Μήνας: Απρίλιος 2023

Την Παρασκευή, 21 Απριλίου 2023, το πρωΐ, στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως Θεοτόκου Σέλτσου, της Ιεράς Μητροπόλεως Άρτης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος, ετέλεσε επιμνημόσυνη δέηση στην μνήμη των πεσόντων, στις 23 Απριλίου 1804, Σουλιωτών.

Ακολούθησε, στο όπισθεν της Μονής φοβερό βάραθρο της Γκούρας, τον «Πέτακα», όπου έπεσαν τα 250 και πλέον γυναικόπαιδα των Σουλιωτών, ρίψη στεφάνων από τους εκπροσώπους των Αρχών, οι οποίοι στην συνέχεια απηύθηναν χαιρετισμούς.

Σύντομο ιστορικό της Ιεράς Μονής Σέλτσου

Όταν με την συνθήκη της 12ης Δεκεμβρίου του 1803, το Σούλι παραδόθηκε στον Αλή Πασά, οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους.

Με αρχηγούς τον Κίτσο και Νότη Μπότσαρη, 1.148 Σουλιώτες τα Χριστούγεννα του 1803 έφτασαν στην Μονή του Σέλτσου, όπου λόγω της τοποθεσίας αποτελούσε ένα φυσικό οχυρό.

Είκοσι ημέρες αργότερα στις 12 Γενάρη του 1804, άρχισε η στενή πολιορκία τους από 8000 στρατιώτες του Αλή Πασά. Με σοβαρές απώλειες στο εχθρικό στράτευμα, οι Σουλιώτες κατάφεραν να τους αποκρούσουν.

Όλο το χειμώνα έμειναν αποκλεισμένοι στο Σέλτσο, με λιγοστά τρόφιμα και πολεμοφόδια που τους προμήθευαν κρυφά, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών του Λιάσκοβου και της Βρεστενίτσας.

Στις 20 Απριλίου, έπειτα από τετράμηνη πολιορκία, οι Τούρκοι αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση στα φυλάκια μπήκαν στο Μοναστήρι. Άλλοι σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 250 γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χεριά των εχθρών έστησαν ένα νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο.

Ο Νότης Μπότσαρης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος, ενώ ο Κίτσος μαζί με τον 13χρονο Μάρκο και 10 Σουλιώτες γλίτωσαν της σφαγής μέσα σε μια σπηλιά.

Το κτηριακό συγκρότημα της Μονής αρχικά κτίστηκε τον 10ο αιώνα και καταστράφηκε από μεγάλο σεισμό στις αρχές του 15ου, για να ανεγερθεί εκ νέου το 1697.

Σήμερα σώζεται το καθολικό της Μονής που είναι λιθόκτιστο, Αθωνικού τύπου και κάποια από τα κελιά. Το εσωτερικό του ναού έχει εξαιρετικές αγιογραφίες και τοιχογραφίες και αποτελεί έργο του ιερέα Νικόλαου από την Άρτα. Εντυπωσιακό είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Σήμερα, το Σέλτσο αποτελεί Μετόχι της Ιεράς Μονής Ροβελίστης. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ράπτης γεννήθηκε στο χωριό Τέροβο των Ιωαννίνων από ευσεβείς γονείς. Εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα και έκανε το επάγγελμα του ράπτη.

Μετά τον θάνατο των γονέων του πήγε στην Κωνσταντινούπολη επί Πατριάρχου Ιερεμίου Α’ (1525 – 1545 μ.Χ.) και επί Σουλτάνου Σουλεϊμάν Β’ (1520 – 1560 μ.Χ.).

Επειδή ήταν προικισμένος με σωματικές και ψυχικές αρετές, κίνησε τον φθόνο μερικών Τούρκων, που τον πίεζαν να γίνει μουσουλμάνος. Ο Ιωάννης απέρριψε αμέσως τίς δελεαστικές προτάσεις των Τούρκων και όχι μόνο, αλλά αποφάσισε να μαρτυρήσει για τον Χριστό.

Δύο φορές αποπειράθηκε να εκπληρώσει αυτή του την επιθυμία, αλλά τον απέτρεψε ο πνευματικός του. Την τρίτη φορά όμως, Μεγάλη Παρασκευή, είπε πως είδε σε όραμα να χορεύει μέσα στις φλόγες και έτσι πέτυχε την ποθούμενη ευλογία του πνευματικού του.

Όταν πήγε στο εργαστήριο του, είδε να έρχονται οι Τούρκοι που τον προέτρεπαν να γίνει μουσουλμάνος. Αυτή τη φορά όμως τον συκοφαντούσαν ότι δήθεν, όταν ήταν στα Τρίκαλα αρνήθηκε τον Χριστό. Ο νεομάρτυρας τους απάντησε ότι αυτό δεν έγινε ποτέ, αλλά και ούτε πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Συγχρόνως δε με τα λόγια του, περιφρόνησε τη θρησκεία του Μωάμεθ.

