Ετικέτα: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Σελίδα 2 από 3

Μέ λιτό καί ἀπέριττο τρόπο γιορτάσθηκε καί φέτος, τήν Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2023, ἡ ἐπέτειος τῆς Μάχης τῆς Κονίτσης, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου στήν Κόνιτσα.

Τό σύνολο τῶν ἐκδηλώσεων διοργάνωσαν – ἀπό κοινοῦ – γιά μιά ἀκόμη φορά – τό Παράρτημα Ιωαννίνων τῆς Ἑνώσεως Ἀποστράτων Ἀξιωματικῶν Στρατοῦ (Ε.Α.Α.Σ.) καί ἡ Ἱερά Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης. 

Τό πρωΐ, τελέσθηκε ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία μέ τήν συμμετοχή Ἱερέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως και, στήν συνέχεια, τό Ἀρχιερατικό Μνημόσυνο – χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ – ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκώς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως πεσόντων κατά τήν προάσπιση τῆς Κονίτσης.

Ἡ ὁμώνυμη Μάχη, ξεκίνησε τά χαράματα, ἀνήμερα τῶν Χριστουγέννων τοῦ 1947, μέ τήν ἐπίθεση τῶν ἀνταρτῶν τοῦ Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ Ἑλλάδος (Δ.Σ.Ε.) τοῦ Μάρκου Βαφειάδη, ἑναντίον τῶν μικρῶν στρατιωτικῶν τμημάτων καί τῶν ἡρωϊκῶν κατοίκων τῆς πόλεως, καί ὁλοκληρώθηκε ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων μέ τήν ὁριστική νίκη τῶν Ἐθνικῶν Δυνάμεων.

Οἱ ἀντάρτες, εἶχαν ὡς ἀπώτερο στόχο καί σκοπό, μετά τήν κατάληψη τῆς Κονίτσης, νά τήν ἀνακηρύξουν «πρωτεύουσα» τοῦ «ἐλεύθερου κράτους» πού ἤθελαν νά ἱδρύσουν καί ἕδρα τῆς «Προσωρινῆς Κυβέρνησης τοῦ Βουνοῦ».

Σέ μιά τέτοια περίπτωση, θά μποροῦσαν νά λαμβάνουν ἐπίσημα βοήθεια ἀπό τά κομμουνιστικά κράτη, τά ὁποῖα θά εἶχαν σπεύσει νά τούς ἀναγνωρίσουν. 

Μετά τό πέρας τοῦ Μνημοσύνου, ἔλαβε χώρα ἡ κεντρική ὁμιλία ἀπό τόν κ. Δημήτριο Καλησπεράτη, Σχη (Π.Ζ.) ἐ.ἀ. καί Πρόεδρο τῆς Ε.Α.Α.Σ. Ἰωαννίνων, ὁ ὁποῖος ἀναφέρθηκε μέ γλαφυρό τρόπο στά γεγονότα τῆς Μάχης, ἀλλά καί στήν μεγάλη σημασία της γιά ὁλόκληρη τήν Ἑλλάδα, καθώς ἄν δέν νικοῦσε ὁ Ἐθνικός Στρατός θά εἴχαμε τόν ἀκρωτηριασμό τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος.

Στήν σύντομη ὁμιλία του, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ ἀναφέρθηκε στήν τονωτική γιά τόν στρατό καί τούς κατοίκους τῆς Κονίτσης ἐπίσκεψη στήν Κόνιτσα, τῆς τότε Βασιλίσσης Φρειδερίκης – τήν 7η Ιανουαρίου 1947 – ἡ ὁποία ἀγνόησε τίς συμβουλές καί τίς ἀγωνιώδεις ἐκκλήσεις τῶν στρατιωτικῶν τῆς 8ης Μεραρχίας, οἱ ὁποῖοι θεωροῦσαν ἄκρως ἐπικίνδυνο τό ὅλο ἐγχείρημα.

Τῆς ἐπιφυλάχθηκε ἐνθουσιώδης ὑποδοχή, ἐνώ ἡ Φρειδερίκη πρωτοστάτησε κατόπιν στήν ἀνέγερση τοῦ Νοσοκομείου Κονίτσης.  Γι’ αὐτό – συνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος – θεωρῶ ἀπαραίτητη τήν ἐπανατοποθέτηση τοῦ ἀγάλματος τῆς τότε Βασιλίσσης τό ὁποῖο φιλοτεχνήθηκε, λίγα χρόνια μετά τήν ἐπίσκεψη, ἀπό τόν διάσημο γλύπτη Μιχαήλ Τόμπρο – Καθηγητή τῆς Ἀνωτάτης Σχολῆς Καλῶν Τεχνῶν καί Ἀκαδημαϊκό – γιά νά ἀποδοθεῖ σ’ αὐτήν ἡ ὀφειλόμενη τιμή.

Νά μήν λησμονοῦμε ἐπίσης ὅτι τότε ἡ κώμη τῆς Κονίτσης ἀνυψώθηκε σέ Δῆμο, γιά νά τιμηθεῖ ἡ προσφορά της σέ ἐκείνη τήν ἡρωϊκή Μάχη. Δήλωσε δέ, ὅτι γιά ὅσα χρόνια τοῦ τό ἐπιτρέψει ὁ Ἅγιος Θεός, θά δίνει τό παρών στίς κατ’ ἔτος ἐκδηλώσεις γιά τήν Μάχη τῆς Κονίτσης, ὥστε νά τιμᾶ ὅσους θυσιάσθηκαν μέ ὁποιοδήποτε τρόπο κατά τήν διάρκειά της.  

Κατόπιν, ἀκολούθησε στήν αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου, δίπλα στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου, σύντομη δεξίωση τῶν διοργανωτῶν καί ὅλων τῶν παρισταμένων.

Κατά τήν διάρκειά της, παρουσιάσθηκαν γιά πρώτη φορά χάρτες πού ἀποτυπώνουν τίς κινήσεις ὅλων τῶν ἐμπλεκομένων μερῶν, τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς κάθε πλευρᾶς, καθώς καί τῶν ἀποτελεσμάτων  τῆς Μάχης τῆς Κονίτσης.

Παράλληλα, ἐκτέθηκαν ἀντίγραφα ἐφημερίδων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, καθώς καί ἄλλα στοιχεῖα γιά τό κλῖμα μιᾶς περιόδου πού δυστυχῶς πολλοί ἀγνοοῦν.

Ἡ συνολική παρουσίαση καί ἡ ἀναλυτική περιγραφή ὅσων ἐκτέθηκαν, πραγματοποιήθηκαν ἀπό τόν κ. Ἀθανάσιο Λάκκα, Ανχη (Π.Ζ.) ἐ.ἀ. καί ἄριστο γνώστη τῶν γεγονότων, ὁ ὁποῖος ἐντυπωσίασε κυριολεκτικά τούς παρόντες μέ τήν ἀφήγηση καί τίς λεπτομέρειες τῶν γεγονότων ἐκείνης τῆς περιόδου. 

Τέλος, ὅλοι οἱ συμμετέχοντες κατευθύνθηκαν στό παραπλήσιο κοιμητήριο ὅπου βρίσκονται τόσο τό Μνημεῖο Πεσόντων ὅσων ἔπεσαν κατά τήν Μάχη τῆς Κονίτσης, ὅσο καί οἱ τάφοι κάποιων στρατιωτῶν πού εἶχαν ἐνταφιασθῆ ἐκεῖ.

Πραγματοποιήθηκε ἐπιμνημόσυνη δέηση ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑ, ἀκολούθησε κατάθεση στεφάνων, ἑνός λεπτοῦ σιγή καί ὁ Ἐθνικός Ὕμνος, τόν ὁποῖο ἔψαλλαν ὅλοι οἱ προσκυνητές, ἀνανεώνοντας τήν συνάντηση τους – πρῶτα ὁ Θεός – γιά τήν ἑπόμενη χρονιά.

Στίς ἐκδηλώσεις ἔδωσαν τό παρών – πέρα ἀπό τούς διοργανωτές – ὁ Δήμαρχος Κονίτσης κ. Νικόλαος Ἐξάρχου, ἀντιπροσωπεῖες φορέων καί συλλόγων ἀπό τά Ἰωάννινα καί τήν Κόνιτσα, καθώς καί ἁπλοί προσκυνητές ἀπό διάφορες περιοχές τῆς Πατρίδας μας.  

Θερμά συγχαρητήρια αξίζουν στον Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα, ο οποίος συνεχίζει να αντιστέκεται στην αριστερή ιδεολογική δικτατορία που άρχισε να επιβάλλεται σταδιακά στην Ελλάδα από το καλοκαίρι του 1974.

Ο Σεβασμιότατος, σε πείσμα των καιρών, εξακολουθεί κάθε χρόνο να τιμά την μνήμη Ηρώων των στρατιωτών και αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού που έπεσαν στα πεδία των μαχών για να σωθεί η πατρίδα μας από την κομμουνιστική τυραννία, με την διοργάνωση εκδηλώσεων για τις επετείους της Μάχης τη Κονίτσης κάθε Ιανουάριο και της τελικής Μάχης κατά των συμμοριτών στο Γράμμο κάθε Αύγουστο.

Πρόκειται για εκδηλώσεις τις οποίες μέχρι το 1981 διοργάνωνε η Πολιτεία και ο Ελληνικός Στρατός. Έκτοτε όμως οι κυβερνήσεις έπαψαν να τιμούν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που έδωσαν την ζωή τους για να είναι η Ελλάδα ελεύθερη και δημοκρατική.

Εκ μέρους του Εθνικού Κόμματος “Έλληνες” κατέθεσε στεφάνι ο κ. Αθανάσιος Σταύρου.

Με καθομολογούμενη ἐπιτυχία στην ἀνακαινισμένη ἐξωτερικά και ἐσωτερικά “Πνευματική Στέγη” Κονίτσης πραγματοποιήθηκε ἡ Ἐκδήλωση για τα 100χρονα ἀπό την Μικρασιατική καταστροφή, την τραγωδία ἐκείνη τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς, τῆς προσφυγιᾶς με τα ἐπακόλουθά της, τον βίαιο ξερριζωμό τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπό τις πατρογονικές τους ἑστίες.

Τον πόνο τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ἴσως ἀρκετοί ἀπό ἐμᾶς να τον ἄκουσαν ἀπό συγγενικά ἤ γνώριμά τους πρόσωπα. Την περιπέτεια τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν παρουσίασε ἡ ὡραία σειρά, που εἴδαμε φέτος στην τηλεόραση, που ἀναφερόταν  στον Ὅσιο Παΐσιο. Συγκίνησε πολλούς και ἔκανε ἀρκετούς να δακρύσουν.

