Κατηγορία: ΚΟΝΙΤΣΑ Σελίδα 2 από 10

Ἑορτάσθηκε, ὅπως κάθε χρόνο, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, στήν Ἐνορία Κάτω Κονίτσης, ἡ ἱερά μνήμη τῶν Μητροπολιτῶν καί Ἐθνομαρτύρων Σμύρνης Χρυσοστόμου, Μοσχονησίων Ἀμβροσίου, Κυδωνιῶν Γρηγορίου, Ἰκονίου Προκοπίου, Ζήλων Εὐθυμίου καί τῶν σύν αὐτοῖς ἀναιρεθέντων κατά τήν Μικρασιαστικήν Καταστροφήν μαρτύρων, συμπροσευχομένου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ.

Τοῦτο συμβαίνει κατ’ ἔτος, καθώς στην Ἐνορία Κάτω Κονίτσης ἡ πλειοψηφία τῶν κατοίκων κατάγεται ἀπό τήν Μικρά Ἀσία καί τήν Καππαδοκία, ἀφοῦ οἱ πρόγονοί τους ἔφυγαν ἀπό τίς πατρογονικές τους ἐστίες ἐξ αἰτίας τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς τοῦ 1922.

Στό κήρυγμά του, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, ἀναφέρθηκε στήν συμπλήρωση 101 ἐτῶν ἀπό τήν καταστροφή τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου. Μιά καταστροφή πού προκάλεσαν ἀρχικά οἱ βάρβαροι καί ἀπάνθρωποι Νεότουρκοι καί κατόπιν οἱ κεμαλιστές μέ τήν βοήθεια τῶν δῆθεν συμμάχων μας.

Ἔτσι σφαγιάσθηκαν ἤ ἐξοντώθηκαν μέ τά διαβόητα τάγματα ἐργασίας (ἀμελέ ταμπουρού) ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί μέ πρώτους τούς Ἑπισκόπους καί λοιπούς Κληρικούς, τούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία ἔχει κατατάξει στήν χορεία τῶν Ἁγίων Της.

Στήν συνέχεια, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπικεντρώθηκε στήν ζωή καί τό ἔργο τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος Ἐπισκόπου Ζήλων Εὐθυμίου Ἀγριτέλλη. Ἀνέφερε ὅτι γεννήθηκε στήν Λέσβο τό 1876, ἔγινε Μοναχός στήν Μονή Λειμῶνος τοῦ νησιοῦ καί αφοῦ ἀποφοίτησε ἀπό τήν Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης χειροτονήθηκε Διάκονος καί Πρεσβύτερος.

Λόγῳ τῆς μεγάλης μορφώσεως καί τοῦ φλογεροῦ πατριωτισμοῦ του μέ πρόταση τοῦ Μητροπολίτου Ἀμασείας Γερμανοῦ Καραβαγγέλη καί ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ζήλων, βοηθός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀμασείας, μέ ἕδρα τήν Πάφρα. Ἔχτισε Ἱερούς Ναούς καί Σχολεῖα καί χειροτόνησε καλούς Ἱερεῖς.

Ὅταν ξεκίνησε ὁ Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ἡ Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία κήρυξε ὑποχρεωτική ἐπιστράτευση, πολλοί κάτοικοι τοῦ Πόντου κατέφυγαν στά βουνά γιά νά γλιτώσουν. Μετά τήν λήξη τοῦ Πολέμου καί τήν ἀνακωχή, ἐπέστρεψαν στά σπίτια τους, ἀλλά οἱ Τουρκικές βαρβαρότητες συνεχιζόταν.

Ὁ Ἐπίσκοπος Εὐθύμιος, ἔστελνε συνεχῶς ὑπομνήματα στήν Ἑλληνική Κυβέρνηση διεκτραγωδῶντας τά δεινά τοῦ ποιμνίου του. Οἱ Τοῦρκοι, ἔχοντάς τον στοχοποιήσει, τόν συνέλαβαν στίς 21 Ἰανουαρίου 1921, μαζί μέ ὅλο τό προσωπικό τῆς Μητροπόλεως Ἀμασείας καί τούς ἔκλεισαν στίς Τουρκικές φυλακές – μπουντρούμια, μέ τήν κατηγορία ὅτι ἐργαζόταν γιά τήν ἵδρυση τῆς «Δημοκρατίας τοῦ Πόντου».

Λίγο μετά ἔκλεισαν τόν Εὐθύμιο στά ὑπόγεια τῶν φυλακῶν, μαζί μέ τούς βαρυποινίτες, ὅπου ἀσθένησε ἀπό ἐξανθηματικό τύφο καί ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τήν 29ῃ Μαΐου 1921, ἐνῷ οἱ Τοῦρκοι ἀπαγόρευσαν τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία. Τραγική εἰρωνεία … Τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου του ἔφθασε καί ἡ ἀπόφαση τοῦ Στρατοδικείου τῆς Ἄγκυρας πού τόν κατεδίκαζε σέ θάνατο.

Καί ὁ Σεβασμιώτατος κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, κατέληξε: «Ἀπό τά βεβηλωμένα ἅγια θυσιαστήρια, ἀπό τά ἐρείπια τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί ἀπό τίς ψυχές τῶν γνωστῶν καί ἀγνώστων μαρτύρων τοῦ Πόντου καί τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀνεβαίνει ἡ ἴδια ἡ φωνή τῆς ἱκεσίας, ὅπως τήν ἀκοῦμε στό θεόπνευστο βιβλίο τῆς “Ἀποκαλύψεως” καί κατατίθεται στόν θρόνο τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ:
“Ἕως πότε ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καί ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καί ἐκδικεῖς τό αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπί τῆς γῆς;” (Ἀποκ. στ΄ 10).