Οι Τούρκοι θυμωμένοι όρμησαν, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον κριτή. Ομολόγησε και εκεί την πίστη του στον Χριστό, βασανίστηκε και ρίχτηκε στη φυλακή. Επειδή όμως επέμενε στην ομολογία του, καταδικάστηκε να καεί ζωντανός.

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης κατόρθωσε με πολλά χρήματα να αναβάλει για λίγο την εκτέλεση του, αλλά όταν ο Ιωάννης ρωτήθηκε και πάλι αν αρνείται τον Χριστό, απάντησε με θάρρος ότι ποτέ δεν θα τον αρνηθεί και έψαλε μπροστά στους Τούρκους το «Χριστός Ανέστη».

Τελικά οι Τούρκοι άναψαν φωτιά έξω από την πόλη, μέσα στην οποία μόνος του αναπήδησε ο Ιωάννης, ψάλλοντας. Ορισμένοι όμως Χριστιανοί, για να απαλλάξουν τον νεομάρτυρα από τους φρικτούς πόνους της φωτιάς, πλήρωσαν τους δήμιους και τον αποκεφάλισαν στις 18 Απριλίου 1526 μ.Χ.

Τα διασωθέντα λείψανα του, αγοράστηκαν από τους πιστούς και διαφυλάχθηκαν στον Πατριαρχικό ναό. Ο νεομάρτυρας αυτός, έγινε πασίγνωστος για τα θαύματα του σ’ ολόκληρο το γένος.

Μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε ο επιφανής λόγιος ιερέας Νικόλαος Μαλαξός Πρωτοπαπάς Ναυπλίου (+ 1594 μ.Χ.).

Η μνήμη του στα Ιωάννινα τελείται την Τρίτη της Διακαινησίμου στο ναό της Αγίας Μαρίνας.

www.elkosmos.gr

Το Μέγα Σάββατο, 15 Απριλίου 2023, το βράδυ, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Άρτης, χοροστάτησε στον Όρθρο και ελειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος.

Τα μεσάνυχτα πραγματοποιήθηκε η Τελετή της Αναστάσεως και ακολούθως η Ιερά Ακολουθία του Όρθρου και η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, στο τέλος της οποίας ο Σεβασμιώτατος μοίρασε κόκκινα αυγά στους πιστούς.

Ο Μητροπολίτης, στο Αναστάσιμο μήνυμά του, ευχήθηκε, «να αναγνωρίσουμε τον Αναστάντα Ιησού στο Άγιο Ποτήριο και στο πρόσωπο του συνανθρώπου».

Την Μεγάλη Παρασκευή, 14 Απριλίου 2023, εσπέρας, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Άρτης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος προεξήρχε της Ακολουθίας του Επιταφίου.

Πραγματοποιήθηκε η περιφορά του Επιταφίου του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού.

Από την κεντρική πλατεία της πόλεως πέρασαν, όπως κάθε έτος, οι Επιτάφιοι όλων των ενοριών της πόλεως, έμπροσθεν του Σεβασμιωτάτου, ο οποίος στο μήνυμά του, ετόνισε, ότι “κηδεύοντας τον Ιησού, θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν”.

Την Μεγάλη Παρασκευή, 14η Απριλίου 2023, το πρωΐ, στον βυζαντινό Ναό της Παρηγορήτισσας Άρτης, στον Εσπερινό της Αποκαθηλώσεως χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος.

Ο Μητροπολίτης, στο Κήρυγμά του, ετόνισε, ότι “για να δώσεις κουράγιο, πρέπει να έχεις πονέσει, για να δώσεις ζωή, πρέπει να έχεις θυσιαστεί”.

Την Μεγάλη Πέμπτη, 13 Απριλίου 2023, το εσπέρας, στον Ενοριακό Ιερό Ναό του Αγίου Μαξίμου του Γραικού στην πόλη της Άρτας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος, χοροστάτησε στην Ακολουθία των Αγίων Παθών.

Ο Σεπτός Ποιμενάρχης, στο πέρας της Ιεράς Ακολουθίας, ετόνισε, ότι είναι “ο Σταυρός του Ιησού, βάλσαμο κάθε πληγωμένου”.

Σε “Ψήφισμα – Διαμαρτυρία” προχώρησαν τα Διοικητικά Συμβούλια των δύο Συλλόγων Αποφοίτων Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς (Ιωαννίνων και Αθηνών) που αφορά την πολύπαθη “Σχολή Βελλάς”.   

Όπως αναφέρει το Ψήφισμα, “μετά το τελειωτικό ράπισμα της κατάργησης της Σχολής Βελλάς, και την ακολουθήσασα μεταβίβαση της περιουσίας της στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών, εν σπουδή και με τον συνήθη κοινοβουλευτικό τρόπο της εμβόλιμης διάταξης σε άσχετο με τη Σχολή μας νομοσχέδιο, απευθύνουν το παρόν ψήφισμα-διαμαρτυρία προς όλες τις τοπικές αρχές, τους βουλευτές της Ηπείρου, το Υπουργείο Παιδείας και τη Βουλή των Ελλήνων, εκφράζοντας την έντονη αντίδρασή τους και τη δικαιολογημένη αγανάκτησή τους για τους παρακάτω λόγους:

α. Η Σχολή αυτή ιδρύθηκε το 1911 από τον τότε μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνα Βλάχο και έκτοτε μεγαλούργησε διαγράφοντας μια λαμπρή πορεία συνεχούς προσφοράς είτε ως Ιεροδιδασκαλείο παλαιότερα, είτε ως Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία πρόσφατα.