Φέτος, ὅμως, συμπληρώθηκαν και 100 χρόνια ἀπό την γέννηση τοῦ Ἱεράρχου Σεβαστιανοῦ. Τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς & Κονίτσης, που ἀρκετοί Κονιτσιῶτες, οἱ μεγαλύτεροι, τον γνώρισαν, συνομίλησαν μαζί του, πήραν την εὐχή Του, τον ἄκουσαν στα ζωντανά κυρήγματά του που καθείλωνε και μαγνήτιζε κυριολεκτικά τις ψυχές τῶν ἀκροατῶν του, ἀπό τότε που ἦταν ἱεροκήρυκας στην Ἱ. Μητρόπολη Ἰωαννίνων.

Ἀλησμόνητος Ἐπίσκοπος που μεριμνοῦσε ὄχι μόνο για το ἐλεύθερο ποίμνιό του, ἀλλά και για το σκλαβωμένο, ἀφοῦ εἶχε τον τίτλο τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως. Ἡ ἀρχαία Δρυϊνούπολη εἶναι το Ἀργυρόκαστρο, ἡ πόλη τοῦ Δρίνου ποταμοῦ. Ἦταν δυνατόν, ἔλεγε, να μην ὁμιλήσω για τους σκλάβους ἀδελφούς τῆς Βορείου Ἠπείρου; Θα μοῦ ζητήσει λόγο ὁ Θεός γιατί σιώπησα.

Με ἀναφορά, λοιπόν,  στα δύο αὐτά γεγονότα ἡ Χορωδία τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ξεκίνησε το πρόγραμμά της με Ὕμνους στην πλειάδα τῶν Ἱερομαρτύρων και πιστῶν τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς. 

Κατόπιν προβλήθηκε ἕνα βίντεο που ἦταν και δημοτικό τραγούδι με μικρασιάτικους ἤχους, ἀφιερωμένο στον Ἅγιο Χρυσόστομο Μητροπολίτη Σμύρνης καθώς και στους ὑπολοίπους Ἱερομάρτυρες Ἱεράρχες. 

Μᾶς μετέφερε στην Σμύρνη, ὅπου παρουσιάστηκαν  ἀξέχαστες και συγκινητικές στιγμές μεγαλείου, τότε που ὁ ἑλληνικός στρατός, Μάϊος τοῦ 1919, πατοῦσε δακρυσμένος, με την ἄδεια τῆς Ἀντάντ, την Σμύρνη κάτω ἀπό τις ἐπιφημίες τῶν Σμυρνιωτῶν.

Συγχρόνως ὅμως προβλήθηκαν και σκηνές θλίψεως και ἀγωνίας που ἀναφέρονταν στο ὀδυνηρό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης.

Ἐπιπλέον ἀπαγγέλθηκε ἕνα ποίημα για τον Ἐθνοϊερομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης και τραγουδήθηκε το τραγούδι τοῦ Γεωργίου Ἀθάνα: “Στερνό καράβι”, ἀπό την χορωδία τῆς Ἱ. Μητροπόλεως “ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑΙ  ΔΥΝΑΜΕΙΣ”, με την συνοδεία μουσικῶν ὀργάνων.

Το 2ο μέρος τῆς Ἐκδηλώσεως, ἀναφέρονταν στον Μακαριστό Μητροπολίτη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, ἀφοῦ φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια ἀπό την γέννησή του.

Για το ποιος ἦταν ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης και πῶς ἀγωνίσθηκε, περιληπτικά και ἐν συντομία ἀναφέρθηκε με γλαφυρό τρόπο ὁ κ. Φιλόθεος Κεμεντσετζίδης, Φιλόλογος και Θεολόγος, Πρόεδρος τῆς Συντονιστικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος, Παραρτήματος Θεσσαλονίκης, γνωστή ὡς ΣΦΕΒΑ.

Ἀκολούθησε  ἕνα ΘΕΑΤΡΙΚΟ , που πέχτηκε για πρώτη φορά  και μᾶς μετέφερε στην σκλαβωμένη Βόρειο Ἤπειρο , ἐκεῖ που οἱ κάτοικοι τῆς ἑλληνικῆς αὐτῆς γῆς περνοῦσαν τον Γολγοθᾶ τους ἕως ὅτου βρέθηκε κάποιος “Κυρηναῖος” να σηκώσει τον σταυρό τους.

Το θεατρικό ἐπιγραφόταν: “Δεν μᾶς ξέχασε ὁ Θεός. Μᾶς ἔστειλε λαμπρό σημάδι !” και ἔκλεινε με την χαρακτηριστική  φωνή τοῦ Σεβαστιανοῦ που ἔλεγε: “Θα ἔλθει, ἀδελφοί μου, ἡ ἡμέρα και ἡ ὥρα ἡ εὐλογημένη να σημάνουν οἱ καμπάνες τοῦ Ἀργυροκάστρου, τῆς Κορυτσᾶς, τῆς Χειμάρρας, τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Ἐξωτερικοῦ, και ὅλοι μαζί με ἔνα στόμα  να ψάλλουμε, τότε, ἀγαπητοί μου, τον παιᾶνα μας τον χριστιανικόν και τον ἐθνικόν: ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !  ΚΑΙ Η  ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !  (Πατῆστε ἐδῶ http://youthimdpk.blogspot.com/2022/12/blog-post_19.html για ν’  ἀκούσετε την φωνή τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ).

Ἀλλά ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς και Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, δεν ἦταν μόνο “ἐθνικός ἀνήρ”. Την ἀγωνιστικότητά του την ἀντλοῦσε ἀπό την βαθειά πίστη του στον Χριστό, ἕνα ἠθικό μεγαλεῖο, που  ἀντανακλοῦσε στο πρόσωπό του, στις πράξεις του, στα κηρύγματά του και στους λόγους του.

Κάποιες συμβουλές προς τους νέους  ἀκούστηκαν και προβλήθηκαν μέσα ἀπό ἕνα ἄλλο βίντεο, που ἄξιζε να το προσέξουν ὅλοι και ἰδιαιτέρως οἱ νέοι.

Ἡ χορωδία ἔκλεισε το ρεπερτόριό της  με δύο τραγούδια για τον Μητροπολίτη Σεβαστιανό, τα ὁποία τραγουδήθηκαν ἀφοῦ εἰσῆλθε στην σκηνή και ἡ παιδική χορωδία τῆς Ἱ. Μητροπόλεως “Ο ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ”. Δίνοντας τον λόγο στον Δήμαρχο Κονίτσης ἀναφέρθηκε για το πόσο σημαντική και καθοριστική ἦταν ἡ  παρουσία τοῦ Σεβαστιανοῦ στην ἐπικράτηση τῆς ὀνομασίας “ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ” στην διεθνή σκηνή μέχρι σήμερα.

Ἡ Ἐκδήλωση ἔκλεισε πριν τον Ἐθνικό Ὕμνο με την φήμη τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, καταλήγοντας ἀντί το “ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ” με τη φράση “ΑΙΩΝΙΑ  Η  ΜΝΗΜΗ”.

Οἱ παρευρισκόμενοι ἐκτός ἀπό το νηστίσιμο γλυκό και το ἀναψυκτικό που γεύθηκαν, ἔλαβαν την Ἐφημερίδα “Βορειοηπειρωτικό Βῆμα” και το Περιοδικό “Προς τη Νίκη” που περιεῖχε ξεχωριστό ἀφιέρωμα στην Μικρασιατική καταστροφή.

Να ποῦμε ἐπιπλέον ὅτι στους διπλανούς χώρους τῆς αἰθούσης ἐκδηλώσεων τῆς “Πνευματικῆς Στέγης” λειτούργησε και ἔκθεση χριστιανικοῦ ἑόρτιου βιβλίου.

Ἐνημερωτικά να προσθέσουμε ὅτι ἡ ἑορτή αὐτή που πραγματοποιήθηκε για το κοινό τῆς Ἐπαρχίας Κονίτσης εἶχε γίνει νωρίτερα στις 26.11.2022 και για το κοινό τῆς Ἐπαρχίας Πωγωνίου στο ΚΔΑΠ Παρακαλάμου.

Χ. Ἱ. Ἀμαραντινός (http://youthimdpk.blogspot.com/2022/12/18122022-100-1922-2022.html)

sfeva.gr

Ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Υπέρτιμος και έξαρχος πάσης Βορείου Ηπείρου, Σεβαστιανός (κατά κόσμον Σωτήριος Οικονομίδης) γεννήθηκε την 20η Ιουνίου 1922 στα Καλογρηανά Καρδίτσης.

Μετά την αποπεράτωση των μαθημάτων του Δημοτικού Σχολείου της ιδιαιτέρας πατρίδος και του ημιγυμνασίου Φαρσάλων, εφοίτησεν στο Ιεροδιδασκαλείον Κορίνθου και μετά την κατάργηση του εγράφη στο Γυμνάσιον Καρδίτσης, από το οποίο έλαβε απολυτήριο το 1941. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία ανεκηρύχθη πτυχιούχος το 1949.

Κατόπιν εξεπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία επί 28 μήνες, υπηρετώντας στη Θρησκευτική Υπηρεσία του Στρατού.

Το 1952 έγινε μέλος της αδελφότητας Θεολόγων “Η ΖΩΗ” και το 1960 μέλος της αδελφότητος Θεολόγων “Ο ΣΩΤΗΡ”. Προσελήφθη αρχικά ως λαϊκός ιεροκήρυκας στην περιφέρεια Μεσσηνίας. Έπειτα εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη Αθηνών, μετονομασθείς σε Σεβαστιανός. Χειροτονήθηκε Διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Λήμνου (κατόπιν Τρίκκης και Σταγών) Διονύσιο τον Αύγουστο του 1956.

Τον Απρίλιο του 1957 διορίσθηκε ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεως Ιωαννίνων χειροτονηθείς σε πρεσβύτερο – Αρχιμανδρίτη την 26η Ιουνίου 1957 από τον τότε Μητροπολίτη Ιωαννίνων Δημήτριο. Δίδαξε ως καθηγητής στο ιεροδισκαλείον της Ιεράς Μονής Βελλάς και στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων. Ως ιεροκήρυκας στην Ι. Μητρόπολη Ιωαννίνων τη δεκαετία 1957 – 1967 συνεργάστηκε με τους Μητροπολίτες κ. Δημήτριο και κ. Σεραφείμ (πρώην Αρχιεπίσκοπο Αθηνών).