Κι’ Ἐκεῖνος θά μᾶς ἀπαντᾶ: Ἡ Γενιά τοῦ 1922 δέν ἐπρόδωσε τά ἰδανικά τοῦ Ἔθνους, ἀλλά ἔμεινε πιστή μέχρι θανάτου, σύμφωνα μέ τήν παραγγελία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: “Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου καί δώσω σοι τόν στέφανον τῆς ζωῆς” (Ἀποκ. β΄ 10).

Καί τώρα, μένει στεφανωμένη μέ τόν στέφανο τοῦ αἰωνίου θριάμβου στόν Οὐρανό, ἀλλά καί μέ τήν δόξα τοῦ ἐθνικοῦ ἥρωος καί τοῦ Χριστιανοῦ μάρτυρος. Καί μᾶς καλεῖ ὅλους, ἰδίως τήν νέα γενιά νά μή τήν ξεχάσουμε ποτέ, ἀλλά νά ἀποτελῇ γιά μᾶς ἀφορμή διδαχῆς καί οἰκοδομῆς στόν Χριστό καί στήν Ἑλλάδα. Οἱ Ἅγιες εὐχές τους ἄς συνοδεύουν καί ἐμᾶς καί ὁλόκληρο τό Ἑλληνικό Ἔθνος. Ἀμήν».

Μέ ἁπλότητα καί πάνδημη συμμετοχή, ἑορτάσθηκε ἐφέτος στήν Ἁγία Παρασκευή (Κεράσοβο) Κονίτσης, ἡ 110 η ἐπέτειος ἀπό τήν ἀπελευθέρωση τοῦ χωριοῦ ἀπό τόν ὀθωμανικό (τουρκικό) ζυγό (23 Ἰανουαρίου 1913).

Ἔχει καθιερωθεῖ νά ἑρτάζεται κάθε χρόνο, τήν πρώτη Κυριακή τοῦ μηνός Αὐγούστου, καθώς τό χωριό εἶναι ὀρεινό καί τόν Ἰανουάριο ἔχει μόνο τούς
λιγοστούς μόνιμους κατοίκους.

Τήν Κυριακή 6 Αὐγούστου 2023, οἱ ἐπετειακές εκδηλώσεις ἄρχισαν μέ τόν Ὄρθρο, τήν Θεία Λειτουργία καί τό Ἱερό Μνημόσυνο, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν πεσόντων Κερασοβιτῶν κατά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ χωριοῦ τους ἀπό τόν ὀθωμανικό (τουρκικό) ζυγό, καθώς ἐπίσης καί τοῦ Μοναχοῦ Κωνσταντίνου Ζούκα καί τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ, στόν Ἱερό Ναό
Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ.

Νωρίτερα στό κήρυγμά του, ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στήν Ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, καθώς καί στήν ἀνάγκη νά μεταμορφωθοῦμε ὅλοι μας, ἀλλάζοντας πρός τό καλύτερο, γιά νά κερδίσουμε, ἐν τέλει, τήν
Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Μετά τήν ἀπόλυση, μετέβησαν ὅλοι στό Μνημεῖο Πεσόντων τοῦ χωριοῦ, πλησίον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ἐκεῖ βρίσκονται δύο προτομές ˙ ἡ πρώτη εἰκονίζει τό πρόσωπο ἑνός Κερασοβίτη ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, μέ τήν ἐπιγραφή: «ΚΕΡΑΣΟΒΙΤΗΣ ΗΡΩΑΣ – ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΕΡΑΣΟΒΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΖΥΓΟ – 23 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1913» καί ἡ δεύτερη μιά Κερασοβίτισσα, μέ τήν ἐπιγραφή: «Η ΓΕΝΝΗΤΡΑ ΜΑΣ ΚΕΡΑΣΟΒΙΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ …».

Ἐκεῖ, μέ τήν ἐπιμνημόσυνη δέηση ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑ, συμπαραστατουμένου ἀπό τόν οἰκεῖον Ἐφημέριο π. Μιχαήλ Παπακώστα, ὁπότε ἔληξαν οἱ σχετικές ἐκδηλώσεις.

Κατόπιν, ἀκολούθησε μικρή δεξίωση στήν κεντρική πλατεῖα, ὅπου καί ἀναλύθηκαν διεξοδικά τά ἱστορικά στοιχεῖα γιά τόν Μοναχό (κατ’ ἄλλους Ἱερομόναχο) Κωνσταντῖνο Ζούκα καί τήν οἰκογένειά του. Αὐτά ἀποδεικνύουν ξεκάθαρα ὅτι καταγόταν ἀπό τήν Ἁγία Παρασκευή
(Κεράσοβο) Κονίτσης καί τό «Ἰωάννης Γούναρης» ἦταν τό ψευδώνυμο, μέ τό ὁποῖο ἔμεινε γνωστός στήν Ἱστορία.