β. Οι απόφοιτοι αυτής, εξακτινωθέντες σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια συνεισέφεραν και συνεισφέρουν τα μέγιστα στην Ελληνική κοινωνία, καταξιωθέντες στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο της χώρας, διαπρέψαντες στους χώρους όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης και όλων των επιστημών, κοσμήσαντες καθηγητικές έδρες Πανεπιστημίων, διακριθέντες στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, καταλαβόντες ανώτατες και ηγετικές θέσεις Δημοσίων Υπηρεσιών και Οργανισμών, καθώς και ύπατα αξιώματα της Ελληνικής Πολιτείας, ου μην αλλά και ως λειτουργοί εις τα της Εκκλησίας και της Θρησκείας τα μέγιστα συμβαλόντες.

γ. Το υπέρ τα εκατό έτη ακμάσαν πνευματικό τούτο καθίδρυμα διαθέτει τεράστια κτηριακά συγκροτήματα, εγκαταστάσεις και λοιπές υποδομές, τα οποία θα εγκαταλειφθοὐν, εάν η Πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς δεν κινηθούν προς την κατεύθυνση ίδρυσης άλλου ισότιμου αντισταθμιστικού ιδρύματος ή Πανεπιστημιακού επιπέδου Σχολής.

δ. Το διπλό τούτο πλήγμα της Πολιτείας (κατάργηση Βελλάς-μεταβίβαση περιουσίας της), πέραν των άλλων, αποδυναμώνει έτι περαιτέρω την κατά τα άλλα «εύανδρο» αποκαλούμενη Ήπειρο, η οποία τίθεται και πάλι στο περιθώριο από την αδιαφορούσα απέναντί της Πολιτεία, παρότι έχει προσφέρει τα πάντα στην Πατρίδα διά των μεγάλων αυτής ευεργετών και έχει κοσμήσει την Αθήνα και όχι μόνον αυτήν με τα γνωστά σε όλους περίτεχνα ευαγή ιδρύματα και τα λοιπά περικαλέστατα κοινωφελή κτήρια και μνημεία. Ουδέποτε όμως ζήτησε να καταργηθούν αυτά και να μεταβιβαστούν οι όποιες περιουσίες τους στην Ήπειρο.

ε. Η κατάργηση της Βελλάς αποτελεί, πέραν των άλλων και ένα είδος απαξίωσης, τόσον απέναντι του μεγάλου ιδρυτή και οραματιστή αυτής Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος, όσον και όλων ημών των αποφοίτων, αλλά και απέναντι στην κοινή γνώμη του συνόλου των Ηπειρωτών. Η δε λαμπρή και πανθομολογουμένως ιστορική της διαδρομή δεν μπορεί να παραγραφεί με καμιά διάταξη κανενός νομοσχεδίου, από τις συνειδήσεις και την κοινή γνώμη των Ηπειρωτών.

Κατόπιν αυτών, όλοι εμείς οι απόφοιτοί της, δεν προτιθέμεθα να σιωπήσουμε απέναντι σ’ αυτό το τελειωτικό χτύπημα της Πολιτείας, απέναντι στη βούληση και στην παρακαταθήκη του ιδρυτή της και απέναντι στην αποστέρηση της Ηπείρου από ένα καθόλα ευκλεές καθίδρυμα. Αντίθετα, προτιθέμεθα να αγωνιστούμε με όλα τα νόμιμα μέσα, προς την κατεύθυνση αποκατάστασης του κύρους και της ιστορικής διαδρομής της περιώνυμης αυτής Σχολής, έχοντας και όραμα και υλοποιήσιμες προτάσεις.

Ως εκ τούτου καλούμε όλους τους ύπατους τοπικούς παράγοντες, έστω την ύστατη στιγμή, να συμπράξουν προς την κατεύθυνση αυτή, αιρόμενοι στο ύψος των περιστάσεων, πάνω από τυχόν άλλες σκοπιμότητες ή τυχόν άλλους σχεδιασμούς, ώστε να καταργηθεί αφ’ ενός η διάταξη περί μεταβίβασης της όποιας περιουσίας της, όσο και να προωθηθεί η πρόταση περί ίδρυσης τουλάχιστον ισότιμης ή ανώτατης Πανεπιστημιακής Σχολής.

Το παρόν να δημοσιευτεί στα τοπικά Μ.Μ.Ε.

ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΒΕΛΛΑΪΤΩΝ (ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΚΑΙ ΑΘΗΝΩΝ).