Τον Ιούνιο του 1967 εκλέγεται Μητροπολίτης της ιστορικής Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης. Αισθανόμενος την μεγάλη ευθύνη αυτής της κλήσεως, στον λόγο του τη στιγμή της χειροτονίας του σε επίσκοπο ανέφερε: “Οι καιροί είναι χαλεποί. Η πίστις των πολλών κλυδωνίζεται. Η αμαρτία αποθρασύνεται. Το κακόν κορυφούται. Χρειάζονται επομένως επίσκοποι ικανοί, με πίστιν, με αγιότητα, με αυταπάρνησην, με πύρινο ζήλον, με μόρφωσιν”.

Έτσι ο ίδιος ανέδειξε με το πολυτιμότατο έργο του την φτωχική επαρχία της Κονίτσης, που είναι μία από τις μικρότερες μητροπόλεις της Ελλάδος, προπύργιο του ακριτικού Ελληνισμού και προμαχώνα των Ελληνορθοδόξων ιδεωδών και οραμάτων. Το όνομα του Μητροπολίτου Σεβαστιανού έγινε πανελληνίως αλλά και παγκοσμίως γνωστό και για την μαχητικότητα του στη διεκδίκηση των δικαίων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Το Ποιμαντικό έργο του    

Το ποιμαντικό του έργο στην Μητρόπολη Κονίτσης είναι πολυσχιδές και μεγάλο · αν μάλιστα συγκριθεί με τα πληθυσμιακά δεδομένα της Μητροπόλεως είναι τεράστιο:

   α) Ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός έκτισε τον περικαλλή Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα, που είναι ναός μοναδικός για ολόκληρη την Ήπειρο, αλλά και ο μεγαλύτερος ναός του Αγίου Κοσμά σ’ όλη την Ελλάδα. Η μνήμη δε του Αγίου Κοσμά εορτάζεται κάθε χρόνο με ιδιαίτερη λαμπρότητα και έχει γίνει πανελλήνιο προσκύνημα.

  β) Επίσης επί της Αρχιερατείας του και με προσωπικό του ενδιαφέρον ανακαινίσθηκαν οι δύο ιστορικές Ιερές Μονές Στομίου (18ος αιώνας) και Μολυβδοσκεπάστου (7ος αιώνας, δίπλα ακριβώς στα Ελληνοαλβανικά σύνορα).
    γ) Ίδρυσε στην Κόνιτσα Γηροκομείο για την περίθαλψη απόρων γερόντων.

   δ) Δημιούργησε δύο οικοτροφεία στα οποία παλαιότερα φιλοξενούνταν δωρεάν άποροι μαθητές και μαθήτριες Γυμνασίου και Λυκείου από την ευρύτερη περιοχή της Κόνιτσας.

Από το 1990 και εξής, φιλοξενούνται δωρεάν μαθητές και μαθήτριες (ελληνόφωνοι και αλβανόφωνοι) απ’ ολόκληρη τη Βόρειο Ήπειρο. Για τους αλβανοφώνους αλλά και για τους μαθητές με δυσκολίες στα μαθήματα, γίνονται ιδιαίτερα μαθήματα από καθηγητές των σχετικών ειδικοτήτων.

Το προσωπικό ενδιαφέρον του Μητροπολίτη για τα παιδιά αυτά (ελλαδίτες και βορειοηπειρώτες) εκτείνεται και μετά την αναχώρηση τους από την Κόνιτσα για σπουδές. Φρόντιζε να εξασφαλίσει διαμονή στον τόπο σπουδών πληρώνοντας προσωπικά του χρήματα για να μπορέσουν τα παιδιά απερίσπαστα να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Η ΣΦΕΒΑ είναι σε θέση να γνωρίζει τα μεγάλα ποσά που διέθετε ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός για να ενισχύσει οικονομικά απόρους φοιτητές, μερικοί από τους οποίους είναι και μέλη της.

    ε) Αναδιοργάνωσε το πνευματικό κέντρο της Μητροπόλεως με τη λειτουργία Κατηχητικών Σχολείων, κατασκηνώσεων καθώς και με την ίδρυση τριών αιθουσών ομιλιών, κηρυγμάτων και εκδηλώσεων.

Η προσωπικότητα του Μητροπολίτου Σεβαστιανού ήλκυσε στην Κόνιτσα κληρικούς, καθηγητές και επιστήμονες από άλλα μέρη της χώρας μας και από το εξωτερικό οι οποίοι με αυτοθυσία πρόσφεραν κοντά του τις υπηρεσίες τους.

Μητροπολίτης Σεβαστιανός και Βόρειος Ήπειρος 

    Ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός από την πρώτη μέρα της παρουσίας του στην Μητρόπολη της Κονίτσης υποσχέθηκε ότι θ’ αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις για την αποκατάσταση των δικαίων του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Στον ενθρονιστήριο λόγο του (29-6-1967) ανέφερε επί λέξει:

“…Κατά την στιγμήν αυτή καθ’ ην το πρώτον ανέρχομαι τον θρόνο τούτον, η σκέψις μου στρέφεται… προς τους αλύτρωτους αδελφούς μας της Βορείου Ηπείρου, τους στενάζοντας υπό τον ζυγόν της πικράς δουλείας, διά να τους διαβεβαιώσωμεν ότι όχι μόνο αι προσευχές μας θα τους συνοδεύουν καθημερινώς, αλλά και παν το δυνατόν θα πράξωμεν, όπως λυτρωθούν των δεσμών της δουλείας…”.

Την υπόσχεση αυτή υπηρέτησε με κάθε μέσο, παρά τις δυσκολίες, τις ύβρεις, την εντονότατη και σκληρή πολεμική που δέχτηκε.

Ο Σεβαστιανός είναι ο Ιεράρχης του οποίου το όνομα συνδέθηκε άμεσα με το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα.

“Σύμβολο του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου” τον είχε χαρακτηρίσει σε επιστολή της η ΟΜΟΝΟΙΑ Αργυροκάστρου (1991).

    1) Ήταν ο άνθρωπος που νεκρανάστησε το Βορειοηπειρωτικό. Τότε που κανένας δε μίλαγε για Βόρειο Ήπειρο, μόνο ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός, οργώνοντας κυριολεκτικά την Ελλάδα, ενημέρωνε και διαμαρτύρονταν για το δράμα των ξεχασμένων Ελλήνων. Ακόμα επισκέφθηκε το Αμερικανικό Κογκρέσο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καταγγέλλοντας τις αλβανικές θηριωδίες.

       α) Ίδρυσε το 1982 και στη συνέχεια οργάνωσε και ενίσχυσε οικονομικά τη μοναδική φοιτητική οργάνωση για το βορειοηπειρωτικό – τη Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ). Και κάτι σημαντικότερο: ήταν η ψυχή της, ο εμπνευστής της, ο εμψυχωτής της. Ήταν αυτός που με το λόγο του αλλά και με την ψυχική του δύναμη, το αγωνιστικό του φρόνημα, το ακέραιο ήθος του, με ολόκληρη τη ζωή του άνδρωσε τη ΣΦΕΒΑ, εμψυχώνοντας τα μέλη της. Στο Σεβαστιανό κυρίως οφείλεται το ότι οι φοιτητές και οι νέοι της ΣΦΕΒΑ θυσίασαν και θυσιάζουν χρόνο, διασκέδαση, διακοπές, μαθήματα για τον ιερό αγώνα του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.

       β) Το 1985 ίδρυσε τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑΣΥΒΑ) με έδρα την Κόνιτσα, σύνδεσμο στον οποίο συμμετέχουν εξέχοντες επιστήμονες και στελέχη του διπλωματικού χώρου. Ο ΠΑΣΥΒΑ διοργάνωσε στην Κόνιτσα δύο (2) επιστημονικά συνέδρια (1987 & 1990) των οποίων έχουν ήδη εκδοθεί οι τόμοι των πρακτικών τους.

       γ) Περίπου δεκαπέντε (15) είναι οι εκδόσεις του Μητροπολίτου για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, πολλές απ’ τις οποίες έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά και Αλβανικά. Επίσης εξέδιδε την εφημερίδα “Βορειοηπειρωτικό Βήμα”, επίσημο όργανο του ΠΑΣΥΒΑ, του οποίου και προήδρευε.

       δ) Για το βορειοηπειρωτικό ζήτημα ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός θεσμοθέτησε ετήσιες εκδηλώσεις στην μητρόπολη:         

– Αγρυπνία δίπλα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στην Ιερά Μονή Μολυβδοσκεπάστου στις 15 Αυγούστου.

– Ανάσταση στο τελευταίο ακριτικό χωριό Μαυρόπουλο απέναντι από την Δρόπολη Αργυροκάστρου. Η τελετή της Αναστάσεως καθιερώθηκε στα χρόνια του Χότζα κατόπιν αιτήσεως των Βορειοηπειρωτών, οι οποίοι παρακολουθούσαν μέσα από τις γρύλλιες των παραθύρων, ενώ ο αντίλαλος του ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ έφτανε σ’ αυτούς με ισχυρά μεγάφωνα.

– Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η διοργάνωση “τριήμερου πένθους και προσευχής” στη Μητρόπολή του στα μέσα Φεβρουαρίου. Οι εκδηλώσεις κορυφώνονταν την Κυριακή στο Δελβινάκι Ηπείρου όπου μετά την αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ψαλλόταν επιμνημόσυνος δέηση στο τάφο του Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου (υπουργού της κυβέρνησης Αυτονομίας το 1914) και ακολουθούσε ομιλία του Μητροπολίτου Σεβαστιανού στον ίδιο χώρο.

Τέλος στο συνοριακό φυλάκιο της Κακαβιάς απηύθυνε μήνυμα φιλίας και συνεργασίας προς τον Αλβανικό λαό αλλά και διαμαρτυρίας προς την κυβέρνησή του. Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν χιλιάδες λαού από όλη την Ελλάδα.

Να αναφερθεί ιδιαίτερα, ότι ο εθνικός αγώνας του Μητροπολίτου Σεβαστιανού είχε βαθιά πνευματικό χαρακτήρα, καθώς πίστευε ακλόνητα στη δύναμη της προσευχής: γι’ αυτό και ανέθεσε στον αγιορείτη μοναχό π. Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη τη σύνθεση παράκλησης προς τους αγίους της Βορείου Ηπείρου υπέρ των Βορειοηπειρωτών.   