Διαβάζουμε σχετικά, ἀπό διάφορες ἱστορικές πηγές:

«Ὁ Κωνσταντῖνος Ζούκας (Ἰωάννης Γούναρης) καταγόταν ἀπό τά Ἰωάννινα καί ἦταν ἀκόλουθος τοῦ Τούρκου πασά Ὀμέρ Βρυώνη. Κατά τή διάρκεια τῆς πρώτης Πολιορκίας τοῦ Μεσολογγίου, ἦταν ἔμπιστος κυνηγός τοῦ πασά, ἐνώ ἡ οἰκογένειά του βρισκόταν ὑπό τουρκική ὁμηρεία στήν Ἄρτα.

Χάρη στήν ἐλευθερία κινήσεων πού τοῦ προσέδιδε ἡ ἰδιότητα τοῦ
κυνηγοῦ, πληροφορήθηκε ἀπό τόν Γεώργιο Βαρνακιώτη τό σχέδιο τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ γιά γενική ἔφοδο στό ἀνατολικό τμῆμα τοῦ Μεσολογγίου, πού θά πραγματοποιούταν ξημερώματα τῆς 25 ης  Δεκεμβρίου 1822, ἀνήμερα δηλαδή τῶν Χριστουγέννων.

Τό ἀπόγευμα τῆς 24ης  Δεκεμβρίου, ὁ Κωνσταντῖνος Ζούκας (Ἰωάννης Γούναρης), μετά ἀπό ἔντονη ἐσωτερική πάλη, γνωρίζοντας τίς συνέπειες τῆς ἀπόφασεώς του, γνωστοποίησε στούς Έλληνες, μέσῳ τοῦ γραμματέως τοῦ Ὁπλαρχηγοῦ Μακρῆ, τό τουρκικό σχέδιο.

Ὁ Μαυροκορδάτος, μαθαίνοντας τήν εἴδηση, ἐνίσχυσε τήν ἄμυνα τοῦ φρουρίου καί ειδικότερα τή νοτιοανατολική του πλευρά. Ἔτσι, ἡ γενική ἔφοδος ἀπέτυχε καθώς οἱ Μεσολογγίτες στρατιῶτες ἀντί νά βρίσκονται στίς ἐκκλησίες, λόγῳ τῆς ἑορτῆς, ἦταν προετοιμασμένοι καί ἀπέκρουσαν τίς
ἐφορμήσεις τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ.

Οἱ ὑποψίες ἔπεσαν ἀμέσως στόν Κωνσταντῖνο Ζούκα (Ἰωάννη Γούναρη), καθώς ἦταν Ἕλληνας καί ἕνας ἀπό τούς λίγους πού γνώριζαν τό σχέδιο.
Το τίμημα ἦταν βαρύ. Ὁ Ὀμέρ Βρυώνης γιά νά τόν ἐκδικηθεῖ, ἔσφαξε τήν οἰκογένειά του, τήν ὁποία κρατοῦσε αἰχμάλωτη στήν Άρτα.

Ὁ Κωνσταντῖνος Ζούκας, ἀποφάσισε νά κρυφτεῖ στά μέρη τοῦ ὄρους «Ζυγός», σέ μιά σπηλιά στήν περιοχή πού ονομάζεται «Κλεισούρα». Ἡ σπηλιά αὐτή εἶχε χρησιμοποιηθεῖ ὡς καταφύγιο, σύμφωνα μέ τήν παράδοση, καί πρίν περίπου ἕναν αἰῶνα, ἀπό κάποιον Κουμπούρα ἀπό τό χωριό Χρυσοβέργι, ὁ ὁποῖος κατέφυγε ἐκεῖ προκειμένου νά γλυτώσει ἀπό
τούς Τούρκους πού τόν καταδίωκαν.

Ὅταν μετά ἀπό καιρό ἐπέστρεψε στό σπίτι του, διηγήθηκε στούς συγχωριανούς του ὅτι κάθε βράδυ ἔβλεπε στό σημεῖο πού βρίσκεται σήμερα
ὁ Ναός ἕνα φῶς.

Οἱ χωριανοί μετέβησαν στό μέρος πού τούς ὑπέδειξε καί ἀνακάλυψαν ἔκπληκτοι τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἐλεούσας καί δίπλα πηγή μέ ἁγίασμα. Λόγω αὐτοῦ τοῦ θαυμαστοῦ γεγονότος οἱ ευλαβείς χριστιανοί τῆς περιοχῆς ἔκτισαν τότε τό πρῶτο ἐκκλησάκι.

Αὐτή τήν σπηλιά χρησιμοποίησε καί ὁ Κωνσταντῖνος Ζούκας (Ἰωάννης Γούναρης) γιά νά γλυτώσει ἀπό τήν ὀργή τοῦ Ὀμέρ Βρυώνη. Στό σημεῖο μετέβαιναν κάτοικοι τῶν γειτονικῶν χωριῶν καί βοσκοί οἱ ὁποῖοι, ἀναγνωρίζοντας καί τιμῶντας τό πνεῦμα θυσίας καί τήν
γενναιότητά του, τόν προμήθευαν μέ τρόφιμα καί νερό.

Ὁ πόνος τοῦ ἥρωα γιά τόν χαμό τῆς οἰκογενείας του ἦταν μεγάλος καί, ἔχοντας χάσει τά πάντα ἐκτός ἀπό τήν πίστη του, ἀποφάσισε νά γίνει καλόγερος, χρησιμοποιῶντας τήν σπηλιά ὡς κελλί.

