Η “Ένωση Χιμαριωτών” και οι “Εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ”, του Ιωάννη Γιαννάκενα παρουσίασαν στην Στοά Βιβλίου των Εκδόσεων “ΠΕΛΑΣΓΟΣ”, Χαριλάου Τρικούπη 14, το νέο βιβλίο του Βορειοηπειρώτη συγγραφέα Σταύρου Παπουτσή με τίτλο “OTAN HXHΣEΝ Η ΣΑΛΠΓΙΞ – ΗΠΕΙΡΟΣ 1821”
Για το βιβλίο μίλησαν η υπεύθυνη Πολιτισμού της Ένωσης Χιμαριωτών , Άννα Πάνη, η επιμελήτρια του βιβλίου, Ελίνα Μαστέλου – Γιαννάκενα και ο συγγραφέας του βιβλίου, Σταύρος Παπουτσής.
Την παρουσίαση συντόνισε ο εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας.
Οι Ηπειρώτες ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας και οι γενναίοι Χιμαριώτες
Η Χιμαριώτισα, κα Άννα Πάνη, ξεχώρισε τρία σημεία του βιβλίου, α) τον συνταξιδιώτη του συγγραφέα, από Κέρκυρα προς Χιμάρα, ο οποίος του ανέφερε για τις τρεις χάλκινες πλάκες και την λίστα ονομάτων και το καταστατικό της Κοινότητας των Χιμαριωτών στην Νεάπολη, β) τα λόγια θαυμασμού για τους Χιμαριώτες πολεμιστές που είπε ο Γάλλος στρατηγός Μπερτιέ το 1800: «Με τέτοιους γενναίους πολεμιστές και τέτοιο στρατό λεβέντικο θα μπορούσα να γίνω κυρίαρχος του κόσμου», και γ) για τους τρεις ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, οι δύο εκ των οποίων ήταν Ηπειρώτες, συγκεκριμένα, ο Αθανάσιος Τσακάλωφ ήταν από τα Γιάννενα και ο Νικόλαος Σκουφάς ήταν από το Κομπότι Άρτας. Ο τρίτος ήταν ο Εμμανουήλ Ξάνθος, από την Πάτμο.
Ένα άγνωστο ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο
Η κ. Ελίνα Μαστέλλου – Γιαννάκενα είπε ότι το κείμενο του συγγραφέα, ζεστό και άμεσο, στην καρδιά του αναγνώστη, τον παρασύρει σε ένα άγνωστο και πρωτότυπο, εν πολλοίς, ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο, τον συγκινεί, τον συνεπαίρνει, τον εμπνέει, τον οδηγεί σε απάτητα μονοπάτια της Ιστορίας, του δημιουργεί αγωνία και χτυποκάρδι, και ικανοποιεί με την πλοκή του όλες τις απορίες που δημιουργήθηκαν κατά την ανάγνωση.
Οι περιγραφές τόπων, μορφών, ενδυμασιών είναι ακριβείς και λεπτομερείς, αποδεικνύοντας πόσο έχει εντρυφήσει, μελετήσει και γνωρίσει ο συγγραφέας το αντικείμενό του. Η βιβλιογραφία του, όσο και οι αναζητήσεις του στον κυβερνοχώρο απέφεραν ώριμους, γλυκείς και εύγεστους καρπούς.
Περιγράφεται η επιστροφή των ηρώων του βιβλίου στην Ιθάκη τους, που δεν είναι άλλη από την Χιμάρα της προσφιλεστάτης μας ακριβής Βορείου Ηπείρου. Ακολουθεί η ανάληψη της μεγίστης αποστολής να συνδράμει ο ένας από αυτούς (επικεφαλής σώματος), την επανάσταση του 1821 και να συμμετάσχει στον ιερό αγώνα στην επαναστατημένη Πελοπόννησο, για την απελευθέρωση της γλυκυτάτης και χειμαζόμενης από τον Οθωμανό δυνάστη πατρίδος, πράγμα που αποτελεί η υπέρτατη τιμή.
Ο τίτλος του βιβλίου είναι εμπνευσμένος από τα λόγια ενός στρατιωτικού, του Μιχαήλ Χιμαριώτη, ο οποίος έσπευσε από την Νεάπολη που βρισκόταν, δήλωσε την πρόθεσή του να πάει να πολεμήσει στην επαναστατημένη Καλαμάτα του 1821, λέγοντας (σελ.176) :
«Άμα δε ήχησεν η σάλπιγξ του πολέμου της πατρίδος, ως Έλλην κατά χρέος, έτρεξα».