ε) Η Μητρόπολη Κονίτσης την εποχή του Χότζα ήταν το καταφύγιο φυγάδων, βορειοηπειρωτών και αλβανών. Δεν υπήρχε φυγάς ανεξαρτήτου εθνικότητας και θρησκεύματος που να μην φιλοξενήθηκε στη Μητρόπολη, που να μην άκουσε λόγο παρηγοριάς, αγάπης και ελπίδας.

    2) Αλλά και με την πτώση των ηλεκτροφόρων συρματοπλεγμάτων (1990) στην Αλβανία, συνέχισε πιο εντατικά τον αγώνα, εντοπίζοντας τον κυρίως στην προσπάθεια για παραμονή των βορειοηπειρωτών στις πατρογονικές τους εστίες. 

       α) Αυτός πρώτος επεσήμαινε ότι η ανάληψη της εξουσίας από τον Μπερίσα θα σήμαινε συνέχιση των διωγμών του Ελληνισμού. Όταν στην Ελλάδα επικρατούσε ευφορία για την άνοδο του Μπερίσα, όταν οι πολιτικοί φορείς ενίσχυαν το κόμμα του Μπερίσα, τότε πρώτος ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός επεσήμαινε: “Οι Αλβανοί πολιτικοί είναι το ίδιο μισέλληνες, είτε δεξιοί είναι είτε αριστεροί”. Οι πολιτικοί στην Ελλάδα το κατάλαβαν αυτό πολύ αργότερα.

β) Οργάνωσε αποστολές εκατοντάδων τόνων ανθρωπιστικής βοήθειας στη Βόρειο Ήπειρο. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η ανθρωπιστική βοήθεια της Μητροπόλεως Κονίτσης απεστέλλετο αδιακρίτως και σε ελληνικά αλλά και σε αλβανόφωνα και μουσουλμανικά χωριά.

γ) Σημαντικότατη ήταν η προσφορά της μικρής Μητροπόλεως Κονίτσης στους Βορειοηπειρώτες με την αποστολή ιερέων για την εξυπηρέτηση τω θρησκευτικών τους αναγκών, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια πριν χειροτονηθούν βορειοηπειρώτες και αλβανοί ιερείς.

δ) Ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός ενίσχυε οικονομικά εκκλησιαστικές επιτροπές της Βορείου Ηπείρου για την ανοικοδόμηση ναών, συντηρούσε φροντιστήρια ελληνικής γλώσσας μισθοδοτώντας δασκάλους, αλλά και γενικότερα ποτέ δεν πέρασε από την Μητρόπολη του Βορειοηπειρώτης ή Αλβανός που να μην πήρε κάποια μικρή ή μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση.

ε) Έχει γίνει αναφορά στη φιλοξενία παιδιών από τη Βόρειο Ήπειρο σε οικοτροφεία στην Κόνιτσα. Εδώ να σημειωθεί το προσωπικό του ενδιαφέρον για εγγραφή των παιδιών σε Πανεπιστήμια (ιδιαίτερα στην Θεολογική Σχολή) και η πληρωμή των τροφείων τους στην πόλη που σπουδάζουν.

στ) Ύψιστη όμως είναι και η προσφορά του Μητροπολίτου Σεβαστιανού με την ίδρυση του Ραδιοφωνικού Σταθμού “Ράδιο Δρυϊνούπολη”. Μέσω τριών ισχυρών πομπών το μήνυμα ορθοδοξίας και του ελληνισμού φτάνει στις περιοχές της Δρόπολης, Αργυροκάστρου, Τεπελενίου, Πρεμετής, Πωγωνίου, Αγίων Σαράντα, Βούρκου, Χειμάρρας στη Βόρειο Ήπειρο, αλλά και στο Ελληνικό έδαφος, σε ολόκληρη την Ήπειρο και τα Επτάνησα.

    Με εκπομπές στα ελληνικά αλλά και αλβανικά για την ορθόδοξη πίστη, ελληνική ιστορία, την ιστορία του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, αλλά και μαθήματα ελληνικής γλώσσας, υπήρχε καθημερινή επικοινωνία του Σεβασμιωτάτου με το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου που ζει σήμερα στον τόπο του.

Η σοβαρότητα του σταθμού, το πλούσιο πρόγραμμα, η αγάπη των βορειοηπειρωτών προς αυτόν αλλά και η ακροαματικότητα του έχουν εξοργίσει τους Αλβανούς και τους “συμμάχους” τους στην Ευρώπη και πιέζουν να τον κλείσουν.

ζ) Τέλος να αναφέρουμε τις ανοιχτές επιστολές – εκκλήσεις που έχουν μοιραστεί σε χιλιάδες αντίτυπα για επιστροφή των βορειοηπειρωτών στον τόπο τους.

    ΄Ολος αυτός ο αγώνας έγινε μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Την δύναμη,όμως, ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός την αντλούσε από την πίστη του στο Θεό, την ηρεμία και προπαντώς από την αφοσίωσή του στην αλήθεια και το δίκαιο, που διακονούσε με ευλάβεια και υπευθυνότητα. Το ταπεινό φρόνημά του και το ανιδιοτελές του αγώνα του τον εξύψωσαν στα μάτια του λαού και κέρδισε την εμπιστοσύνη του.Έλεγε χαρακτηριστικά στη Διαθήκη του.

“Ευγνωμονώ εξ όλης ψυχής και καρδίας τον Άγιον Θεόν, διότι, καίτοι ανάξιον όντα από πάσης απόψεως, με ετίμησε ποικιλοτρόπως, αξιώσας με μάλιστα και του ανωτάτου αξιώματος της Αρχιερωσύνης. Ας είναι ευλογημένον και δοξασμένον το Πανάγιον Όνομά Του εις τους αιώνας των αιώνων”. Και λίγο παρακάτω έγραφε :”Τώρα, ασφαλώς, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, όλοι , υποθέτω, θα αντελήφθησαν την αγνότητα των προθέσεών μου”.

    Η φωτισμένη μορφή και το απαράμιλλο έργο του αδάμαστου επισκόπου τον κρατούν ζωντανό στη μνήμη της Εκκλησίας και στις καρδιές όλων. Προπορεύεται νοερά ο σεμνός ιεράρχης και φωτίζει τον δρόμο μας. 

    Σε μία Ελλάδα που συνεχώς αλλοτριώνεται από τις μικρότητες της, αλλά και φτωχαίνει από τις απουσίες των μεγάλων, είναι αναγκαία η απόδοση ευγνωμοσύνης στα πρόσωπα των και επιβεβλημένος ο αναβαπτισμός στα ακατάλυτα και αιώνια πρότυπά των.

ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ
του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Αιωνία η μνήμη

sfeva.gr

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ, ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις:

    «Μια πρωτάκουστη εἴδηση μᾶς ἦλθε τελευταίως ἀπό τήν Φλώρινα. Ἡ εἴδηση ἀναφέρει: ʺΜέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 27/28-07-2022 Διάταξη Ἀναγνώρισης Σωματείου τοῦ Εἰρηνοδικείου Φλώρινας, ἀναγνωρίστηκε σωματεῖο μέ τήν ἐπωνυμία “ΚΕΝΤΡΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑʺ, πού ἱδρύθηκε καί ἑδρεύει στό Δ.Δ. Φλώρινας, τοῦ Δήμου Φλώρινας, μέ σκοπούς τούς ἀναφερόμενους στό καταστατικό του”. Ἡ ἀπόφαση ἀνακοινώθηκε στό Δελτίο Δικαστικῶν Ἐκδόσεων στίς 7 Νοεμβρίου 2022.

    Σκοποί τοῦ ἐν λόγῳ Συλλόγου – σύμφωνα μέ τό καταστατικό του – εἶναι: α) Ἡ διατήρηση καί καλλιέργεια τῆς ʺμακεδονικῆς” γλώσσας στήν Ἑλλάδα, καί β) Ἡ ὑποστήριξη τῆς εἰσαγωγῆς τῆς ʺμακεδονικῆς” γλώσσας ὡς προαιρετικοῦ μαθήματος σέ δημόσια σχολεῖα καί πανεπιστήμια στήν Ἑλλάδα, ἰδίως στίς Περιφέρειες τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας, τῆς Κεντρικῆς Μακεδονίας καί τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί τῆς Θράκης. Ὅπως εἶναι φυσικό, ὁ πρώην πρωθυπουργός τῶν Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ καί ὁ πρώην ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νικολά Ντιμιτρώφ, “πανηγυρίζουνʺ γιά τήν ἀπόφαση αὐτή, ἐκθειάζοντας – ἐννοεῖται – τήν ʺΣυμφωνία τῶν Πρεσπῶν” …

    Ἐδῶ, ὅμως, τίθεται ἕνα ἐρώτημα: Διαβάζοντας κανείς τούς στόχους, πού φιλοδοξεῖ νά ἀναπτύξῃ τό παραπάνω σωματεῖο, ὅπως ἀναφέρονται στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα του, ρωτᾶμε τήν Κυβέρνηση ἀλλά καί ὅλη τήν Ἀντιπολίτευση: Ἔχει μήπως ἀναγνωρισθῆ “μακεδονικήʺ μειονότητα στήν Ἑλλάδα καί δέν τό γνωρίζουμε; Γιατί ἀπό τούς στόχους τοῦ ἐν λόγῳ σωματείου εἶναι φανερή ἡ προσπάθεια ἀναγνωρίσεως τέτοιας ʺμειονότητας” στήν Χώρα μας! …

    Ἀλλά κάτι τέτοιο εἶναι αὐτόχρημα ἐξωφρενικό καί παντελῶς ἀπαράδεκτο. Διότι δῆθεν “μακεδονική μειονότηταʺ δέν ὑπῆρξε ποτέ καί δέν ὑπάρχει στήν Ἑλλάδα, οὔτε, φυσικά, στήν Μακεδονία μας, ἡ ὁποία εἶναι μία καί Ἑλληνική. 