Ἀναφέρει στό ποίημά του, «Ὁ καλόγερος τῆς Κλεισούρας», ὁ ποιητής Κώστας Κρυστάλλης:

«Ὁ Μερ΄ Πασσάς μαθαίνει τοῦ κυνηγοῦ

τήν προδοσιά καί στήν ἀπελπισιά του,

σάν πῆρε ὁ Κώστας τά βουνά, τοῦ σφάζει τά παιδιά του,

Τόπαν τοῦ Κώστα στά βουνά καί τ΄ ἅρματα πετάει

Καί στῆς Κλεισούρας τό μικρό το ΄ρημοκκλήσι πάει

Καί γίνεται καλόγηρος, ντύνεται ράσα μαύρα…»

          Καί σ’ ἄλλο σημεῖο, στό ἴδιο ποίημα:

«Περαστικέ διαβάτη Κιρασοβίτη ἤ Κερασοβίτη,

ὅταν περνᾶς ἀπό τό Μοναστήρι τῆς Κλεισούρας

σταμάτησε ἐκεῖ καί ἄναψε ἕνα κεράκι

γιά τή γενναία ψυχή αὐτοῦ τοῦ Κιρασοβίτη ἀγωνιστή τοῦ 1821,

νά μακαρίσει ἡ ἀγαθούλα ψυχή του,

ὅπως καί τῆς φαμίλιας του.

Θά εἶναι προσκύνημα σεβασμοῦ καί εὐλάβειας

στόν καλόγερο τῆς Κλεισούρας».

Στήν σπηλιά αὐτή, ὁ Κερασοβίτης ἥρωας ἔζησε μακρυά ἀπ’ τόν κόσμο, προσευχόμενος καί ἀσκητεύων.

Τό 1837, ἀπό τό σημεῖο ἔτυχε νά περάσει ὁ βασιλιάς Ὄθωνας μέ τήν σύζυγό
του Ἀμαλία, ὁ ὁποῖος, πληροφορούμενος ποιός βρίσκεται ἐκεῖ, θέλησε νά συναντήσει τόν ἄνθρωπο πού έσωσε τό Μεσολόγγι. Θέλοντας νά τόν τιμήσει γιά τήν προσφορά του πρός τό Ἔθνος τόν ρώτησε τί ἐπιθυμεῖ νά τοῦ δωρίσει.

Ο Κωνσταντῖνος Ζούκας (Ἰωάννης Γούναρης), ἀπέδειξε γιά ἄλλη μιά φορά τό ἦθος του, ἀρνούμενος κάθε ὑλικό ἀγαθό γιά τόν ἑαυτό του, ζητῶντας μόνο νά παραχωρηθεῖ στήν Ἱερά Μονή ὅλη ἡ περιοχή ἀπό τήν εἴσοδο ἕως τήν ἔξοδο τῆς Κλεισούρας.

Ἀπό τότε ὁ μοναχός πλέον Κωνσταντῖνος Ζούκας (Ἰωάννης Γούναρης), βγῆκε ἀπό τήν ἀφάνεια καί ἄρχισε νά παρουσιάζεται στούς διαβάτες καί νά καλλιεργεῖ τήν περιοχή, καλλωπίζοντας καί ἀναδεικνύοντας τό μοναστήρι, μέχρι τήν κοίμησή του. Τά ὀστά του, βρέθηκαν τό 1997 στά θεμέλια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, κατά τήν ἀνακαίνιση, καί τοποθετήθηκαν μπροστά στήν προτομή του πού υπάρχει στό μοναστήρι.

Αὐτή εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ Κωνσταντίνου Ζούκα (Ἰωάννη Γούναρη), τοῦ κυνηγοῦ τοῦ Ὀμέρ Βρυώνη, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ θυσίασε γυναίκα καί παιδιά γιά τήν Πατρίδα, φόρεσε τό ἀσκητικό ράσο καί ἐκοιμήθῃ ἐν εἰρήνῃ, ἀφοῦ καί τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγωνίσατο γιά τήν Ἑλλάδα καί τό Μεσολόγγι.

Ἡ σημερινή Ἱερά Μονή Κλεισούρας, πανηγυρίζει κάθε χρόνο τήν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου, ἑορτή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς.

Τον Αντισυνταγματάρχη Γιαννούλη Αθανάσιο, νέο Διοικητή του 583 Τ.Π., υποδέχθηκε στο γραφείο του την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2023 ο Δήμαρχος Κόνιτσας Νικόλαος Εξάρχου.

Ο Δήμαρχος ευχαρίστησε τον Διοικητή που τον τίμησε με την επίσκεψή του και συνάμα τον συνεχάρη για την ανάληψη των νέων καθηκόντων του στον ακριτική περιοχή μας, προσφέροντάς του βιβλία που σχετίζονται με την ιστορία και τον πολιτισμό του Δήμου μας.

Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με αμοιβαίες ευχές για υγεία και συνέχιση της αγαστής συνεργασίας μεταξύ του Δήμου Κόνιτσας και του 583 Τ.Π.

Με στόχο την προβολή της Κόνιτσας, που προσφέρει στους ταξιδιώτες μοναδικές εμπειρίες όλες τις εποχές του χρόνου, ο Δήμος Κόνιτσας στο πλαίσιο της συνεργασίας του με την εταιρεία CK Strategies, διοργάνωσε ένα ξεχωριστό ταξίδι εξοικείωσης (fam trip) για εκπροσώπους Ισραηλινών Τουριστικών πρακτορείων.

