίγα χρόνια παρά τις πιθανές αγαθές προθέσεις
3. Εντύπωση στους κύκλους των Βορειοηπειρωτών προκάλεσε η μη μετάβαση του κ. Μητσοτάκη στο στρατιωτικό νεκροταφείο, στους Βουλιαράτες, καθώς αποτελεί βασικό σταθμό προσκυνήματος και κατάθεσης στεφάνου στους ήρωες νεκρούς του έπους του 1940, για κάθε επίσημο πρόσωπο της Ελληνικής πολιτείας που επισκέπτεται την περιοχή.
Μάλιστα πολλοί Βορειοηπειρώτες περίμεναν ότι η παρουσία του πρωθυπουργού εκεί θα έστελνε και ένα μήνυμα στην αλβανική κυβέρνηση ότι η Ελλάδα περιμένει την πλήρη διαλεύκανση της δολοφονίας του Βουλιαρατινού Κωνσταντίνου Κατσίφα τον Οκτώβριο του 2018, ανήμερα της εθνικής μας επετείου.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε η σημερινή επίσκεψη να είναι η απαρχή ενός ουσιαστικού ενδιαφέροντος και μίας πανστρατιάς της ελληνικής πολιτείας για την σωτηρία της Βορείου Ηπείρου και όχι απλά ένα προεκλογικό πυροτέχνημα, που θα μείνει στα χαρτιά και θα καλύψει την ουσιαστική απουσία των υπευθύνων τα τελευταία 30 χρόνια!