    Γιά τήν δημιουργία τοῦ σωματείου, πού προωθεῖ τήν δῆθεν … “μακεδονικήʺ γλῶσσα στήν Ἑλλάδα, διαμαρτύρομαι ἐντόνως. Ἀπό τήν μιά ἡ Ἀλβανία πού κινεῖται δραστήρια γιά νά ὑπάρξῃ στήν Ἑλλάδα … “ἀλβανικήʺ μειονότητα, κι’ ἀπό τήν ἄλλη τά Σκόπια περί δῆθεν …   “μακεδονικῆςʺ μειονότητας στήν Ἑλλάδα, ἡ Χώρα μας θά βρεθῆ ξαφνικά νά ἔχῃ ἀνύπαρκτες οὐσιαστικά “μειονότητεςʺ. Ἐκτός ἄν οἱ δύο, ὡς ἄνω, χῶρες ἐννοοῦν τήν ἐγκληματική μαφία πού ἔχουν ἐξαπολύσει στήν Ἑλλάδα καί πού διαπράττει ἀνήκουστα ἐγκλήματα. Ἀλλά τέτοιες … “μειονότητεςʺ δέν ἔχουν θέση στήν ἁγιασμένη μέ αἵματα ἡρώων ἑλληνική μας Πατρίδα.

    Καλοῦμε τήν ὑπεύθυνη ἡγεσία τῆς Πατρίδος μας νά λάβῃ τά μέτρα της προτοῦ νά εἶναι ἀργά, μιᾶς καί οἱ γείτονές μας ἐργάζονται δραστήρια γιά τά ἀνθελληνικά σχέδιά τους. Οἱ καιροί τρέχουν καί δέν μᾶς περιμένουν. Κι’ ἄν τυχόν ἀμελήσουμε τό ἐθνικό μας χρέος, ἡ Ἱστορία θά εἶναι ἀμείλικτη γιά ὅλους μας».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Ἀριθ. Πρωτ. 627

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 17ῃ Ὀκτωβρίου 2022

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 245ῃ

Θέμα: 28.10.1940: Ἡ Ἐκκλησία στις ἐπάλξεις τοῦ  Ἔθνους

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

          Ἡ μεγάλη ἐθνική Ἐπέτειος τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, βρίσκει ὁλόκληρο τόν κόσμο σέ βαθειά ἠθική καί κοινωνική κρίση. Ἰδιαίτερα, ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία σέ δυσχείμερους καιρούς ὑπῆρξε ἡ τροφός καί ἡ Φρουρός τοῦ Ἔθνους, τώρα μοιάζει σάν νά ἔχῃ κάπως περιθωριοποιηθῆ. Μιά βασική αἰτία ὑπῆρξε, πέρα τῶν ἄλλων, ἡ μεγάλη παγκόσμια δοκιμασία τοῦ κορωνοϊοῦ, πού ἔπληξε σοβαρά καί τήν Πατρίδα μας.

Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία, παρά τίς ὅποιες ἀντιρρήσεις κάποιων κύκλων, δέν ἔπαυσε ποτέ νά βρίσκεται στήν πρωτοπορία τῆς χριστιανικῆς προσφορᾶς στόν Ἑλληνικό Λαό καί, μάλιστα, ὅταν αὐτός βρέθηκε σέ πολεμικές περιπέτειες, ὅπως συνέβη κατά τήν περίοδο τοῦ Ἔπους τοῦ 1940.

-Β-

           Πράγματι, ἐκείνη τήν μεγαλειώδη ἐποχή, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες εὐτύχησαν νά ἔχουν ὡς Προκαθήμενο τῆς Ἐκκλησίας μας τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Χρύσανθο, τόν ἀπό Τραπεζοῦντος. 

Τά νέφη τοῦ πολέμου ἄρχισαν νά πυκνώνουν, ὅταν τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1939 ἡ Ἰταλία κατέλαβε τήν Ἀλβανία. Στήν Ἑλλάδα, κανένας ἀπό τήν τότε Ἡγεσία της δέν εἶχε τήν παραμικρή ἀμφιβολία, ὅτι ἡ φασιστική Ἰταλία τοῦ Μουσολίνι θά εἶχε τήν Πατρίδα μας ὡς τόν ἑπόμενο στόχο της. Κι’ αὐτό, παρά τίς ἀλεπάλληλες διαβεβαιώσεις τῆς γείτονος, ὅτι δέν εἶχε βλέψεις γιά τήν Χώρα μας.

Διότι τόσον ἡ προπαγάνδα, ὅσο καί ὁ Τύπος καί τά ραδιόφωνα τά Ἰταλικά, μέ συνεχῆ δημοσιεύματα καί ἐκπομπές πυροδοτοῦσαν τό πολεμικό κλῖμα. Ἔτσι, ὅπως ἦταν φυσικό, δέν ἔμεινε ἀνεπηρέαστη καί ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία ἀπό αὐτή τήν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα.

-Γ-

             Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, χωρίς καθυστέρηση ἀνέθεσε στόν Γραμματέα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τόν ἀρχιμ. Ἱερώνυμο Κοτσώνη, νά ἐκπονήσῃ ἕνα σχέδιο δράσεως γιά τόν Στρατό καί τόν Λαό, ὅταν θά ἔφθανε ἡ ὥρα.

Καί ὄντως, ὁ ἀοίδιμος Ἱερώνυμος, ὁ ὁποῖος διεκρίνετο γιά τό
ὀργανωτικό του πνεῦμα, ἔφτιαξε ἕνα σχέδιο, πού ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀνεπιφύλακτα τό ἐνέκρινε. Καί γι’ αὐτό, ὅταν ἄρχισε ἡ Ἰταλική Ἐπίθεση, τόσο ἡ Πολιτεία πού ἀθόρυβα εἶχε προετοιμασθῆ, ὅσο καί ἡ Ἐκκλησία ἦταν καί αὐτή πανέτοιμη γιά νά ἀντιμετωπίσῃ τόν ἰταμό εἰσβολέα στά βουνά τῆς Ἠπείρου.

-Δ-

              Μέ τήν Ἐγκύκλιο πού ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσανθος συνέταξε καί ἀπηύθυνε ἐξ’ ὀνόματος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρός τόν Στρατό καί τόν Λαό, ἐτόνωσε τό φρόνημα ἀντιστάσεως τοῦ Ἔθνους, γράφοντας, μεταξύ ἄλλων, καί αὐτά: «Ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ ὅπλα τά ἱερά … Οὗτοι ἐν ἅρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ὑμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου μεγαλυνθησόμεθα».

Στήν συνέχεια, πρόσφερε μιά μικρή εἰκόνα τῆς Γλυκοφιλούσης Παναγίας, στούς ἀξιωματικούς καί στούς στρατιῶτες, μέ τήν ἰδιόχειρη ἀφιέρωση:

«νικηταί ὑπό τήν σκέπην τῆς Παναγίας». Ἀκόμη, τούς πρόσφερε τήν Καινή Διαθήκη καί ἕναν ἐπιστήθιο σταυρό. Ἐφωδίασε μέ χριστιανικά βιβλία τίς μαχόμενες Μονάδες, καί μέ τήν ἱδρυθεῖσα «Πρόνοια τῶν Στρατευόμενων» βοηθοῦσε νά τακτοποιηθοῦν οἱ παράνομες συμβιώσεις, νά
ξεπληρωθοῦν χρέη καί νά σωθοῦν τά σπίτια πολλῶν στρατευσίμων, νά ἐνισχύωνται πάμπτωχες οἰκογένειες.

Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά, πραγματοποιήθηκαν μέ τήν ἀφιλοκερδῆ προσφορά δικηγόρων, ἰατρῶν, οἰκονομολόγων κ.ἄ.

Ἐδῶ πρέπει νά σημειωθῇ, ὅτι ὁ Χρύσανθος γιά τήν θαυμάσια «Πρόνοια τῶν Στρατευομένων» εἶχε ἐπιστρατεύσει δύο χιλιάδες καί πλέον πρόσωπα. Καί χωρίς νά κάνῃ δημόσιο ἔρανο ἤ νά ζητήσῃ εἰσφορές, συνέλεξε καί διέθεσε γιά τίς οἰκογένειες τῶν στρατευθέντων, γύρω στά 40 ἑκατομμύρια ὑγιῶν, τότε, δραχμῶν, δηλαδή περί τίς 40 χιλιάδες χρυσές λίρες. Πραγματικά, ἡ Ἐκκλησία ἔδωσε, τότε, ἕνα δυναμικό «παρών».

Τότε, πού βρισκόταν στίς ἐπάλξεις τοῦ Ἔθνους. Τέλος, ὁ ἀοίδιμος Πρωθιεράρχης δέν παρέλιπε νά ἐπισκέπτεται τούς τραυματίες στά Νοσοκομεῖα, στά ὁποῖα εἶχε τοποθετήσει ἔμπειρους καί εὐλαβεῖς Πνευματικούς, πού δέχονταν στό Μυστήριο τῆς Μετανοίας – Ἐξομολογήσεως πολλά παλληκάρια καί τά βοηθοῦσαν γιά τό ξεκίνημα μιᾶς νέας χριστιανικῆς ζωῆς.

-Ε-

            Ἦταν στ’ ἀλήθεια θαυμαστή ἡ προσφορά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσάνθου καί, γενικώτερα, τῆς Ἐκκλησίας στό ἱερό Ἔπος τοῦ 1940, πού οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες δέν πρέπει νά ξεχάσουμε ποτέ. Καί ἐπειδή οἱ καιροί μας εἶναι ἐπικίνδυνοι γιά τήν Πατρίδα, ἄς συσπειρωθοῦμε γύρω ἀπό τήν Ἐκκλησία, αὐξάνοντας τίς προσευχές μας στήν Παναγία μας, τήν Ὑπέρμαχο τοῦ Ἔθνους μας Στρατηγό. Κι’ ὅ,τι κι’ ἄν γίνῃ, ἡ Ἑλλάδα, κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς Θεομήτορος, θα εἶναι ὁ νικητής.

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

Τήν Κυριακή Πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, καί μέσα στό σταυραναστάσιμο κλῖμα αὐτῆς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει ὁρίσει νά τιμῶνται οἱ Ἅγιοι μάρτυρες Ἱεράρχες καί λοιποί κληρικοί, οἱ ὁποῖοι βρῆκαν μαρτυρικό θάνατο στή Μικρά Ἀσία καί στόν Πόντο κατά τήν διάρκεια τοῦ διωγμοῦ τῶν Ἑλλήνων κατοίκων.

Ἡ ἀπόδοση τῆς ὀφειλομένης τιμῆς στή μνήμη τους ἐφέτος συνέπεσε μάλιστα μέ τήν συμπλήρωση ἑκατό ἐτῶν ἀπό τήν Μικρασιατική Καταστροφή τοῦ 1922.