Στρατηγικοί εταίροι του δήμου σε αυτό το ταξίδι ήταν η αεροπορική εταιρεία TUS Airways, η διευθύντρια marketing της οποίας κα Κική Χάιδα συνόδευε την αποστολή, το γνωστό πρακτορείο ταξιδιών Mazi Travel και το Dentro Outdoor Travel.

Την αποστολή, επικεφαλής της οποίας ήταν η Πρόεδρος της Ένωσης Τουριστικών Πρακτορείων του Ισραήλ κυρία Tali Laufer, υποδέχτηκε στην γέφυρα του Αώου ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος κ. Αριστείδης Λαζογιάννης.

Οι φιλοξενούμενοι ξεναγήθηκαν στον χώρο του Γεφυριού του Αώου, στην οικία της Χάμκως και στην Άνω Κόνιτσα, όπου θαύμασαν την αρχιτεκτονική των παλιών αρχοντικών σπιτιών, καθώς και στο κέντρο της πόλης.

Στη συνέχεια επισκέφθηκαν την Κοινότητα Μολυβδοσκέπαστης, ενώ το βράδυ της ίδιας ημέρας τους υποδέχθηκε ο Δήμαρχος Κόνιτσας Νίκος Εξάρχου στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου, όπου και τους έγινε μια εκτενής παρουσίαση της περιοχής από τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο, καθώς και μια σύντομη παρουσίαση των υπαίθριων δραστηριοτήτων που μπορεί να χαρεί ο επισκέπτης.

Η κυρία Laufer, στο σύντομο χαιρετισμό της εξέφρασε τον ενθουσιασμό της για την ομορφιά της περιοχής, τόνισε το ενδιαφέρον των μελών της Ένωσης για νέους μοναδικούς αυθεντικούς προορισμούς και δεσμεύτηκε να βοηθήσει στην άνοδο της επισκεψιμότητας του Δήμου Κόνιτσας από Ισραηλινούς τουρίστες από την επόμενη χρονιά.

Να σημειωθεί ότι τα μέλη της Ένωσης που προΐσταται η κα Laufer διακινούν το 90% των Ισραηλινών τουριστών που ταξιδεύουν στο εξωτερικό.

Ο Δήμος Κόνιτσας συνεχίζει το πρόγραμμα ανάπτυξης του τουρισμού και προβολής της περιοχής μας και τα αποτελέσματα δικαιώνουν τη Δημοτική Αρχή για τις επιλογές της, μιας που η αύξηση της τουριστικής κίνησης είναι ραγδαία.

Θερμές ευχαριστίες στα Ξενοδοχεία Konitsa Mountain Hotel και Rodovoli Hotel για τη δωρεάν φιλοξενία της αποστολής, στον κ. Χρήστο Μουρεχίδη ιδιοκτήτη του Dentro Outdoor Travel για τις δωρεάν μετακινήσεις της αποστολής και στον κ. Αλέξανδρο Νικολόπουλο για την ενημέρωση της αποστολής στο θέμα των υπαίθριων δραστηριοτήτων.

Στον ιδιοκτήτη του Gefyri Hotel κ. Κυρτζόγλου Ευθύμιο, καθώς και στον κ. Σταύρο Γουσόπουλο ιδιοκτήτη της Ταβέρνας “Μύλος” για την προσφορά των υπέροχων γευμάτων.

Στην αποστολή προσφέρθηκαν ως δώρα τοπικά προϊόντα και τουριστικοί χάρτες.

Ο Δήμος Κόνιτσας ανακοινώνει τη διενέργεια της ετήσιας παραδοσιακής εμποροπανηγύρεως, η οποία θα διεξαχθεί από 20 έως 26 Σεπτεμβρίου 2023 στη θέση «Πλατεία Φριζή» στην Κόνιτσα.

Για τη διευκόλυνση των πολιτών που επιθυμούν να επισκεφθούν την εμποροπανήγυρη, θα γίνει προσπάθεια να διατεθούν μέσα μετακίνησης από Ιωάννινα προς Κόνιτσα, αλλά και από τις Κοινότητες του Δήμου προς Κόνιτσα και αντιστρόφως κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Η υποβολή αιτήσεων συμμετοχής των εμπόρων στην εμποροπανήγυρη πραγματοποιείται έως και την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2023 και ώρα 12:00.

Τηλ. επικοινωνίας: 2655360326 και 6947301234

Με επιτυχία και πλήθος συμμετοχών υλοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2023 ο αγώνας ορεινού τρεξίματος «Smolikas Trail Run 2023», με δύο διαδρομές 23 km και 8km και με εκκίνηση και τερματισμό το χωριό Αγία Παρασκευή (Κεράσοβο) στην Κόνιτσα.

Διοργανωτής ο Δήμος Κόνιτσας στο πλαίσιο του «3ου Κόνιτσα Άθλον», με την υποστήριξη της εταιρείας «MY ADVENTURE – Event Organizer Pro» σε μια προσπάθεια ανάδειξης και προβολής της περιοχής μας.

Δεκάδες αθλητές συναγωνίστηκαν σε μια απαιτητική, μα συνάμα ξεχωριστή 8km και 23km κυκλική διαδρομή με 1700μ. υψομετρική διαφορά, απολαμβάνοντας το 2ο υψηλότερο βουνό της Ελλάδας, αλλά και την ξακουστή Δρακόλιμνη του Σμόλικα.

