Ο Μπενίτο Μουσσολίνι, ο γνωστός δικτάτορας της Ιταλίας από το 1922, ο οποίος κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ως σοσιαλιστής με αναρχικές τάσεις.
Στα τέλη Οκτωβρίου 1910, ο νεαρός (27 ετών) Μουσσολίνι παίρνει μέρος στο σοσιαλιστικό συνέδριο του Μιλάνου. Η “υπερεπαναστατική” όμως γραμμή που υποστηρίζει δεν γίνεται δεκτή από το συνέδριο.
Όταν πια το καλοκαίρι του 1911 θα αρχίσουν σε όλη την Ιταλία διαμαρτυρίες και εκδηλώσεις κατά της εκστρατείας στην Λιβύη (Ιταλο-τουρκικός Πόλεμος), ο Μουσσολίνι πρωτοστατεί στις εκδηλώσεις στην περιοχή της Μπολόνια.
Συλλαμβάνεται και στις 14 Οκτωβρίου ύστερα από μία θυελλώδη δίκη καταδικάζεται σε ενός έτους φυλάκιση που έπειτα από έφεση θα μειωθεί σε έξι μήνες.
“Το Τρέντο είναι αυστριακό”
Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο “Το Τρεντίνο όπως το είδε ένας σοσιαλιστής”, περιγράφοντας τις εμπειρίες του από την τότε αυστροκρατούμενη επαρχία όπου έζησε το 1909, συνέκρινε την κατάσταση υπό το αψβουργικό καθεστώς ως καλύτερη από αυτήν που επικρατούσε στην Ιταλία!
“Οι Ιταλοί αλυτρωτικοί – οι οπαδοί της απελευθέρωσης του Τρέντο – ξέρουν ότι το Τρέντο είναι αυστριακό. Είναι αυστριακό για τους ορεσίβιους που υμνολογούν τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ, αυστριακό για τους φιλελεύθερους – εθνικιστές που “ντρέπονται” να μιλήσουν ιταλικά, αυστριακό για τους εργάτες που απέσπασαν σπουδαιότατες κοινωνικές μεταρυθμίσεις” (από γράμμα του Μουσσολίνι στις 2/5/1909).
Οι ιδρυτικές αρχές του φασισμού (κι όμως είναι αλήθεια αυτές ήταν!)
Ως προς την κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ αρχικά ο Μουσσολίνι ως διευθυντής της εφημερίδας του Σοσιαλιστικού Κόμματος “Αβάντι” ήταν σφόδρα πολέμιος της συμμετοχής της Ιταλίας σε αυτόν, υπό σκοτεινές συνθήκες άλλαξε στάση, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει από το κόμμα.
Στις 23 Μαρτίου 1919 ίδρυσε το Φασιστικό Κόμμα, του οποίου οι δέκα βασικές προγραμματικές αρχές ήταν:
1. Συγκρότηση Συντακτικής Συνέλευσης
2. Ανακήρυξη της Ιταλικής Δημοκρατίας, αποκέντρωση της εκτελεστικής εξουσίας, αυτονομία κοινοτική και περιφερειακή
3. Κατάργηση της Γερουσίας
4. Κατάργηση των τίτλων ευγενείας
5. Κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας και γενικός αφοπλισμός
6. Ελευθερία σκέψεως και θρησκευτικής πίστεως, του συνεταιρίζεσθαι, του τύπου, της προπαγάνδας, της ατομικής και συλλογικής ελευθερίας
7. Εκπαίδευση πολιτιστική και επαγγελματική προσιτή σε όλους
8. Οργάνωση της υγιεινής και κοινωνικής πρόνοιας
9. Διάλυση των ανωνύμων εταιρειών, κατάργηση της εκμεταλλεύσεως, των τραπεζών, των χρηματιστηρίων
10. Απογραφή και δήμευση του προσωπικού πλούτου. Δήμευση των μη παραγωγικών προσόδων
11. Αποκλεισμός από την εργασία των παιδιών κάτω των 16 ετών. Οκτάωρη εργασία για όλους
12. Αναδιοργάνωση της παραγωγής με συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη. Η γη θα δοθεί στους χωρικούς.
13. Κατάργηση της μυστικής διπλωματίας
14. Διεθνής πολιτική “ανοικτή” και εμπνευσμένη από την αλληλεγγύη των λαών και την ανεξαρτησία στα πλαίσια μίας Συνομοσπονδίας Κρατών.
Το πρώτο που θα σκεπτόταν κάποιος είναι ότι επρόκειτο για θέσεις ενός κόμματος σοσιαλιστικού ή κομουνιστικού ακόμα και αναρχικού.
Ο φασισμός ήταν στα γενοφάσκια του ως παραφυάδα της αριστεράς και ο δημιουργός του Μπενίτο Μουσσολίνι ακόμα… πειραματιζόταν.
Εν τέλει ο ίδιος με τις ομάδες κρούσης που διέθετε τέθηκε υπό τις οδηγίες των βιομηχάνων και των γαιοκτημόνων για να επιτίθεται σε ομάδες σοσιαλιστών και κομουνιστών, ώστε να διαλύει με την βία τις διαδηλώσεις τους και τις όποιες δράσεις τους.
Αφού μέσα σε τρία χρόνια απέκτησε δύναμη, ακολούθησε τον Οκτώβριο του 1922 η μεγάλη πορεία προς την Ρώμη και την συνέχεια την ξέρουμε…
Με πληροφορίες από την σειρά “Φάκελοι Mondadori”: Μουσσολίνι”
Αφήστε μια απάντηση