Στό Ἐγκύκλιο Σημείωμά Της, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀναφέρει: «Σέ αὐτήν τήν ἐπέτειο, ἐπικαλούμαστε τίς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων τῆς Μικρασίας, ἀπό τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου Σμύρνης τοῦ 2ου αἰώνα μέχρι τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης. Ὑποκλινόμαστε εὐλαβικά στήν ἱερή μνήμη τῶν πατέρων καί τῶν μητέρων μας, πού θανατώθηκαν ἤ ἐξαναγκάσθηκαν νά πάρουν τόν δρόμο τῆς προσφυγιᾶς κατά τή διάρκεια τῆς Γενοκτονίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων φονευθέντων καί ἐκτοπισθέντων, ἀγνοουμένων καί ξεριζωμένων προγόνων μας. Ἄς ἀναπαύει Κύριος ὁ Θεός καί τίς ψυχές τῶν στρατιωτῶν μας, πού ἔπεσαν ἡρωϊκῶς μαχόμενοι κατά τή Μικρασιατική Ἐκστρατεία τοῦ 1919–1922».

Στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Κάτω Κονίτσης, καί κατά τήν διάρκεια τοῦ Κοινωνικοῦ, μίλησε ἐπίκαιρα συνεχίζοντας τήν παράδοση τῶν τελευταίων ἐτῶν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ.

Στήν φετινή του ὁμιλία, ἀναφέρθηκε ἀρχικά στήν δράση τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ ὁ ὁποῖος ἀποβιβάσθηκε στήν Σαμψοῦντα στίς 19 Μαΐου 1919 καί ἐξόντωσε περισσότερους ἀπό 350.000 Ἑλλήνων τοῦ Πόντου.

Μίλησε γιά τήν κατάληψη τῆς Σμύρνης ἀπό τόν Ἑλληνικό Στρατό, τόν Ἐθνικό Διχασμό καί τήν Μικρασιατική Καταστροφή, καθώς καί τήν ἀνταλλαγή πληθυσμῶν, μέ ἰδιαίτερη ἀναφορά στά Φάρασα, τόν Ἅγιο Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη καί τόν Ὅσιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη.

Διῆλθε μέ λεπτομέρειες τά τῆς Καταστροφῆς τῆς Σμύρνης μέ τήν πυρπόληση, τίς σφαγές καί τίς λεηλασίες τῆς ἀκμάζουσας αὐτῆς πόλης, πού ὑπῆρξε τό καμάρι τῆς ἑλληνικώτατης Μικρᾶς Ἀσίας.

Τέλος ἀναφέρθηκε στόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ Μητροπολίτου Κυδωνιῶν (Ἀϊβαλί) Γρηγορίου Ὠρολογᾶ. Ὁ Γρηγόριος, συμβούλευσε ἀρχικά τούς κατοίκους νά φύγουν, μετά ὅμως τήν ἄρνηση τῆς δημογεροντίας, στήριξε μέχρι τέλους τούς μάρτυρες κατοίκους τῆς πόλεως καί ἐπαρχίας του.

Στίς 14 Σεπτεμβρίου, τέλεσε τήν τελευταία του Θεία Λειτουργία καί εἶδε νά φεύγουν με τά ξένα πλοῖα οἱ ἐλάχιστοι ἐπιζήσαντες. Τότε οἱ Τοῦρκοι συνέλαβαν τόν Ἐθνοϊερομάρτυρα Γρηγόριο μαζί μέ τούς Ἱερεῖς του καί τούς ὁδήγησαν στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου. Ἐκεῖ ἔσφαξαν τούς Ἱερεῖς καί ἤθελαν νά θάψουν ζωντανό τόν Γρηγόριο. Τά σχέδιά τους ὅμως δέν ὁλοκληρώθηκαν, καθώς ἐκείνη ἀκριβῶς τήν στιγμή ὁ Θεός τόν κάλεσε κοντά του.

Ὁ Μητροπολίτης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, κλείνοντας τήν ὁμιλία του, κατέληξε μιλῶντας γιά τόν ἀοίδιμο Μητροπολίτη Κυδωνιῶν κυρό Γρηγόριο: «Καί ἔκτοτε μένει ἄγρυπνος σκοπός ἔξω ἀπό τήν μαρτυρική πόλη τῶν Κυδωνιῶν καί περιμένει τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστιανισμοῦ στούς προαιώνια Ἑλληνικούς τόπους τῆς καθ’ ἡμᾶς Χριστιανικῆς Ἀνατολῆς. Νά τό δώσῃ ὁ Χριστός, τοῦ ὁποίου ἡ χάρις καί τό ἔλεος εἴθε νά εἶναι μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν».

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Τετρακόσια χρόνια σκλαβιᾶς, γιά τήν νότια Ἑλλάδα καί πεντακόσια γιά τό βόρειο τμῆμα τῆς Χώρας μας, πότισαν μέ πολύ αἷμα τήν ἱερή Ἑλληνική γῆ. Ἑκατοντάδες ἀγόρια καί κορίτσια, πού δέν ὑπέκυψαν στίς πιέσεις τῶν Τούρκων γιά νά ἀλλαξοπιστήσουν, εἶχαν ἕνα σύνθημα: «Χριστιανός γεννήθηκα, Χριστιανός θά πεθάνω», προτιμῶντας τόν θάνατο, πού συχνά ἦταν πολύ βασανιστικός.

Ἔτσι, αὐτοί οἱ «Νεομάρτυρες», ὅπως ἔχουν χαρακτηρισθῆ, προστέθηκαν στά ἑκατομμύρια τῶν Μαρτύρων, πού θυσιάστηκαν, διά μέσου τῶν αἰώνων. Καί ὅλοι μαζί ἀποτελοῦν μέ τό ἅγιο αἷμα τους τήν «πορφύραν» καί τόν «βύσσον» μέ τά ὁποῖα εἶναι στολισμένη καί λάμπει ἡ Ἐκκλησία μας.

-Β-

Ὅλα αὐτά τά νέα παιδιά, ἀντιμετώπισαν τήν ἀγριότητα καί, συχνά, τήν ἀνηθικότητα τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι, βλέποντας τήν ἀκλόνητη πίστη τους, τά ὁδηγοῦσαν στό μαρτύριο. Ἄν, ὅμως, οἱ Τοῦρκοι ἦταν σκληροί καί ἀπάνθρωποι στά Ἑλληνόπουλα, ἦταν ἀνελέητοι σέ ὅσους μωαμεθανούς στρέφονταν τυχόν πρός τήν χριστιανική πίστη. Γιατί πίστευαν, ὅτι ὁ Μωάμεθ ἦταν ὁ ἀληθινός καί μοναδικός προφήτης καί ἀπεσταλμένος ἀπό τόν «Ἀλλάχ» στή γῆ, ἐνῷ οἱ Χριστιανοί χαρακτηρίζονταν «γκιαούρηδες», δηλαδή ἄπιστοι!

-Γ-

Ἀκριβῶς, κάτι τέτοιο συνέβη μέ τόν Ἰωάννη τόν ἐκ Κονίτσης. Ὁ Ἰωάννης δέν ἦταν οὔτε Ἕλληνας, οὔτε, βέβαια, καί Χριστιανός. Ἦταν, ὅπως γνωρίζετε, Τοῦρκος καί μωαμεθανός, Χασάν ὀνόματι, πού θά διαδεχόταν στό ἀξίωμα τόν πατέρα του, ὁ ὁποῖος ἦταν ὀνομαστός Σέχης στήν Κόνιτσα. Ἀλλά, τά ἀθρώπινα σχέδια συχνά τά ἀνατρέπει ὁ Χριστός. Καί ἔτσι, ὅπως λέει καί ἡ γνωστή παροιμία, «ἀπ’ ἀγκάθι βγαίνει ρόδο».

Ὁ νεαρός Χασάν βρέθηκε, κάποτε, ἄγνωστο πῶς καί γιατί, στό τότε λεγόμενο «Βραχῶρι», δηλαδή στό σημερινό Ἀγρίνιο, καί σέ ἡλικία περίπου εἴκοσι (20) ἐτῶν. Στό Ἀγρίνιο, λοιπόν, τόν ἐπισκέφθηκε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Τό πιό πιθανό εἶναι ὅτι τόν ἐπηρέασε ἡ εὐλάβεια καί ἡ ἐνάρετη ζωή τῶν ἐκεῖ Χριστιανῶν.

Ὅ,τι, ὅμως, καί νά συνέβη, ἡ καρδιά τοῦ νεαροῦ μουσουλμάνου ἄρχισε νά χτυπάῃ μέ παλμούς χριστιανικούς. Ἔτσι, ζήτησε νά γίνῃ Χριστιανός. Ἀλλά οἱ καιροί ἦταν δύσκολοι. Καί κάτι τέτοιο θά εἶχε σίγουρα βαρειές συνέπειες, ὄχι μόνο γιά τόν ἴδιο, ἀλλά καί γιά τούς Ἀγρινιῶτες Χριστιανούς. Ἔτσι, τόν συμβούλευσαν συνετά νά πάῃ στήν Ἑνετοκρατούμενη Ἰθάκη, ὅπου, μετά ἀπό τήν σχετική κατήχηση, βαπτίσθηκε καί ἔγινε, κατά τήν ἐπιθυμία του Χριστιανός καί μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Τό ὄνομά του: Ἰωάννης.

-Δ-

Ἄλλά ὅταν τά νέα ἔφτασαν στήν Κόνιτσα, στό σπίτι τοῦ Σέχη ἔγινε σεισμός. Δέν μποροῦσε νά δεχθῇ, ὅτι τό παιδί του ἔγινε Χριστιανός. Σύντομα, λοιπόν, ὁ Ἰωάννης, πού στό μεταξύ εἶχε δημιουργήσει οἰκογένεια, συνελήφθη καί τοῦ ζητήθηκε νά ξαναγυρίσῃ στήν πατρογονική του πίστη. Ἐκεῖνος ἀρνήθηκε. Καί ὅταν στίς ἀφόρητες πιέσεις πού δεχόταν, ἔμεινε σταθερά Χριστιανός, ἀποκεφαλίστηκε, στίς 23 Σεπτεμβρίου 1814. 

Τά ἱερά του λείψανα μεταφέρθηκαν κρυφά στήν Ἱερά Μονή τοῦ Προυσσοῦ. Κι’ ἀπό αὐτά, ἕνα μικρό τεμάχιο, βρίσκεται ἀποθησαυρισμένο στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στήν Κόνιτσα.