Νικητές στον αγώνα των 23km αναδείχθηκαν ο Αναστάσιος Τομαράς με εντυπωσιακή επίδοση 2:45, ο Ιωάννης Παπαηλίας με χρόνο 2:52 και η Χριστίνα Γιαζιτζίδου με 2:53, ενώ στον αγώνα των 8Km ο Γιώργος Ράδης με 00:35, ο Πέτρος Βακάλης με 00:43 και η Ανδρομάχη Αθανασιάδου με 00:43.

Ο Δήμαρχος συγχαίρει και ευχαριστεί τους αθλητές, τους συμμετέχοντες και όλους εκείνους που συνέβαλαν στη διοργάνωση, καθώς επίσης και τους κατοίκους της Κοινότητας Αγίας Παρασκευής που αγκάλιασαν τη διοργάνωση και κυρίως τις κυρίες, που επιμελήθηκαν την καθαριότητα εντός του χωριού και πρόσφεραν σε επισκέπτες και αγωνιζόμενους γευστικά παραδοσιακά εδέσματα.

Η συγκεκριμένη διοργάνωση μαζί με την αντίστοιχη στο Πληκάτι το “Grammos Mountain Run” καθιερώνονται πλέον ως θεσμός στον Δήμο μας και συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάδειξη των μοναδικών ορεινών συγκροτημάτων μας ως ιδανικό προορισμό εναλλακτικού τουρισμού.

Αποτελέσματα διαδρομής 23 km:

Ανδρών:

1. Αναστάσιος Τομαράς 2:45:55

2. Ιωάννης Παπαηλίας 2:52:54

3. Σπυρίδων Παππάς 3:02:39

Γυναικών:

1. Χριστίνα Γιαζιτζίδου 2:53:42

2. Markella Van Hemert 3:27:13

3. Ευγενία Ποριαζόγλου 3:44:01

Αποτελέσματα διαδρομής 8km:

Ανδρών:

1. Γιώργος Ράδης 00:35:44

2. Πέτρος Βακάλης 00:43:05

3. Γρηγόριος Μουλαΐδης 00:44:33

Γυναικών:

1. Ανδρομάχη Αθανασιάδου 00:43:12

2. Μαρία Τσουμάνη 00:47:40

3. Αθηνά Λύκα 00:53:07

Αναλυτικά τα αποτελέσματα του αγώνα:

https://www.smolikasrace.gr/apotelesmata-smolikas-trail…/

Στις 26 και 27 Αυγούστου 2023 η καρδιά της Ελλάδος έπρεπε να χτυπά στα βουνά του Βίτσι και του Γράμμου.

Εκεί κάποιοι πριν από 74 χρόνια, υπακούοντας στη φωνή της
Πατρίδας μας, άφησαν την τελευταία τους πνοή για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Αν αυτοί δεν είχαν πολεμήσει, η Ελλάδα σήμερα θα ήταν διχασμένη και διχοτομημένη.

Αποτίοντας φόρο τιμής στα παλικάρια αυτά, η ΝΙΚΗ βρέθηκε στις 26 Αυγούστου στις βουνοκορφές του Γράμμου στα 2.200 μέτρα υψόμετρο, συμμετέχοντας στη θεία λειτουργία και στο μνημόσυνο υπέρ των πεσόντων, που έγινε στην εκκλησία της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου.

Κατόπιν έγινε επιμνημόσυνη δέηση και κατατέθηκε στεφάνι εκ μέρους της ΝΙΚΗΣ στο περικαλλές μνημείο, το οποίο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την εκκλησία.

Στις 27 Αυγούστου έγιναν επίσημες εκδηλώσεις για τον ίδιο σκοπό, που
διοργανώνονται κάθε χρόνο από την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Ιωαννίνων, με απούσα την κυβέρνηση και το επίσημο κράτος, στο χωριό Βούρμπιανη Κόνιτσας.

Απλοί άνθρωποι έφτασαν μέχρι και από την μακρινή Κρήτη σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης προς τους πεσόντες.

Κατ΄ αρχάς τελέστηκε θεία λειτουργία και μνημόσυνο υπέρ των πεσόντων
αγωνιστών, με παρόντα όπως πάντα τον Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέα.

Στη συνέχεια μετά την επιμνημόσυνη δέηση και τον πανηγυρικό της
ημέρας, που εκφώνησε ο Αντιστράτηγος ε.α. Μιχαήλ Γουμαλάτσος, κατατέθηκαν στεφάνια.

Και εδώ η ΝΙΚΗ μετείχε σε ολόκληρο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων με τρεις υποψηφίους βουλευτές των τελευταίων εκλογών, την Κωνσταντίνα Φασούλη – Τσαμπαλά, τη Βασιλική Παπαδάμου και το Γεώργιο Καλλιντέρη καταθέτοντας στεφάνι υπέρ των πεσόντων.

Ας είναι αιωνία η μνήμη των αγωνιστών του 1949 και ας ευχηθούμε κάποτε το επίσημο κράτος να αναγνωρίσει ξανά τη θυσία τους, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Την Κυριακή 27 Αυγούστου πραγματοποιήθηκαν στη Βούρμπιανη Κονίτσης εκδηλώσεις μνήμης από την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού για την επέτειο της λήξης του Συμμοριτοπολέμου (29 Αυγούστου 1949) με την επικράτηση του Ελληνικού Στρατού επί των κομμουνιστών.

