Ημέρα: 28 Αυγούστου 2022

Τη μνήμη των 19 εκτελεσθέντων, που καταδικάστηκαν σε θάνατο το 1948 στα Γιάννενα τίμησαν με εκδήλωση στον χώρο του μνημείου στο Σταυράκι, ο Δήμος Ιωαννιτών καθώς και εκπρόσωποι των αρχών και φορέων της πόλης.

74 χρόνια μετά οι οικογένειες των εκτελεσθέντων συνεχίζουν να τιμούν τη μνήμη των δικών τους ανθρώπων.

Στην εκδήλωση τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση.

Ακολούθησε η ομιλία του Δημάρχου Ιωαννίνων Μωυσή Ελισάφ, ο οποίος επιχείρησε όπως ανέφερε, να προσεγγίσει την πολιτική διαχείριση μιας άκρως τραυματικής μνήμης, όπως είναι η μνήμη ενός εμφυλίου πολέμου.

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από την βουλευτή Ιωαννίνων κα Μερόπη Τζούφη, τον Δήμαρχο Ιωαννίνων κ. Μωυσή Ελισάφ, τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Τριαντάφυλλο Αλμπάνη, καθώς και εκπροσώπους της Περιφερειακής Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Ηπείρου, της Νομαρχιακής Επιτροπής Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ, της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννίνων και της Κοινότητας Σταυρακίου.

Στεφάνια και λουλούδια κατέθεσαν μέλη των οικογενειών των εκτελεσθέντων.

Η εκδήλωση μνήμης έκλεισε με ενός λεπτού σιγή, όπως αναφέρει σε ανακοίνωση του ο Δήμος Ιωαννιτών.

Και ερχόμαστε να διερωτηθούμε:

Τι ακριβώς τιμά η δημοτική Αρχή της πρωτεύουσας της Ηπείρου;

Την μνήμη κάποιων που κήρυξαν πόλεμο στο ελληνικό κράτος και την κυβέρνηση του;

Την μνήμη κάποιων που αιματοκύλησαν την Ήπειρο και γενικότερα την ελληνική επαρχία;

Την μνήμη κάποιων που ήθελαν να επιβάλλουν στην Ελλάδα κομουνιστική δικτατορία;

Την μνήμη ατόμων που συνεργάζονταν με τους εξεγερθέντες, τους ανατροπείς, υποκινούμενους και εξοπλιζόμενους από την σταλινική Σοβιετική Ένωση και τις χώρες επιρροής της, βουλιάζοντας στο αίμα την Ελλάδα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν τιμούσε όσους αγωνίστηκαν για την Ελλάδα μας! Οι τιμές για την αριστερά έχουν μόνο ιδεολογικό πρόσημο.

Αλλά ο Δήμος Ιωαννιτών από που και ως που;!

Πραγματικά έχει χαθεί η λογική σε αυτή την πόλη!

Την τελευταία δεκαετία της κρίσης μέσα σε ορυμαγδό δημοσιονομικών αλλαγών, οικονομικών περικοπών και λοιπής
αναστάτωσης εξαιτίας της αβεβαιότητας για το μέλλον της χώρας, παρατηρήθηκαν και ηθικές εκπτώσεις και κινήσεις που οδηγούσαν προς την εκρίζωση σημαντικών θεσμών και συστατικών στοιχείων του Έθνους
στο όνομα του εκσυγχρονισμού.

Μία από αυτές αποτελεί η μεταβολή του περιεχομένου του σχολικού μαθήματος των Θρησκευτικών από μάθημα προσανατολισμένο στην ορθόδοξη κατήχηση και στην προσπάθεια βίωσης και κατανόησης της χριστιανικής πνευματικότητας, σε μάθημα θρησκειολογίας, παρουσίασης και καταγραφής των διαφόρων θρησκειών με ουδέτερη ματιά και προσέγγιση τους από την κοινωνιολογική, ιστορική και ανθρωπολογική σκοπιά, διαγράφοντας έτσι την τάση διατήρησης και αναγνώρισης του εθνοσωτήριου ρόλου του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Πράξη η οποία αφενός αποτελεί σταδιακή αποδόμηση της ταυτότητας του ελληνικού Έθνους στην συνείδηση των μαθητών και εν συνεχεία στο σύνολο της κοινωνίας, αφετέρου αποτελεί παραβίαση του Συντάγματος, αφού σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφο 2 “ η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλαση τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες”.

Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ την σεζόν 2010-11 από την τότε υπουργό Παιδείας Διαμαντοπούλου και συνεχίστηκε από τους μετέπειτα ομολόγους της, Φίλη και Γαβρόγλου κατή την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Παρά την μεθοδική όμως προσπάθεια επικύρωσης των συγκεκριμένων εισηγητικών “φακέλων”, το ΣτΕ εμπόδισε την κατ’αυτό τον τρόπο διαμόρφωση του μαθήματος των Θρησκευτικών εκδίδοντας απόφαση που αποτρέπει νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που προωθούν μία τυπική και χωρίς ουσιαστική κατεύθυνση παρουσίαση της Ορθοδοξίας. 

Αυτή την κανονικότητα διατάραξε η εισήγηση των λεγόμενων μεταβατικών σχολικών εγχειριδίων των Θρησκευτικών επί διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας από την Νίκη Κεραμέως που παρά τις υποσχέσεις της σχετικά με την προσήλωση στις προηγούμενες αποφάσεις του ΣτΕ, τα συγκεκριμένα εγχειρίδια ακολουθούν το δόγμα Διαμαντοπούλου-Φίλη Γαβρόγλου της ουδετερόθρησκης προσέγγισης, με την Διαρκή Ιερά Σύνοδο να τα εγκρίνει τον Σεπτέμβριο του 2020.

Σαν να μην αρκούσε όμως η αλλοίωση των Θρησκευτικών πλέον η σύνδεση της Παιδείας με την Ορθοδοξία δέχεται ακόμα ένα “χτύπημα” καθώς η Αρχή Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα επανακαθορίζει με την αρχή του σχολικού έτους 2022-23 τις προϋποθέσεις για το δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών εμπερικλείοντας σε αυτές τις γενικότερες αντιλήψεις για την θρησκεία και την πιθανή αντίθεση σε αυτήν. 

Με αυτό τον τρόπο, παρέχεται το δικαίωμα ακόμα και σε Ορθοδόξους πολίτες να απαλλάξουν τα παιδιά τους από την διδασκαλία του μαθήματος. Στο όνομα “προσωπικών ελευθεριών” η υπουργός προχωρά στην εκ των πραγμάτων κατάργηση και εκμηδένιση του μαθήματος των θρησκευτικών αφού πλέον εξαιτίας της τυπικής “ιδιότητας” του μονάχα στα χαρτιά Ορθοδόξου χριστιανού πολλοί συμπολίτες μας θα επιλέξουν να μην διδαχθούν τα παιδιά τους Θρησκευτικά.

Δυστυχώς, σε πολλά σχολεία θα εμφανιστεί το φαινόμενο των ελαχίστων παρόντων στην τάξη κατά την διάρκεια του συγκεκριμένου αντικειμένου ακυρώνοντας την θρησκευτική κατήχηση και διαπαιδαγώγηση των μαθητών.

Οι ευθύνες είναι εύλογο να καταλογιστούν στις άθεες και διεθνιστικές κυβερνήσεις που προώθησαν την επιβολή αυτού του εκπαιδευτικού καθεστώτος.

Η μεγαλύτερη όμως ευθύνη βαραίνει τον ελληνικό λαό που κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσεως και μέσα στο κλίμα της φαυλοκρατίας του ευκόλου και δανεικού χρήματος και της γενικότερης ηθικής σήψεως απεμπόλησε εν μέρει τα ιδανικά της Πατρίδας, της Θρησκείας και της Ευλογημένης οικογενειακής ζωής δίνοντας πάτημα σε ανθελληνικά και αντιχριστιανικά λόμπι να προωθήσουν ιδέες και νομοθετήματα εκτός της συνειδησιακής σφαίρας των Ελλήνων. 