-Ε-

Ἡ Μητρόπολή μας, τιμῶντας τόν συμπολίτη μας Νεομάρτυρα Ἅγιο Ἰωάννη, ὀργανώνει καί ἐφέτος τίς ἀκόλουθες ἐκδηλώσεις:
α) Τήν Πέμπτη, 22 Σεπτεμβρίου 2022, παραμονή τῆς ἑορτῆς, θά ψαλῇ στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, ὁ Μέγας Ἑσπερινός, στίς 7 μ.μ.
β) Τήν Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου 2022, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, τό πρωΐ, θά τελεσθῇ ἡ πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Ἐπικαλούμενος γιά ὅλους σας τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Ἁγίου,
Διατελῶ,

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ἀνακοινώνει μέ χαρά καί κατά Θεόν ἱκανοποίησιν, ὅτι μέ τήν βοήθεια τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, πραγματοποιήθηκαν ἀπό τήν Δευτέραν 29 Αὐγούστου 2022 μέχρι καί τήν Παρασκευήν 2 Σεπτεμβρίου 2022, οἱ ἐργασίες γεωτρήσεων στόν χῶρο ὅπου θά ἀνεγερθῇ ὁ ἐν Κονίτσῃ Ἱερός Ναός ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, καθώς καί τά συνοδευτικά αὐτοῦ κτίσματα.

Τήν ἐκτέλεσιν τῶν ἀπαραιτήτων ἐργασιῶν ἀνέλαβε, κατόπιν ὑπογραφῆς σχετικοῦ συμφωνητικοῦ μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη, ἡ ἐταιρεία «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ & ΣΙΑ Ε.Ε. (ΓΕΩΤΕΡ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ Ε.Ε.)», μέ τεράστια ἐμπειρία στήν ἐκτέλεση γεωτεχνικῶν μελετῶν.

Συγκεκριμένα, ἔγιναν τέσσερις γεωτρήσεις: 1) Δύο (2) εἰς τήν θέσιν ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ μία (1) εἰς βάθος δέκα πέντε (15) μέτρων καί ἡ δεύτερη εἰς βάθος εἴκοσι (20) μέτρων. β) Μία (1) εἰς τήν θέσιν ἀνεγέρσεως τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου, εἰς βάθος δέκα πέντε (15) μέτρων. γ) Μία (1) εἰς τήν θέσιν ἀνεγέρσεως τοῦ Ἀρχονταρικίου, εἰς βάθος δέκα πέντε (15) μέτρων.

Ἐφ’ ἑξῆς ἡ ἀνωτέρω ἐταιρεία θά ἐπεξεργασθῇ μέ κάθε προσοχή καί λεπτομέρεια τά συλλεχθέντα στοιχεῖα ὥστε, ἐν συνεχείᾳ, ἐντός τοῦ συμφωνηθέντος χρονικοῦ διαστήματος, νά ὑποβάλῃ τήν τεχνική της ἔκθεση στήν Ἱερά Μητρόπολη (ἐργαστηριακές δοκιμές καί μελέτη θεμελιώσεως), καί ἡ ὁποία θά τήν προωθήσῃ στό γραφεῖο τῶν ναοδόμων πού ἔχουν ἀναλάβει τήν σύνταξιν τῶν ἀπαραιτήτων μελετῶν καί τήν ἔκδοσιν τῶν οἰκοδομικῶν ἀδειῶν, σέ στενή συνεργασία μέ τόν σεβ. Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαον.

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι, ἐντός τοῦ θέρους, πραγματοποιήθηκε συνάντησις μελῶν τῆς Διοικούσης Ἐπιτροπῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ μετά τοῦ Σεβ. κ. Νικολάου, ὅπου καί συζητήθηκαν λεπτομέρειες καί παρατηρήσεις ἐπί τῶν σχεδίων ὥστε, ἐν τέλει, νά προκύψῃ τό καλλίτερο δυνατόν ἀποτέλεσμα.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ἀναμένει πλέον τήν ὁλοκλήρωσιν τῶν τελευταίων λεπτομερειῶν ὥστε, κατόπιν, νά ἀνακοινώσῃ τήν ἐπίσημον ἔναρξιν τῆς διαδικασίας συγκεντρώσεως χρημάτων διά τήν ὑλοποίησιν αὐτοῦ τοῦ μοναδικοῦ ἔργου.

Καί ἀσφαλῶς ἡ συνεισφορά – μικρή ἤ μεγάλη – ὅλων θά εἶναι καθοριστική γιά τήν, σύν Θεῷ, σύντομη ἀποπεράτωση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ συντοπίτη μας Ὁσίου.

 Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ἀνακοινώνει μέ ἰδιαίτερη χαρά καί συγκίνηση, καί ἀναπέμποντας δοξολογία στόν Ἅγιο Θεό, ὅτι ὁλοκληρώθηκαν, τήν Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022, οἱ ἐργασίες τοποθετήσεως ἑνός νέου Ἱεροῦ Ναοῦ στήν Κόνιτσα, Βυζαντινοῦ ρυθμοῦ, ὁ ὁποῖος βρίσκεται στήν περιοχή «Σέρβιανα» – «Τοπόλιτσα» Κονίτσης, καί εἶναι ἀφιερωμένος στόν Ὅσιο Σοφιανό Ἐπίσκοπο Δρυϊνουπόλεως τόν Σημειοφόρο, δηλαδή Θαυματουργό.

Ἀξίζει νά σημειωθῇ ὅτι, διά τοῦ ἔργου αὐτοῦ, ἐκπληρώνεται ἡ ἐπιθυμία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ.κ. Ἀνδρέου, νά τιμήσῃ μέ αὐτόν τόν τρόπο, τόν ἐκ τῶν προκατόχων του Ὅσιο Σοφιανό, Ἐπίσκοπο Δρυϊνουπόλεως.   
            

Θά ἦταν παράλειψη νά μήν ἀναφερθῇ, ὅτι ὁ συγκεκριμένος Ἱερός Ναός ἀνοικοδομήθηκε μέ τήν εὐγενῆ προσφορά εὐλαβοῦς Χριστιανοῦ ἀπό τήν ἀκριτική μας Μητρόπολη, εἰς μνημόσυνον συγγενικοῦ αὐτοῦ προσώπου, ἀμφοτέρων μνημονευομένων εἰς τό διηνεκές ὡς κτιτόρων. Ἀποτελεῖ τόν πρῶτο ἐν Ἑλλάδι Ἱερό Ναό ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ὁσίου Σοφιανοῦ, εἰς τόν ὁποῖον θά φυλάσσεται καί τεμάχιον ἐκ τῶν Ἱερῶν του Λειψάνων. Τέλος, νά σημειωθῇ, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ Ὁσίου Σοφιανοῦ  στίς 26 Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους.

        Δύο λόγια γιά τόν βίο τοῦ ἐν Ὁσίοις πατρός ἡμῶν Σοφιανοῦ Ἐπισκόπου Δρυϊνουπόλεως, τοῦ Σημειοφόρου:

        Ὁ Ὁσιος Σοφιανός, ὑπῆρξε σημαντική θρησκευτική προσωπικότητα τῆς ἐποχῆς του (17ος αἰ.) στήν περιοχή τῆς Ἠπείρου καί θεωρεῖται ὁ πρόδρομος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Γεννήθηκε πιθανότατα στό χωριό Πολύτσιανη (περιοχή Πωγωνίου τῆς Βορείου Ἠπείρου). Ὅπως ὁ λύχνος τοποθετεῖται πάνω στην λυχνία, για να φωτίζῃ ὅλη την οἰκία, ἔτσι και ὁ Ὅσιος Σοφιανός, ὁ φωτιστής τοῦ ποιμνίου του, τοποθετήθηκε με την χάρη τοῦ Θεοῦ στον ἱστορικό θρόνο τῆς Δρυϊνουπόλεως. Ἔγινε γνωστός ἀπό τήν στιγμή πού ἀνέλαβε Ἐπίσκοπος Δρυϊνουπόλεως μέ χαρακτηριστικότερη τήν συμβολή του στήν ἀναχαίτιση τῆς ἐξώμοσης (δηλ. τῆς ἄρνησης – μέ τήν βία τοῦ Χριστιανισμοῦ – καί ἀποδοχῆς τοῦ μωαμεθανισμοῦ) στήν Ἤπειρο.

        Τήν ἐποχή πού ἔζησε, οἱ ἐξισλαμισμοί ἦταν ἰδιαιτέρως σύνηθες φαινόμενο. Ὁ ἴδιος θέλοντας νά ἀντιμετωπίσῃ αὐτήν τήν κατάσταση περιόδευε ἀπό χωριό σέ χωριό γιά νά πείσῃ τόν κόσμο νά διατηρήσῃ τίς παραδόσεις καί τήν θρησκεία του. Ἐδῶ ὁ ἀσκητής ἐπίσκοπος, ὁ Ὅσιος Σοφιανός, με τις διδαχές του, τίς νουθεσίες του, την ἀκατάβλητη υποδειγματική ὑπομονή του και το θαρραλέο του φρόνημα ὕψωσε αναχαιτιστικό φράγμα στην ἀλλόθρησκη επιβουλή προς εξισλαμισμό τῶν Χριστιανῶν.

Παράλληλα, ἵδρυσε σχολεῖο στην περίφημη Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στην Πολύτσανη, με σκοπό την διδασκαλία τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων και την διάδοση και στήριξη τοῦ Χριστιανισμοῦ.

        Σύμφωνα μέ τόν Βασίλειο Μπάρα, ὅταν ἡ κατάσταση ἔγινε ἐκρηκτική καί οἱ ἀρνησίθρησκοι ἐπικίνδυνα ἀπειλητικοί, «ὁ Σοφιανός δέν μπόρεσε νά κρατηθεῖ περισσότερο στά παρασκήνια. Βρέθηκε ἀπό τούς πρώτους ἐκεῖ πού τόν καλοῦσε τό καθῆκον τῆς τιμῆς, ἀνάμεσα στό ἀγωνιζόμενο ποίμνιό του, καί τό ἐσκέπασε μέ τίς πατρικές του φτεροῦγες».

Καί ὁ Βασίλειος Μπάρας λέει ἀκόμα: «Ἄρα ὁ Παπα-Γιάννης ἀπό τίς ἀπάτητες βουνοπλαγιές τῆς Μουργκάνας καί ὁ Ἐπίσκοπος Σοφιανός ἀπό τά ψηλώματα τῆς Νεμέρτζικας, μαζί μέ τούς ἄλλους ἀφανεῖς ἥρωες καί τό ἀνώνυμο καί ἀλογάριαγο πλῆθος τῶν ἀγωνιστῶν, ἐκράτησαν τήν Ρωμηοσύνη καί Χριστιανοσύνη ἐκεῖ ἀπάνω στά βόρεια μέρη τῆς Ἠπείρου». Ὁ κατεξοχήν ἱστοριοδίφης τῆς Ἠπείρου Παναγιώτης Ἀραβαντινός σημειώνει:

«Ὁ σεβάσμιος οὗτος ἀνήρ τά μέγιστα συνετέλεσεν εἰς ἀναχαίτισιν τοῦ χειμάρρου τῆς ἐξωμωσίας τοῦ ἀπειλοῦντος νά κατακλύσει ὁλόκληρον τήν Ἤπειρον». Ἄλλος ἕνας βαθύς γνώστης τῆς ἠπειρωτικῆς ἱστορίας, ὁ Φάνης Μιχαλόπουλος, σέ μία σημαντική μελέτη γιά τόν Ὅσιο Σοφιανό, γράφει ὡς συμπέρασμα: «Ὅταν ὁ Ἑλληνισμός κινδύνευε νά χαθεῖ στήν Ἤπειρο, ἐξαιτίας τῶν ἀθρόων ἐξισλαμισμῶν, υπήρξεν ὁ πρῶτος πού ὀρθώθηκε ἐναντίον τοῦ μιάσματος καί μέ τίς ὁμιλίες του καί τήν θεία του ἔξαρση, κατόρθωσε νά τό σταματήσει. Ἄν στό ἀλύτρωτο ἐκεῖνο τμῆμα τῆς Βορείου Ἠπείρου σώζονται Ἕλληνες, αὐτό ὀφείλεται στόν ἅγιο Σοφιανό καί στόν κατόπιν μεγάλο ἐθναπόστολο Ἅγιο Κοσμᾶ, πού κι αὐτός περιηγήθηκε τά μέρη ἐκεῖνα καί τά ἐνίσχυσε στό θρησκευτικό καί ἐθνικό πεδίο. Ὁ Ἅγιος Σοφιανός πρέπει νά ἀριθμηθεῖ μεταξύ τῶν μεγάλων ἀναγεννητῶν του Γένους». 

        Πρίν τήν κοίμησή του, παραιτεῖται ἀπό τά ἀρχιερατικά του καθήκοντα καί γίνεται Μεγαλόσχημος Μοναχός στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἀθανασίου τῆς Πολύτσανης, γιά νά δοθεῖ ὁλοκληρωτικά στήν ἡσυχία καί τήν προσευχή. Ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου του, το βάθος τῆς Πίστεώς του και ὁ ἔνθερμος ζῆλος του ἔκαναν τον Ὅσιο πολύ αγαπητό σέ ὅλους.

Εἴθε ὅλοι μας νά ἔχουμε τίς πρεσβείες τοῦ Ὁσίου Σοφιανοῦ Ἐπισκόπου Δρυϊνουπόλεως, τοῦ Σημειοφόρου, ΑΜΗΝ.

                                                                          (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως) 

Το ιερατικό της συνέδριο πραγματοποίησε για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια, λόγω της πανδημίας, η Ιερά Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, σε εξωκκλήσι της Σιταριάς Πωγωνίου.

                    ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

 Ἐν Δελβινακίῳ τή 5ῃ Σεπτεμβρίου 2022

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ἔπειτα ἀπό 2 ἐτῶν διακοπή, λόγω τοῦ Κορωνοϊοῦ, ἐφέτος πραγματοποιήθηκε τό καθιερωμένο Ἱερατικό Συνέδριο τῆς Μητροπόλεως μας. Ἡ Σύναξή μας ἔλαβε χώραν στίς ὡραῖες ἐγκαταστάσεις τοῦ ἐξωκκλησίου «Παναγία», κοντά στό χωριό Σιταριά Πωγωνίου, μέσα σ΄ἕνα πανέμορφο περιβάλλον.

Τό πρωί τελέσθηκε ἡ Θεία Λειτουργία καί, ἐν συνεχείᾳ, παρετέθη ἕνα πλούσιο πρωϊνό πρόγευμα στούς αἰδεσ/τους Ἐφημερίους. Ἀμέσως μετά, ἀκολούθησαν τρεῖς ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρουσες εἰσηγήσεις ἀπό ἐκλεκτούς ὁμιλητάς, πού ἦλθαν ἐξ Ἀθηνῶν καί Ἰωαννίνων, ἤτοι:

• Ἀρχιμανδρίτης Θεολόγος Ἀλεξανδράκης, ὑποψήφιος Διδάκτωρ Θεολογικῆς Σχολῆς Ε.Κ.Π.Α., Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, Διευθυντής τοῦ Ἰνστιτούτου Ποιμαντικῆς Ἐπιμορφώσεως (Ι.Π.Ε.), μέ θέμα εἰσηγήσεως: «Ἐνδοοικογενειακή βία καί Ἐκκλησία».
• Ὑπαστυνόμος Α΄ Πασχάλης Παπανικολάου, Προϊστάμενος τοῦ Γραφείου Ἀντιμετωπίσεως Ἐνδοοικογενειακῆς Βίας τῆς Ἀστυνομικῆς Διευθύνσεως Ἰωαννίνων, μέ θέμα εἰσηγήσεως: «Ἡ ἀντιμετώπισις τῆς ἐνδοοικογενειακῆς βίας ἀπό τήν Ἑλληνική Ἀστυνομία».
• Ἐρασμία Φείδη, Ψυχοπαιδαγωγός, MSc Κοινωνικῆς Ψυχιατρικῆς καί Παιδοψυχιατρικῆς, μέλος τῆς Ἐπιστημονικῆς Ὁμάδος “ΣΧΕΔΙΑ”, μέ θέμα εἰσηγήσεως: «Πρόληψις τῆς ἐνδοοικογενειακῆς βίας, το ἔργο τοῦ Κ.Π. “ΣΧΕΔΙΑ” στήν κοινότητα».

Οἱ σύνεδροι παρηκολούθησαν μέ ἀδιάπτωτο ἐνδιαφέρον τίς εἰσηγήσεις. Καί μέ τήν εὐρεία συζήτηση πού ἐπακολούθησε, διευκρινίστηκαν ἀρκετές πλευρές τοῦ λίαν ἀκανθώδους αὐτοῦ ζητήματος.   

Τό μεσημέρι παρετέθη τράπεζα, ὅπου σέ κλίμα πρωτοχριστιανικῆς ἀγάπης, συνεχίστηκε ἡ πρωινή συζήτηση, ἡ ὁποία περιεστράφη καί σέ ἄλλα θέματα τῆς ἱερατικῆς διακονίας. Ἀμέσως μετά τό γεῦμα, ἐνεκρίθη διά βοῆς τό ἀκόλουθο

ΨΗΦΙΣΜΑ

1. Ἐπειδή βλέπουμε μέ ἀγωνία τό Ἔθνος μας συνεχῶς νά ἐλαττώνεται, ζητοῦμε ἀπό τήν Πολιτεία νά στηρίξει τόν θεσμό τῆς χριστιανικῆς – πολύτεκνης οἰκογένειας, ἡ ὁποία εἶναι ὁ αἱμοδότης τῆς Πατρίδος μας. Καί παράλληλα, νά ἀποθαρρύνει τίς ἐγκληματικές ἐκτρώσεις, πού – ὅπως λένε οἱ εἰδικοί – στεροῦν ἐτησίως τήν Ἑλλάδα ἀπό 300.000 Ἑλληνόπουλα, καί νά σταματήσει ἡ ἐνδοοικογενειακή βία.
2. Ἡ κρισιμότητα τῶν καιρῶν μας ἀπαιτεῖ τήν ἑνότητα καί τήν ὁμόνοια τοῦ λαοῦ μας, διότι πολλοί κίνδυνοι ἀπειλοῦν τήν Πατρίδα μας. Πέραν τοῦ ἐξ Ἀνατολῶν κακοῦ γείτονος, ὑπάρχει στόν ὁρίζοντα καί ἡ ἐνεργειακή καί ἐπισιτιστική κρίση, πού μόνον ἑνωμένοι καί ὑπό τήν σκέπη τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας θά μπορέσουμε νά ξεπεράσουμε.
3. Πολύ μᾶς ἀνησυχεῖ ἡ λεγόμενη «αὐτοκεφαλία» τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων. Οἱ ἁρμόδιοι νά προσέξουν πολύ. Εἶναι ἀρκετό τό ζήτημα πού δημιουργήθηκε μέ τήν λεγόμενη «Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας», ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας σοβεῖ σχίσμα στήν Ὀρθοδοξία. Ἕνα τυχόν δεύτερο σχίσμα θεωροῦμε, ὅτι ἀποτελεῖ «πολυτέλεια» ἀνεπίτρεπτη γιά τήν Ἐκκλησία μας.
4. Ἡ ἔξαρση τῶν διαφόρων παραθρησκευτικῶν ὁμάδων (ὅπως ἡ ἐν Θεσσσαλονίκῃ «Ἐκκλησία τῶν Ἐθνῶν») ὑπονομεύει τήν ἐκκλησιαστική καί ἐθνική μας ταυτότητα. Ζητοῦμε τό κακό, ἄν ὄχι νά ἐξαλειφθῇ, τοὐλάχιστον νά περιορισθῇ. Γιατί καί ἡ Δημοκρατία ἔχει τά ὅριά της.
5. Χαιρετίζουμε τούς γενναίους ἀεροπόρους μας καί τούς ἄνδρες τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος, διότι καθημερινῶς, μέ τεράστιες προσπάθειες ἀναχαιτίζουν τά κύματα τῶν λαθρομεταναστῶν πού προωθεῖ ἡ Τουρκία. Ἀκόμη χαιρετισμό ἀπευθύνουμε στούς ἡρωϊκούς ἀκρίτες καί τούς γενναίους φρουρούς τοῦ Ἕβρου. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα εἶναι στό πλευρό τους. Τέλος,
6. Δέν ξεχνοῦμε τήν Βόρειο Ἤπειρό μας, πού συνεχίζει νά ἀνεβαίνει τόν Γολγοθᾶ της. Προσευχόμαστε γιά τούς ἐκεῖ ὁμαίμους καί ὀρθοδόξους συμπατριῶτες. Καί εὐχόμαστε νά μή παύσουν νά ἀγωνίζωνται γιά τήν δικαίωσή τους πού εἶναι μία καί μόνο: Ἡ Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μέ τήν Ἑλλάδα».

  (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)