Πλήρης ημερών και πατριωτικής ‐ επιστημονικής δραστηριότητος απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών ο Ρωμανιστής Βαλκανιολόγος, πολυγραφότατος συγγραφέας, ευπατρίδης Αχιλλέας Λαζάρου.
Ο Αχιλλέας Λαζάρου, Σαμαρινιώτης στην καταγωγή, γεννήθηκε το 1930 στην Ελασσόνα.
Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου ειδίκευσης στην ιστορία και φιλολογία λαών Χερσονήσου του Αίμου και στη συνέχεια διδάκτωρ, συνέχισε, ως υπότροφος του Κρατικού Ιδρύματος Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), τις σπουδές γλωσσολογίας, ιστορίας, εθνολογίας των λαών της Ν.Α. Ευρώπης και Ρουμανο-Αλβανικών γλωσσικών και εθνολογικών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο οποίο μάλιστα ανακηρύχθηκε CHARGE DE COYRS για τη διδασκαλία της Βαλκανικής Ρωμανολογίας και Ρουμανικής Διαλεκτολογίας.
Μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα αποσπάστηκε στην Ακαδημία Αθηνών ως επιστημονικός συνεργάτης.
Με ιδιαίτερη θέρμη, μαχητικότητα, αλλά και βαθιά γνώση στα εθνικά θέματα και επιστημονική τεκμηρίωση ο ρωμανιστής–βαλκανολόγος Αχιλλέας Λαζάρουυποστήριξε πάντα τα δίκαια του Ελληνισμού.
Υπηρέτησε δε ως ειδικός επιστημονικός σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών αλλά και ως επιστημονικός συνεργάτης στην Επιτροπή Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής παιδείας. Υπηρέτησε ως καθηγητής και λυκειάρχης στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ως γενικός επιθεωρητής φιλολόγων Θεσσαλίας με έδρα τη Λάρισα. Δίδαξε επίσης σε στρατιωτικές σχολές.
Πρωτοστάτησε στην ανέγερση του γυμνασιακού διδακτηρίου Δεσκάτης και στην ίδρυση της Λαϊκής Βιβλιοθήκης στον γενέθλιο τόπο του. Συμμετείχε με εισηγήσεις σε πολλά συνέδρια, πανελλήνια και διεθνή, και έδωσε πολλές διαλέξεις στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.
Διατράνωσε την έξωθεν αμφισβητούμενη ελληνικότητα των Βλάχων στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια γενικά αποδεικνύοντας με αδιάσειστα ιστορικά στοιχεία την αυτόχθονη καταγωγή τους, ενώ κατέδειξε ότι οι βλαχόφωνοι Έλληνες έχουν μία και μόνη πατρίδα στην καρδιά τους, την Ελλάδα.
Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο. Ενδεικτικά αναφέρεται «Ἡ Άρωμουνική καί αἱ μετά τῆς Ἑλληνικῆςσχέσεις αὐτῆς». Διδακτορική Διατριβή (1976), που μεταφράστηκε στα γαλλικά και εκδόθηκε από το ΄Ιδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου·
«Η διπλωματική πλευρά της απελευθερώσεως της Θεσσαλίας» (1981)· «Βόρειος ΄Ηπειρος. Ιστορία –Πολιτισμός» (1990)· «Βαλκάνια και Βλάχοι» (1993)· «Εθνολογικά και Πολιτισμικά Βαλκανικής» (1997)· «Εθνικά θέματα και κρατική ακηδία» (2002)· «Ελληνισμός και λαοί νοτιοανατολικής Ευρώπης, Διαχρονικές και διεπιστημονικές διαδρομές» (2009)· «Αβελτηρίες μεταπολιτευτικές» (2017).
Τιμήθηκε ακόμη για το έργο του και τη συνολική προσφορά του στην πατρίδα, με το μετάλλιο του Δήμου Τρικκαίων και με το μετάλλιο της Πόλης του Λένινγκραντ (Αγ. Πετρούπολη).
Το 1998 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.
Ανάμεσα στις πολλές τιμητικές διακρίσεις και βραβεία που έλαβε, συγκαταλέγονται ο Χρυσός Σταυρός Αποστόλου Παύλου από την Εκκλησία της Ελλάδος και βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων, στο πλευρό της οποίας στάθηκε με όλες του τις δυνάμεις, τον τίμησε για το έργο του συνολικά σε μία μεγαλειώδη τελετή στην Αίθουσα της Παλαιάς Βουλής όπου ο Πρόεδρός της κ. Μιχάλης Μαγειρίας του απένειμε τιμητική πλακέτα και μίλησε για την μεγάλη προσφορά του στον βλαχόφωνο ελληνισμό.
Η Παγκόσμια Βλαχική Αμφικτιονία, στην ίδρυση της οποίας πρωτοστάτησε, τον ανακήρυξε Επίτιμο Πρόεδρο, αξίωμα το οποίο τίμησε με την συμπαράστασή του στο έργο της.
Η βράβευση του Αχιλλέα Λαζάρου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο το 1998