Ανάδειξη άγνωστων ηρώων από τον λησμονημένο Ελληνισμό
Τελευταίος ομιλητής ήταν ο συγγραφέας Σταύρος Παπουτσής, ο οποίος είπε τα εξής:
«Με το ιστορικό μυθιστόρημα που έγραψα και παρουσιάζουμε σήμερα ήθελα να δείξω και κάποιους άλλους, όχι τόσο γνωστούς , ίσως, αλλά εξίσου σημαντικούς αγωνιστές του λησμονημένου και μεγάλου Ελληνισμού των καπεταναίων της Χιμάρας, της ηρωικής συμμετοχής τους στον μεγάλο αγώνα για την λευτεριά. Ένας από αυτούς είναι και ο Μιχαήλ Γράμσης, (τον οποίον στο βιβλίο ονομάζω Μιχαήλ Χιμαριώτη).
Η στάση, η εντιμότητα και ο αγώνας του Χιμαριώτη ήρωα, ο οποίος βρέθηκε από τις πρώτες κιόλας μέρες στον αγώνα, φρόντισα να τον αναδείξω σε πρωταγωνιστή αυτής της ιστορίας που αφηγούμαι στο παρόν βιβλίο.
Ο αξιωματικός αυτός του πυροβολικού πολέμησε, πληγώθηκε, πρόσφερε την περιουσία του, έφτασε να γίνει συνταγματάρχης του τακτικού και άτακτου στρατού και αρχηγός του πυροβολικού το 1826 στις μάχες της Αττικής.
Το 1844 πήρε από τον βασιλιά Όθωνα, τον Αργυρό Σταυρό του Ιππότου του Τάγματος του Σωτήρος.
Στο βιβλίο αυτό πρωταγωνιστούν και άλλα πρόσωπα, κάποια βασισμένα σε αληθινά ιστορικά πρόσωπα και κάποια άλλα που είναι δημιούργημα της φαντασίας.
Σαν Ηπειρώτης γενικότερα και σαν Βορειοηπειρώτης ειδικότερα, προσπάθησα με αφορμή αυτή την σπουδαία περίοδο που γέννησε ήρωες τιτάνες να δείξω και αυτόν ακριβώς τον λησμονημένο σήμερα Ελληνισμό που δεν παράμεινε αδιάφορος, ασυγκίνητος, μπροστά στο τιτάνιο αγώνα, αλλά πήρε το καριοφίλι και το γιαταγάνι και πολέμησε με λύσσα και με πείσμα και έγραψε τις δικές του ένδοξες σελίδες.
Εγώ βασίσθηκα και στις μαρτυρίες των ξένων ταξιδιωτών στην Ελλάδα εκείνο τον καιρό. Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Αμερικάνοι ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα, φιλοξενήθηκαν, προστατεύτηκαν, είδαν, εντυπωσιάστηκαν.
Οι περιηγήσεις τους είχαν σαν πρώτη σκάλα του ταξιδιού τους τα Επτάνησα και την Ήπειρο. Ο Γάλλος πρόξενος στα Γιάννενα Φρανσουά Πουκεβίλ, έμεινε περισσότερο από όλους στην Ελλάδα και έγραψε το μεγαλύτερο ταξιδιωτικό χρονικό. Αυτό το άφησε στον Αλή Πασά και γλύτωσε τον γιο του Κωνσταντίνου Ανδρούτσου, Νέστη, πληρώνοντας μέγα λύτρα , αλλά δεν μπόρεσε να γλυτώσει τον ίδιο τον Κ. Ανδρούτσο.
Στο βιβλίο παρουσιάζεται η έχθρα του Αλή πασά και το πάθος του να κατακτήσει την Χιμάρα, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ. Μόνο όταν διπλωματικά τα έφτιαξε με τους Γάλλους που βρίσκονταν στα Επτάνησα, και έκαναν τα στραβά μάτια για να περάσει ο στρατός του σατράπη. Σαν παμπόνηρος που ήτανε, έστειλε νύχτα στρατό από το Τεπελένι με αρχηγό τον Γιουσούφ Αράπη.
Το πρωί της Λαμπρής και του προσκυνήματος, ο στρατός κατέσφαξε και έκαψε όλα τα χωριά, αρχίζοντας από την Νίβιτσα μέχρι την Παλάσσα, αλλά και πάλι γρήγορα αποτραβήχτηκε από τον φόβο της εκδίκησης των Χιμαριωτών, όταν θα κατέβαιναν από τα βουνά.
Το ιστορικό αυτό μυθιστόρημα γράφθηκε κυρίως για να κατατοπισθεί ο αναγνώστης καλύτερα και κυρίως οι νέοι για τους καπεταναίους της Χιμάρας και τα όσα συγκλονιστικά διαδραματίστηκαν σε αυτόν τον τόπο».
Στην εκδήλωση τραγούδησε ανδρικό πολυφωνικό συγκρότημα, ενώ παρέστησαν, ο Πρόεδρος της Ένωσης Χειμαρριωτών, Θοδωρής Γκούμας, ο οποίος απεύθυνε και ένα σύντομο χαιρετισμό, το Δ.Σ. της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου, διά του Προέδρου της Δημήτρη Περδίκη και του Αντιπροέδρου της , Μόντη Κολίλα, ο αντιστασιακός αγωνιστής και συγγραφέας, Κώστας Κυρικού, κ..α
ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ
