Την τελευταία δεκαετία της κρίσης μέσα σε ορυμαγδό δημοσιονομικών αλλαγών, οικονομικών περικοπών και λοιπής
αναστάτωσης εξαιτίας της αβεβαιότητας για το μέλλον της χώρας, παρατηρήθηκαν και ηθικές εκπτώσεις και κινήσεις που οδηγούσαν προς την εκρίζωση σημαντικών θεσμών και συστατικών στοιχείων του Έθνους
στο όνομα του εκσυγχρονισμού.
Μία από αυτές αποτελεί η μεταβολή του περιεχομένου του σχολικού μαθήματος των Θρησκευτικών από μάθημα προσανατολισμένο στην ορθόδοξη κατήχηση και στην προσπάθεια βίωσης και κατανόησης της χριστιανικής πνευματικότητας, σε μάθημα θρησκειολογίας, παρουσίασης και καταγραφής των διαφόρων θρησκειών με ουδέτερη ματιά και προσέγγιση τους από την κοινωνιολογική, ιστορική και ανθρωπολογική σκοπιά, διαγράφοντας έτσι την τάση διατήρησης και αναγνώρισης του εθνοσωτήριου ρόλου του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Πράξη η οποία αφενός αποτελεί σταδιακή αποδόμηση της ταυτότητας του ελληνικού Έθνους στην συνείδηση των μαθητών και εν συνεχεία στο σύνολο της κοινωνίας, αφετέρου αποτελεί παραβίαση του Συντάγματος, αφού σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφο 2 “ η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλαση τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες”.
Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ την σεζόν 2010-11 από την τότε υπουργό Παιδείας Διαμαντοπούλου και συνεχίστηκε από τους μετέπειτα ομολόγους της, Φίλη και Γαβρόγλου κατή την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Παρά την μεθοδική όμως προσπάθεια επικύρωσης των συγκεκριμένων εισηγητικών “φακέλων”, το ΣτΕ εμπόδισε την κατ’αυτό τον τρόπο διαμόρφωση του μαθήματος των Θρησκευτικών εκδίδοντας απόφαση που αποτρέπει νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που προωθούν μία τυπική και χωρίς ουσιαστική κατεύθυνση παρουσίαση της Ορθοδοξίας.
Αυτή την κανονικότητα διατάραξε η εισήγηση των λεγόμενων μεταβατικών σχολικών εγχειριδίων των Θρησκευτικών επί διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας από την Νίκη Κεραμέως που παρά τις υποσχέσεις της σχετικά με την προσήλωση στις προηγούμενες αποφάσεις του ΣτΕ, τα συγκεκριμένα εγχειρίδια ακολουθούν το δόγμα Διαμαντοπούλου-Φίλη Γαβρόγλου της ουδετερόθρησκης προσέγγισης, με την Διαρκή Ιερά Σύνοδο να τα εγκρίνει τον Σεπτέμβριο του 2020.
Σαν να μην αρκούσε όμως η αλλοίωση των Θρησκευτικών πλέον η σύνδεση της Παιδείας με την Ορθοδοξία δέχεται ακόμα ένα “χτύπημα” καθώς η Αρχή Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα επανακαθορίζει με την αρχή του σχολικού έτους 2022-23 τις προϋποθέσεις για το δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών εμπερικλείοντας σε αυτές τις γενικότερες αντιλήψεις για την θρησκεία και την πιθανή αντίθεση σε αυτήν.
Με αυτό τον τρόπο, παρέχεται το δικαίωμα ακόμα και σε Ορθοδόξους πολίτες να απαλλάξουν τα παιδιά τους από την διδασκαλία του μαθήματος. Στο όνομα “προσωπικών ελευθεριών” η υπουργός προχωρά στην εκ των πραγμάτων κατάργηση και εκμηδένιση του μαθήματος των θρησκευτικών αφού πλέον εξαιτίας της τυπικής “ιδιότητας” του μονάχα στα χαρτιά Ορθοδόξου χριστιανού πολλοί συμπολίτες μας θα επιλέξουν να μην διδαχθούν τα παιδιά τους Θρησκευτικά.
Δυστυχώς, σε πολλά σχολεία θα εμφανιστεί το φαινόμενο των ελαχίστων παρόντων στην τάξη κατά την διάρκεια του συγκεκριμένου αντικειμένου ακυρώνοντας την θρησκευτική κατήχηση και διαπαιδαγώγηση των μαθητών.
Οι ευθύνες είναι εύλογο να καταλογιστούν στις άθεες και διεθνιστικές κυβερνήσεις που προώθησαν την επιβολή αυτού του εκπαιδευτικού καθεστώτος.
Η μεγαλύτερη όμως ευθύνη βαραίνει τον ελληνικό λαό που κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσεως και μέσα στο κλίμα της φαυλοκρατίας του ευκόλου και δανεικού χρήματος και της γενικότερης ηθικής σήψεως απεμπόλησε εν μέρει τα ιδανικά της Πατρίδας, της Θρησκείας και της Ευλογημένης οικογενειακής ζωής δίνοντας πάτημα σε ανθελληνικά και αντιχριστιανικά λόμπι να προωθήσουν ιδέες και νομοθετήματα εκτός της συνειδησιακής σφαίρας των Ελλήνων.
Τοιουτοτρόπως, επιβλήθηκε η “‘άθεη παιδεία” που σταδιακά απογυμνώνει τα Ελληνικά σχολεία από τα ιδανικά του επιβεβαιώνοντας έτσι τις προφητείες του Πατροκοσμά.
Χρέος από εδώ και ύστερα του Ελληνορθοδόξου ποιμνίου τόσο των εκπαιδευτικών θεολόγων όσο και των γονέων, ο καθείς από την δική του δικαιοδοσία να εμφυσήσει στα νέα παιδιά τα ιδανικά της Ελληνορθοδοξίας και με αυτό τον τρόπο να ανατραπεί συν Θεώ το δυστοπικό αφελληνισμένο και πανθρησκευτικό μέλλον που συγκεκριμένα λόμπι απεργάζονται.
Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία
Αφήστε μια απάντηση