Συγκεκριμένα, τελέστηκε Θεία Λειτουργία στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα και μνημόσυνο υπέρ των Πεσόντων αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών του Ελληνικού Στρατού και της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.

Ακολούθησε έπαρση σημαίας και προσκλητήριο νεκρών της Μάχης του Γράμμου τον Αύγουστο του 1949.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Πρόεδρος της ΕΑΑΣ Ιωαννίνων Συνταγματάρχης ε.α. Δημήτριος Καλλισπεράτης, ενώ τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Αντιστράτηγος ε.α. Μιχαήλ Γουμαλάτσος.

Την επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο των Πεσόντων Ηρώων του Ελληνικού Στρατού τέλεσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας, ο οποίος απηύθυνε στη συνέχεια τον ακόλουθο χαιρετισμό:

“Χθες το πρωί, που εἶχα ἀνέβει στο ὕψωμα 2.200, περίπου, μέτρα, ὅπου εἶναι το μνημεῖο τῶν πεσόντων στον ἀντικομμουνιστικό ἀγῶνα, ἔβλεπα με δέος το ἱερό, ἀλλά και φοβερό, συγχρόνως, βουνό, τον Γράμμο. Ἄκουγα μέσα στα βάθη τῆς ψυχῆς μου την προτροπή τοῦ Στρατηγοῦ Τσακαλώτου προς τους φαντάρους, που τους ἔλεγε : “Λεβέντες μου, θα συναντηθοῦμε στην κορυφή τοῦ Γράμμου, στο ἐκκλησάκι τῆς Παναγίας”. Και πράγματι, οἱ περισσότεροι ἀνέβηκαν στον Γράμμο. Κάποιοι, ὅμως, δεν ἀνέβηκαν. Ἔπεσαν ὑπέρ πίστεως και πατρίδος.

Και σκεφτόμουνα, για ποια Πατρίδα ἔπεσαν αὐτοί οἱ ἥρωες; Για την Πατρίδα που περιφρονεῖ την ἱερότητα τοῦ γάμου και τρόπον τινά δεν ὑπολογίζει το μυστήριο τοῦ γάμου και προωθεῖ, ἀρκετό καιρό, τώρα, ἐπιτρέψτε μου να πῶ, προωθεῖ τον γάμο τῶν ὁμοφιλοφύλων;  

Γι’ αὐτή την Πατρίδα ἔπεσαν; Γι’ αὐτήν την ντροπή και το αἶσχος; Μ’ αὐτοί, προ ὀλίγου καιροῦ, σε μια “παρέλαση” λεγομένης “ὑπερηφανείας”, ἐφώναζαν ἀνάμεσα στα ἄλλα συνθήματα “να χαθεῖ ἡ Ἑλλάδα, να ζήσουμε ἐμεῖς”. Πῶς, ἀν εἶναι δυνατόν, να ζήσει κανείς ἄν χαθεῖ ἡ Πατρίδα του;!

Και εἶναι ὀδυνηρό να σκέπτεται κανείς, ὅτι μ’ αὐτές τις κινήσεις προσβάλονται ἑκατομμύρια ἁγνῶν και ἀληθινῶν οἰκογενειαρχῶν, ἐδῶ στην Χώρα μας. Και το χειρότερο εἶναι ὅτι αὐτά τα δῆθεν “ζευγάρια” θα υἱοθετήσουν ἀπό παρένθετες μητέρες παιδιά, τα ὁποῖα εἶναι ὀρφανά, ἐγκαταλελειμμένα και στο τέλος θα τα κάνουν και αὐτά ἀνωμάλους ἀνθρώπους.

Γι’ αὐτό λέω, συμπληρώνοντας την πρώτη μου σκέψη, πρέπει να δυναμώσουμε αὐτές τις ἐκδηλώσεις για να ἀκούγεται πιο δυνατό το ΟΧΙ τῶν ἡρώων τοῦ Γράμμου, σ’ αὐτές τις περιπτώσεις τῆς ἀθλιότητας και τῆς παρακμῆς. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη σκέψη που ἔκανα χθές.

Ἡ δεύτερη, ἔχει να κάνει με αὐτό, που κάποια χρόνια, ἀκούγεται σαν “δημιουργία πάρκων ἐθνικῆς συμφιλίωσης”.  Ναί, ὅλοι την θέλουμε την συμφιλίωση, ἀλλά πῶς, ὅμως, θα γίνει; Να ἔχουν “το πάνω χέρι” οἱ κομμουνιστές;

Και ἀφοῦ δεν ἔχουν ζητήσει μέχρι τώρα, οὔτε μια φορά, μία συγγνώμη ἀπό τον ἑλληνικό λαό, που ὑπέστη τα πάνδεινα ἐξ’ αἰτίας τους, για ποια συμφιλίωση μιλᾶνε; Πῶς εἶναι δυνατόν να γίνει αὐτή ἡ συμφιλίωση;  

Και ἄς μην ξεχνᾶμε κάποια γεγονότα που ὅλοι τα γνωρίζετε. Ὅταν ἡ ΓΣΕΕ και ἡ ΑΔΕΔΥ και ἄλλες συνδικαλιστικές ἑνώσεις ὀργανώνουν συλλαλητήρια στην Ἀθήνα και σε ἄλλες μεγάλες πόλεις, και συγκεντρώνονται σε ἕνα χῶρο, ἄς ποῦμε στην Πλατεῖα Συντάγματος, το ΠΑΜΕ, που εἶναι ὀργάνωση τοῦ ΚΚΕ, δεν πηγαίνει ἐκεῖ, κάνει δική του συγκέντρωση, ἄλλη ὥρα, σε ἄλλο τόπο. Γιατί;

