Δημόσια εορτή τοπικής σημασίας για τον Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη Άρτας καθιερώνεται η 23η Αυγούστου.
Την απόφαση που δημοσιεύθηκε στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης, υπέγραψε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, με την πράξη να αποτελεί ηθική δικαίωση της θυσίας των Σουλιωτών στη Μονή Σέλτσου το 1804.
Στο μήνυμα του ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και βουλευτής Άρτας, Γιώργος Στύλιος, αναφέρει:
“Η Ελληνική Πολιτεία αναγνώρισε, με Προεδρικό Διάταγμα, το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών του Σέλτσου. Πλέον, η 23η Αυγούστου καθιερώνεται και επίσημα ως ημέρα Τοπικής Εορτής για τον Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη.
Ευχαριστώ την Πρόεδρο της Δημοκρατίας κα Κατερίνα Σακελλαροπούλου για το ενδιαφέρον και την υπογραφή του Προεδρικού Διατάγματος, καθώς και τον υπουργό Εσωτερικών κ. Μάκη Βορίδη που ως ο αρμόδιος υπουργός κατανόησε το ιστορικό βάρος της θυσίας των Σουλιωτών στο Σέλτσο. Συγχαρητήρια αξίζουν και στον Πρόεδρο της αδελφότητας των Πηγιωτών που αγωνίστηκε για την αναγνώριση του ολοκαυτώματος.
Για μένα που έχω οικογενειακούς δεσμούς με την περιοχή, η αναγνώριση του Ολοκαυτώματος συνιστά εκπλήρωση ενός ηθικού χρέους”.
Ιστορικό της Μονής Σέλτσου και της θυσίας των Σουλιωτών
Η Ιερά Μονή Σέλτσου βρίσκεται στις ιστορικές Πηγές Άρτας, χωριό με την παλιά ονομασία «Βρεσθανίτσα» των Άνω Ραδοβιζίων (Δημοτική Ενότητα Τετραφυλλίας) και Ιστορική έδρα του Δήμου Γεωργίου Καραϊσκάκη σήμερα.
Χτισμένη στον ανατολικό ορεινό όγκο των Άνω Ραδοβιζίων στο χείλος του βαράθρου της Γκούρας. Απάτητη και απρόσιτη γύρωθεν, στέκει εκεί, όπου φωλιάζουν οι σταυραετοί της Πίνδου, ανάμεσα στο Νιγκόζι, στη Φρούσια και τα αδούλωτα Άγραφα. Στα πόδια της κάτω, κυλάει ορμητικά ο Θεοπόταμος Αχελώος η Άσπροπόταμος.
Ανεκτίμητο μνημείο της ορθοδοξίας και Ιερός Τόπος η Μονή Σέλτσου, έμελε άθελά της, να γίνει ο αιώνιος μάρτυρας της Ιστορίας στην θυσία των Σουλιωτών.
Εδώ έλαχε να παιχθεί ο τραγικός επίλογος του δράματος των Σουλιωτών με ένα «Νέο και μεγαλύτερο Ζάλογγο».
Άγνωστη για πολλούς ακόμη και σήμερα, χτίστηκε το 1697 και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου, στα εννιάμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Την ημέρα αυτή γίνονται και οι επίσημες εκδηλώσεις Τιμής της Θυσίας του Σέλτσου.
Στις 23 Απριλίου του 1804 το Σέλτσο έπεσε με προδοσία μετά από τετράμηνη σκληρή πολιορκία από τις δυνάμεις του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Ακολούθησε η ηρωική έξοδος των μαχητών του προς τη γέφυρα Κοράκου που είχε όλα τα χαρακτηριστικά της Εξόδου του Μεσολογγίου. Και εκεί όπως και εδώ πρωτοστάτες της ήταν πάλι οι Σουλιώτες.
Το Σέλτσο διάλεξε η Ιστορία και «έστησε» τα προεόρτια της Εξόδου αυτής, 22 χρόνια πριν. Δίκαια λοιπόν αποκαλείται από πολλούς το Σέλτσο ως «Το Μεσολόγγι της Ηπείρου»
Χίλιοι τριακόσιοι και πλέον ήρωες Σουλιώτες, Μποτσαραίοι και ντόπιοι Ραδοβιζινοί, αγωνιστές της ελευθερίας, εκεί στην Ιερή γη του Σέλτσου, δεν μπορούσαν παρά να συνεχίσουν την προαιώνια παράδοση, του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών. Η αρχαία ψυχή που ζούσε μέσα τους αθέλητα κρυμμένη, τους προέτρεπε «Να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων και να νικήσουν ή να πεθάνουν».
Ύστερα από άνισο αγώνα, κατά ασυγκρίτως υπερτέρων δυνάμεων και προδοσία, πέφτουν ως νέοι Λακεδαιμόνιοι, ηρωικώς μαχόμενοι υπέρ πατρίδος και ελευθερίας «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»
Σε μια μόνο μέρα χάθηκαν τρεις γενιές Μποτσαραίων Σουλιωτών. Μόνο που αυτοί παρέμειναν μέχρι σήμερα οι «Αγνοούμενοι» της ιστορίας. Πάντα τους προσπερνούσαν βιαστικά με δυο αράδες οι ιστορικοί αδυνατώντας να συλλάβουν το μέγεθος του ολοκαυτώματος που υπέστησαν.
Έτσι το μοναστήρι του Σέλτσου έμελε να γίνει ο αιώνιος τόπος μαρτυρίου των αδούλωτων Σουλιωτών. Η «Κιβωτός» της θυσίας των. Μια Θυσία – Ολοκαύτωμα, άγνωστη ακόμη και σήμερα σε πολλούς και που «δεν μπορεί να χωρέσει ιστορικού νους» – όπως έγραψε ο Πουκεβίλ – ή να κατανοήσει το μέγεθος της.
(Απόσπασμα από κείμενο της Αδελφότητας Πηγιωτών Άρτας)
Αφήστε μια απάντηση