Τοιουτοτρόπως, επιβλήθηκε η “‘άθεη παιδεία” που σταδιακά απογυμνώνει τα Ελληνικά σχολεία από τα ιδανικά του επιβεβαιώνοντας έτσι τις προφητείες του Πατροκοσμά.

Χρέος από εδώ και ύστερα του Ελληνορθοδόξου ποιμνίου τόσο των εκπαιδευτικών θεολόγων όσο και των γονέων, ο καθείς από την δική του δικαιοδοσία να εμφυσήσει στα νέα παιδιά τα ιδανικά της Ελληνορθοδοξίας και με αυτό τον τρόπο να ανατραπεί συν Θεώ το δυστοπικό αφελληνισμένο και πανθρησκευτικό μέλλον που συγκεκριμένα λόμπι απεργάζονται.

Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία

Στην εθνική οδό Ιωαννίνων-Κακκαβιάς, 14 χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στο συνοριακό σταθμό, η διαδρομή επιφυλάσσει στον ταξιδιώτη, το όμορφο φυσικό τοπίο της λίμνης Ζαραβίνα, που ξεπροβάλλει μέσα από δάσος με βελανιδιές.

Η ιστορία της λίμνης «έρχεται» από την αρχαιότητα, την συναντάμε στην Τουρκοκρατία, στην εποχή του Αλή Πασά, στις αναφορές των περιηγητών εκείνης της εποχής, στην νεότερη ελληνική ιστορία, στην 1η γραμμή του μετώπου το 1940, στον αγώνα των κατοίκων του ομώνυμου χωριού για την προστασία του.

Το υδάτινο τοπίο καλύπτει περίπου 300 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα και όπως πληροφορούμαστε, δημιουργήθηκε από σεισμική δραστηριότητα πριν από χιλιάδες χρόνια. Ο πυθμένα της λίμνης, έχει σχήμα κωνικό. Τα νερά της είναι καθαρά και βαθαίνουν απότομα, ενώ το βάθος της υπολογίζεται στα 31 μέτρα ίσως και περισσότερο.

Οι κάτοικοι της περιοχής, από το βάθος του χρόνου για να ξεχωρίζουν το χωριό τους από τη λίμνη της έχουν αποδώσει τις ονομασίες Νιτζερός λατινικής προέλευσης σύμφωνα με ερευνητές -ιστορικούς, και Νεζερός που στα σλάβικα σημαίνει λίμνη. Ωστόσο το ερώτημα εάν το χωρίο Ζαραβίνα πήρε την ονομασία από την λίμνη, η αντίστροφα, δεν μπορεί να απαντηθεί με βεβαιότητα.

Στη λίμνη δίπλα περνούσε ένας δρόμος, πολύ παλιός καρόδρομος, που ακόμη υπάρχουν τα απομεινάρια του και θεωρείται πως είναι τμήμα της οδού, που στην αρχαιότητα ένωνε τη Νότια Ελλάδα, με το Αργυρόκαστρο, το Δυρράχιο και στη συνέχεια με την άλλοτε Εγνατία Οδό.

Στα νεότερα χρόνια, στον δρόμο αυτό υπήρχαν χάνια, με πιο γνωστό εκείνο της Ζαραβίνας, στο οποίο ο ιστορικός και μελετητής της αρχαίας Ελλάδας, βρετανός Νίκολας Χάμοντ, είχε διανυκτερεύσει και σημειώνει, πως εκεί: «γεύτηκε το νόστιμο ψάρι της λίμνης». Αναφορές για τη λίμνη, συναντάμε και παλαιότερα, τον 19ο αιώνα, από τον Φρανσουά Πουκεβίλ, πρόξενο της Γαλλίας στα Ιωάννινα επί της εποχής του Αλή Πασά. Στις σημειώσεις του, γράφει πως η λίμνη, βρίσκεται στον κρατήρα ηφαιστείου, λόγω του κωνικού σχήματος στον πυθμένα της και ότι, ο Αλή Πασάς θα έκανε εκσκαφές, στην περιοχή για θειάφι».

Η Ζαραβίνα, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου το 1940. Εκεί οι ιταλικές δυνάμεις υπέστησαν απώλειες μετά την ελληνική αντεπίθεση. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, πολλά ιταλικά άρματα μάχης βούλιαξαν στη λίμνη, κάτι που είναι δύσκολο να επαληθευτεί, λόγω της μορφολογίας του βυθού της.

Τη λίμνη τυλίγουν λαϊκές δοξασίες και θρύλοι. Κάποιοι λένε πως είναι απύθμενη, ή ότι στο βυθός της, υπάρχει ρήγμα που την συνδέει με τον ποταμό Δρίνα.

Η λίμνη Ζαραβίνα από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και μετά εθεωρείτο ιδιωτική. Με πολύχρονους δικαστικούς αγώνες, που ξεκίνησαν το έτος 1989 με την αριθ. 209/2011 απόφαση του Εφετείου Ιωαννίνων πέρασε στην δικαιοδοσία του Δημοσίου.

Η Ζαραβίνα είναι η καλοκαιρινή πρόταση αναψυχής για τους Γιαννιώτες που κολυμπούν στα δροσερά νερά της και για τους κατοίκους της περιοχή του Πωγωνίου το συγκριτικό τους πλεονέκτημα, λόγω της αισθητικής και περιβαλλοντικής της αξίας.

Ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας, κ. Καλέγιας, αναφέρει, πως τις ζεστές ημέρες του Ιουνίου, Ιουλίου και Αυγούστου, τότε που τα χωριά της περιοχής γεμίζουν με απόδημους, στη λίμνη παρατηρείται κοσμοσυρροή προκειμένου αυτοί να κάνουν μπάνιο, να δροσιστούν, να ψυχαγωγηθούν. Έχει γίνει δε γνωστή σε όλη την Ευρώπη, αφού στις όχθες της σταθμεύουν, ξεκουράζονται και ψυχαγωγούνται πλήθος τουριστών με τα τροχόσπιτά τους.

Οι παρόχθιες εκτάσεις τις λίμνης είναι παράλληλα ένας χώρος κατάλληλος για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ο Δήμος Πωγωνίου, σε συνεργασία με τις κοινότητες, επιθυμεί να τις αξιοποιήσει με τη διοργάνωση μίας συναυλίας κατ’ έτος.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διακόσια δέκα οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη θυσία στη Μονή Σέλτσου, στο χωριό Πηγές Άρτας, όπου μετά από σκληρή, εξοντωτική και φονική μάχη των Σουλιωτών με τις δυνάμεις του Αλή πασά (άλλοι Σουλιώτες σκοτώθηκαν και άλλοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι), 250 και πλέον γυναικόπαιδα, ρίχτηκαν, χωρίς δεύτερη σκέψη στο βάραθρο της Γκούρας, τον «Πέτακα», πίσω ακριβώς από τη Μονή, και τα κορμιά τους κατέληξαν στον «Ασπροπόταμο».

Στις 23 Αυγούστου 2022 τιμήθηκε (επίσημα για πρώτη φορά, αφού πρόσφατα αναγνωρίστηκε από το κράτος ως ημέρα μνήμης) το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών στο Σέλτσο, με επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων από τον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Γεώργιο Στύλιο, τον βουλευτή Άρτας του ΠΑΣΟΚ Χρήστο Γκόγκα, τον δήμαρχο Γ. Καραϊσκάκη Περικλή Μίγδο, τον περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέκο Καχριμάνη και εκπροσώπους τοπικών αρχών και φορέων στον τόπο της ηρωικής θυσίας, καθώς και με μια κατατοπιστική ενημερωτική ομιλία.