Και ἐπιτρέψτε μου να πῶ κάτι τελευταῖο: αὐτή ἡ κίνησις για την “ἐθνική συμφιλίωση” ἄρχισε λίγο μετά το 1981. Τότε, κάποια μέρα, ὁ γενναῖος, κατά τ’ ἄλλα, και πανάξιος Στρατηγός Τσακαλῶτος, ἐμφανίσθηκε στην τηλεόραση με τον Μᾶρκο Βαφειάδη ἀνταλλάσσοντες φιλοφρονήσεις, χαμόγελα και στο τέλος ἐνηγκαλίσθησαν ἀμφότεροι και ἀλληλοασπάσθησαν. 

Και εἶπαν τότε κάποιοι:  “Νά, βλέπετε, ἦλθε ἡ συμφιλίωση. Για σκεφθεῖτε τον Τσακαλῶτο να συνομιλεῖ με τον Βαφειάδη!”  

Ἄμ, δεν ἦταν ὅμως, ἔτσι. Ὁ Τσακαλῶτος, δυστυχῶς, ἔπεσε στην παγίδα τοῦ τότε κυβερνῶντος κόμματος. Ποια ἦταν ἡ παγίδα; Να παρουσιασθεῖ ὁ Βαφειάδης μαζί του, να ξεπλυθεῖ, τρόπον τινά ἀπό το μίασμα τῆς ἀνταρσίας, και να πεῖ μετά το κυβερνόν, τότε, κόμμα : “Ὁρῖστε, ἔχουμε ἕναν νέο βουλευτή, ἄξιο βουλευτή”. Ὅπως και ἔγινε.

Ἀλλά αὐτό, ὅμως, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἐπιτρέψτετό μου να πῶ, μόνο συμφιλίωση δεν εἶναι. Δεν εἶναι συμφιλίωση αὐτή και πολύ ὀρθά εἶπε ὁ Στρατηγός σήμερα στην ὁμιλία του, λίγο παρά κάτω ἀπό ἐδῶ, στην Θεοτόκο (χωριό), στην στροφή τοῦ δρόμου, σε ἐμφανέστατο σημεῖο ἔχουν το μνημεῖο, ἄς το ποῦμε, τοῦ λεγομένου “Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ”. Αὐτό δεν εἶναι, βέβαια, μνημεῖο μίσους, σαν τοῦ Ἐθνικοῦ Στρατοῦ! Ἀλλά τι εἶναι, ὅμως; Αὐτά τα μνημεῖα, που ἔχουν γεμίσει τον τόπο, ὄχι μόνο στην Θεοτόκο, ἀλλά ὅπου και να γυρίσετε τα μάτια σας θα δεῖτε τέτοια μνημεῖα, εἶναι μνημεῖα ἀγάπης και ἀδελφοσύνης!

Εἶναι μνημεῖα που λένε “ἐδῶ εἴμαστε. Και ἄν θέλετε θα ξανάλθουμε”. Αὐτά λένε τα μνημεῖα. Για να μην ξανάλθουν, λοιπόν, τέτοιοι καιροί, ὅπως πολύ ὡραῖα εἶπε ὁ Στρατηγός, και τέτοιες ἡμέρες στον ἑλληνικό λαό, να μένουμε μονοιασμένοι, ἑνωμένοι, ἀγαπημένοι, και πάνω ἀπ’ ὅλα και πρῶτα ἀπ’ ὅλα να ἔχουμε τον Χριστό, την Ἐκκλησία και την Ἐλλάδα.

Εἶπε ἕνας ποιητής, “ἄν κλείσεις μέσα στην ψυχή σου την Ἑλλάδα, θα νιώσης κάθε εἴδους μεγαλεῖο”. Δεν ὑπάρχει ἄλλο καλύτερο. Γι’ αὐτό, λοιπόν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, πριν ἐπακολουθήσει ἡ κατάθεση τῶν στεφάνων, να φωνάξουμε, ἤ καλύτερα να βροντοφωνάξουμε :

ΖΗΤΩ  οἱ ἥρωες τοῦ Γράμμου!  – Ζήτω !

ΖΗΤΩ ὁ ἔνδοξος Ἑλληνικός Στρατός!  – Ζήτω !

ΖΗΤΩ ἡ ἀθάνατη και ἀγαπημένη μας Πατρίδα, ἡ Ἑλλάδα! – Ζήτω !

Να εἶστε καλά. Χρόνια πολλά. Και ἐγώ σᾶς δηλώνω ὅτι, ὅσο ὁ Θεός θα μοῦ ἐπιτρέψει ἀκόμα να περπατάω, και να ἔχω δυνάμεις, θα πηγαίνω και στο μνημεῖο τοῦ Γράμμου, την παραμονή, και ἐδῶ θα ἔρχομαι, ὅσο ἐπιτρέψει ὁ Θεός.

Ἀλλά ἀπό την δική μου την προαίρεση, αὐτήν την ἐκδήλωση και την προσπάθεια, σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι δεν θα την ἐγκαταλείψω ποτέ.

Ὁ Θεός και ἡ Παναγία να εἶναι μαζί σας”.

Η εκδήλωση μνήμης ολοκληρώθηκε με την κατάθεση στεφάνων και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου.