Ημέρα: 18 Μαρτίου 2023

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δίνει το Ζάππειο για την έκθεση… ζωγραφικής του Ράμα!

Στις 18 Μαρτίου, 2023

Στην Αθήνα θα βρεθεί στις 20 και 21 Μαρτίου ο Αλβανός πρωθυπουργός, Έντι Ράμα, και μάλιστα η επίσκεψή του διαφέρει κατά πολύ από όλες τις προηγούμενες. Και αυτό γιατί αποκαλύπτει τις… καλλιτεχνικές ανησυχίες του.

Για την ακρίβεια, ο Έντι Ράμα θα εγκαινιάσει τη Δευτέρα 20 Μαρτίου στις 6:30 το απόγευμα στο Ζάππειο Μέγαρο την έκθεση ζωγραφικής του, έχοντας στο πλευρό του τον Κυριάκο Μητσοτάκη!

Η έκθεση, η οποία διοργανώνεται από το υπουργείο Εξωτερικών, παρουσιάζει έργα μεικτής τεχνικής και γλυπτά του Αλβανού Πρωθυπουργού.

Ειδικότερα, η έκθεση αποτελείται από 15 νέα έργα που υλοποιήθηκαν το 2023 ειδικά για τη συγκεκριμένη έκθεση, 33 ζωγραφικά δημιουργήματα, καθώς και μια επιλογή κεραμικών έργων από το 2015 μέχρι σήμερα.

Η έκθεση θα είναι ανοικτή για το κοινό από την Τρίτη, 21 Μαρτίου, έως και την Παρασκευή, 31 Μαρτίου 2023, όχι σε έναν τυχαίο χώρο αλλά στο Ζάππειο Μέγαρο, το οποίο φέρει το όνομα των ιδρυτών του, των Βορειοηπειρωτών Εθνικών Ευεργετών από το Λάμποβο Αργυροκάστρου Ευαγγέλη και Κωνσταντίνου Ζάππα!

Φτάνοντας στην Αθήνα, ο Έντι Ράμα θα συναντηθεί μαζί με την υπουργό Εξωτερικών του με τον Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια. Μαζί του θα είναι και αντιπροσωπεία διπλωματών, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες, θα συζητηθούν όσες συμφωνίες είναι στη μέση μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.

Το ίδιο απόγευμα θα εγκαινιάσει την έκθεσή του και θα ακολουθήσει γεύμα με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ενώ την επομένη θα έχει συναντήσεις με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου και τον Πρόεδρο της Βουλής, Κωνσταντίνο Τασούλα.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός αναμένεται να συμμετάσχει και στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.

Μετά τους εναγκαλισμούς του υπουργού ΠΡΟ-ΠΟ Τάκη Θεοδωρικάκου με την ομάδα RENEA, δηλαδή τους δολοφόνους του Κωνσταντίνου Κατσίφα, η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη προχωρά σε άλλο ένα βήμα αλβανολαγνείας και προδοσίας του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Τελικά αποδεικνύεται περίτρανα ότι η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη Βόρειο Ήπειρο τον Δεκέμβριο του 2023, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα φύλλο συκής για τις αθλιότητες που έκανε και θα επακολουθούσαν εις βάρος των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών.

Βιβλίο: Η συμβολή των Σουλιωτών στην Επανάσταση του 1821

Από admin

Στις 18 Μαρτίου, 2023

Σε ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ

Στο βιβλίο “Η συμβολή των Σουλιωτών στην Επανάσταση του 1821”, των εκδόσεων Βεργίνα, του Νίκου Ασημακόπουλου, τεκμηριώνεται με αδιάσειστα στοιχεία από τις υπάρχουσες ιστορικές πηγές ότι, χωρίς τους αγώνες και τις θυσίες των Σουλιωτών η Ελληνική Επανάσταση θα κινδύνευε να συντρίβει στο ξεκίνημά της ή κατά τους πρώτους χρόνους της.

Τον Δεκέμβριο του 1820, οι Σουλιώτες συμμάχησαν με τον Αλή πασά και από τις 7 έως το τέλος του ίδιου μήνα, κατανίκησαν τη μεγάλη στρατιά των Τσάμηδων στα βουνά του Σουλίου και τη στρατιά δύο πασάδων στα Πέντε Πηγάδια, εξοργίζοντας σε τέτοιο βαθμό τον σουλτάνο, ώστε αντικατέστησε τον αρχιστράτηγο Πασόμπεη με τον Χουρσίτ πασά, τον οποίον από τον Νοέμβριο του 1820 είχε διορίσει Διοικητή της Πελοποννήσου.

Η απομάκρυνση όμως του Χουρσίτ και της στρατιάς του απ’ την Πελοπόννησο είχε καταλυτικές επιπτώσεις στο επιτυχημένο ξεκίνημα της Ελληνικής Επανάστασης και αυτό το οφείλουμε στους Σουλιώτες.

Οι νίκες αυτές, που συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πρώτου χρόνου της Επανάστασης, ισχυροποίησαν τον Αλή πασά, ο οποίος κατάφερε να αντέξει 12 μήνες ακόμη, καθηλώνοντας την τουρκική στρατιά στα Γιάννενα την κρισιμότερη χρονική περίοδο που, τόσο στην Πελοπόννησο όσο και στη Στερεά Ελλάδα, δινόταν ο υπέρ πάντων αγών, για την εδραίωση της Ελληνικής Επανάστασης.

Αλλά και μετά την καρατόμηση του Αλή πασά, στις 24 Γενάρη του 1822, όταν ο Χουρσίτ, τον Μάιο του 1822, εξεστράτευσε εναντίον τους για να τους εξοντώσει, εκείνοι κατανίκησαν τα πολυάριθμα στρατεύματά του σε όλες τις μάχες γύρω από το Σούλι.

Οι νίκες αυτές εξόργισαν πολύ τον σουλτάνο, με αποτέλεσμα να αναθέσει τη μεγάλη εκστρατεία κατά της Πελοποννήσου στον Δράμαλη και σύμφωνα με τον Κόκκινο: “αν ο έμπειρος Χουρσίτ ήταν επικεφαλής τόσου στρατού, τα αποτελέσματα της εκστρατείας πιθανόν να ήσαν διαφορετικά από εκείνα που είχεν ο Δράμαλης”.

Στις 2 του Σεπτέμβρη του 1822, οι Σουλιώτες, εξ αιτίας της πείνας και του λοιμού που μάστιζε το στρατόπεδό τους, αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να μεταφερθούν στην Κεφαλονιά χωρίς να έχουν ηττηθεί σε καμία μάχη.

Αργότερα όμως επέστρεψαν από τα Επτάνησα και από το 1823 έως το 1829 έλαβαν μέρος σε όλες τις κρίσιμες μάχες της Ρούμελης και της Αττικής και λόγω της απαράμιλλης ανδρείας τους, ήταν εκείνοι που έγερναν την πλάστιγγα της νίκης υπέρ των Ελλήνων.

Το τίμημα σε αίμα, που πλήρωσαν οι Σουλιώτες για την ελευθερία της Ελλάδας, ήταν τεράστιο. Στο τέλος της Επανάστασης, οι μάχιμοι που είχαν απομείνει ζωντανοί, δεν ξεπερνούσαν τους διακόσιους.

Ας σκύβουν ευλαβικά οι επερχόμενες γενιές και ας αποτίουν τον πρέποντα φόρο τιμής στη μνήμη τους.