Αποδόθηκε απλά, αλλά ουσιαστικά ο οφειλόμενος φόρος τιμής σ’ εκείνους, που με το δικό τους αίμα πότισαν και θεμελίωσαν τη δική μας ελευθερία.

Ο κ. Στύλιος ανέφερε ότι «στον Σέλτσο θυμόμαστε και τιμούμε την Ιστορία και τους προγόνους μας. Την θυσία των αδούλωτων και ανυπότακτων Σουλιωτών και των 200 Ραδοβυζινών στο βωμό της Ελευθερίας. Αυτός ο βωμός είναι για μας τους Ηπειρώτες η Ιερά Μόνη του Σέλτσου.

Ο τόπος της μνήμης, της θυσίας και των υπερήφανων αγώνων του Ελληνισμού της Ηπείρου. Φέτος τιμούμε και επίσημα πλέον την θυσία των Σουλιωτών, αφού η πολιτεία αναγνώρισε το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών που έλαβε χώρα στο Σέλτσο στις 21 Απριλίου του 1804. Δικαιώνοντας τις πολύχρονες προσπάθειες που δώσαμε από κοινού με τους κατοίκους της περιοχής και τους συνδέσμους των Σουλιωτών».

Η πράξη των 250 γυναικόπαιδων, που έπεσαν στον γκρεμό, δεν δείχνει την απελπισία τους, αλλά το πνεύμα της αντίστασης, της ανυποχώρητης απόφασης να μην παραδοθούν στα χέρια του εχθρού και της αυτοθυσίας, προκειμένου να αποφύγουν την ατιμωτική υποδούλωση.

Η τελετή είναι μια απόδειξη ότι δεν λησμονήθηκε τελείως ο μεγαλειώδης αιματοβαμμένος θρύλος τους.

Σ’ αυτούς που είχαν τη σιδερένια θέληση να βουτήξουν στο κενό και να μην ατιμωθούν, ήταν και Λένη Μπότσαρη, για την οποία γράφτηκαν πολλά δημοτικά τραγούδια. Το σημείο, στο οποίο ρίχτηκε η Λένη Μπότσαρη στον ποταμό, έμεινε στην ιστορία ως «το πήδημα της καπετάνισσας».

Ο Νότης Μπότσαρης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος, ενώ ο Κίτσος μαζί με τον 13χρονο Μάρκο γλίτωσαν από τη σφαγή, καταφεύγοντας μέσα σε μια σπηλιά. Μετά από πολλές περιπέτειες έφθασαν στην Πάργα, όπου βρίσκονταν και οι άλλοι Σουλιώτες με τον Φώτη Τζαβέλλα.

Ο τελικός απολογισμός από τη μάχη του Σέλτσου, ήταν η διάσωση μόνο 8ο Σουλιωτών, από τους 1048 συνολικά, που μετά την παράδοση του Σουλίου στον Αλή πασά κατέφυγαν εκεί και πολιορκήθηκαν από τις 12 Γενάρη του 1803 έως τις 20 Απριλίου του 1803.

Πολέμησαν παλληκαρήσια, αντιστάθηκαν, δε λύγισαν απέναντι σε 8.000 χιλιάδες στρατιώτες, για να μη σκλαβωθούν στους Τούρκους, αλλά, τελικά εξοντώθηκαν.

Το Μήνυμα των Σουλιωτών

Οι Σουλιώτες απέδειξαν ότι η ωμή και κυνική και ανενδοίαστη βία σε βάρος της ελευθερίας, συντρίβεται, έστω και αν χάνεται ο πόλεμος, στης ψυχής το γρανίτινο βράχο. Και τότε γίνεται το θαύμα.

Μια χούφτα πολιορκημένοι, σέρνονται στο θάνατο για τη γλυκιά πατρίδα, που τη σκέπασε νυχτιά δουλείας. Οι Σουλιώτες έδωσαν αδιάκοπα το παράδειγμα του ηρωισμού και της φιλοπατρίας και αποδείχθηκαν πιστοί φύλακες των αρετών της φυλής.

Γι’ αυτό ακούγεται ιδιαίτερα ορθή και δίκαιη η προτροπή-πρόταση να ενθαρρυνθεί η εκπαιδευτική κοινότητα της Ηπείρου, ώστε εν μέσω διδακτικού έτους και πριν τη λήξη του, να διοργανώνονται επισκέψεις –εκδρομές στη Μονή Σέλτσου.

πάτερ Ηλίας Μάκος

Φωτογραφίες: Σελίδα facebook Δήμος Γεωργίου Καραϊσκάκη Ιερά Μονή Σέλτσου Πηγές Άρτα Ήπειρος

Ήταν 28 Αυγούστου 1948, όταν η Ελένη Γκατζογιάννη από το χωριό Λια Θεσπρωτίας εκτελέστηκε από τον αυτοαποκαλούμενο “Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος”, δηλαδή τους αντάρτες του ΚΚΕ, επειδή φυγάδευσε τον γιο της Νίκο και άλλους συγχωριανούς, ώστε να μην στρατολογηθούν ή σταλούν στις χώρες του νεοσύστατου τότε ανατολικού μπλοκ.

Ο Νίκος Γκατζογιάννης όταν μεγάλωσε έγινε δημοσιογράφος στους NEW YORK TIMES και έγραψε βιβλίο για την ιστορία της μητέρας του, το οποίο έγινε best seller αλλά και ταινία του Χόλιγουντ!

Στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η ταινία δεν προβλήθηκε για περισσότερο από μία εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες λόγω των έντονων αντιδράσεων του ΚΚΕ.

Μάλιστα ακόμα και σήμερα, τέσσερις δεκαετίες αργότερα, τα κανάλια διστάζουν να προβάλλουν την ταινία στην τηλεόραση!

Το Δελτίο Τύπου της κυπριακής φοιτητικής παράταξης ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ για την Ελένη Γκατζογιάννη:

Στις 28 Αυγούστου το 1948 εκτελείται η 41χρονη Ελένη Γκατζογιάννη από τις δυνάμεις των κομμουνιστών ανταρτών του λεγόμενου “Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος”.

Η Ελένη αποτελούσε πρότυπο Ελληνίδας Μητέρας η οποία εν τη απουσία του συζύγου της για εργασία στην Αμερική ανέλαβε μόνη την ανατροφή των τριών παιδιών της.

Το 1948 και εν μέσω του Εμφυλίου Πολέμου το χωριό Λια της Θεσπρωτίας στο οποίο διέμενε η Ελένη με τα παιδιά της είχε μετατραπεί σε προπύργιο των δυνάμεων του «ΔΣΕ».

Τη χρονιά αυτή οι αντάρτες αποφάσισαν να στρατολογήσουν τα μεγαλύτερα αγόρια, ενώ σκόπευαν να στείλουν τα μικρότερα σε γειτονικές λαϊκές δημοκρατίες.

Η Ελένη δεν μπορούσε να αποδεχθεί κάτι τέτοιο. Επιχείρησε να φυγαδεύσει τον μοναχογιό της, Νίκο, μαζί με άλλα είκοσι άτομα, εκτός της περιοχής που βρισκόταν υπό τον έλεγχο των κομμουνιστών. Ωστόσο, οι αντάρτες τους πρόλαβαν και αφού συνέλαβαν την Ελένη, την ανέκριναν, τη βασάνισαν και εν τέλει την εκτέλεσαν.

Η ιστορία της Ελένης Γκατζογιάννη προβάλει το μίσος των κομμουνιστών ανταρτών απέναντι στους Έλληνες. Δεν ήταν ιδεολόγοι επαναστάτες, ήταν μισάνθρωποι και ανθέλληνες, τυφλωμένοι από τις άρρωστες ιδέες τους.

Στη μνήμη της Ελένης δίνουμε την υπόσχεση να αγωνιστούμε για την οριστική εξάλειψη της σάπιας αυτής ιδεολογίας.

Δείτε την ταινία “Ελένη”

Αγανακτισμένοι είναι οι κάτοικοι στο χωριό Γραμμένο από την αποτρόπαια πράξη κτηνοτρόφου, που έδεσε στο αυτοκίνητο του και έσυρε για 700 μέτρα μέσα στο χωριό τον γάιδαρο του. Μάλιστα σύμφωνα με καταγγελία παράταξης του δήμου Ζίτσας, είναι αντιδήμαρχος.

Ο δράστης συνελήφθη αργά το μεσημέρι της Κυριακής (28/8) και οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής και από εκεί θα μεταφερθεί στον εισαγγελέα Ιωαννίνων.

Το άτυχο ζώο δεν άντεξε την ταχύτητα του οχήματος και κατέρρευσε, ενώ ο ίδιος σταμάτησε το όχημα μετά από οχλήσεις κατοίκων που του φώναζαν. Στο σημείο που ακινητοποιήθηκε το αυτοκίνητο ο κτηνοτρόφος τον άφησε στην άκρη του δρόμου, τόσο κατά την διαδρομή έχει μείνει παντού αίμα από τον τραυματισμό του ζώου.

Από την πρώτη στιγμή αστυνομικοί αναζητούν τον δράστη, ενώ φιλοζωική οργάνωση ήρθε στο χωριό μαζί με κτηνίατρο, αλλά ο γάιδαρος έχει εξαφανιστεί.

Η ΕΡΤ εντόπισε τον κτηνοτρόφο και σε ερώτηση για την πορεία της υγείας του ζώου, είπε, «ο γάιδαρος είναι μια χαρά δεν έπαθε τίποτα και απομακρύνθηκε σε παρακείμενο κτήμα».

Την ίδια ώρα, συνοδεία αστυνομικών κτηνίατροι της περιφέρειας Ηπείρου έφτασαν στην κτηνοτροφική επιχείρηση του 63 χρόνου φερόμενου δράστη για να εξετάσουν το τραυματισμένο ζώο.

Είναι καλά στην υγεία του, μας είπαν οι δύο κτηνίατροι ,είναι σοκαρισμένο το ζώο από την πτώση, φέρει τραύματα στα πόδια και στην κοιλιά . Είναι όρθιος έχει φάει ήπιε νερό ,αύριο θα έρθει και ιδιώτης κτηνίατρος για παρακολούθηση και να περιποιηθεί τα τραύματα, ενώ ο ιδιοκτήτης του ζώου ξεκίνησε θεραπευτική αγωγή και περιποιήθηκε τα τραύματα.

Καταγγελία δημοτική παράταξης 

Με αφορμή το περιστατικό η δημοτική παράταξη «Αυτοδιοικητική Συνεργασία» του δήμου Ζίτσας σε ανακοίνωσή της αναφέρει μεταξύ άλλων: «Δηλώνουμε συγκλονισμένοι από τις εικόνες ντροπής που είδαν το φως της δημοσιότητας χθες το απόγευμα και αφορούν την βάναυση συμπεριφορά Αντιδημάρχου του Δήμου Ζίτσας σε ζώο στην περιοχή των Γραμμενοχωρίων».

Η παράταξη απαιτεί «την περίθαλψη του ζώου από τις αρμόδιες υπηρεσίες και την πλήρη ενημέρωση για την τύχη του. Από το Δήμαρχο Ζίτσας κ. Μιχάλη Πλιάκο την άμεση αποπομπή του συγκεκριμένου αυτοδιοικητικού «ανθρώπου» από την θέση του Αντιδημάρχου Ζίτσας. Από τα μέλη της πλειοψηφούσας παράταξης και τoν κ. Δημάρχο την διαγραφή του από την Δημοτική τους ομάδα. Από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση να πράξει τα δέοντα για την αποπομπή του από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ζίτσας και βέβαια Από τη δικαιοσύνη την άμεση παρέμβαση».