Μετά την ιταλική επίθεση στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940 και την έξοδο των Ελλήνων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλαίσιο των συζητήσεων του βρετανικού υπουργικού συμβουλίου γινόταν λόγος για την χορήγηση, προκειμένου να ικανοποιηθεί η ανάγκη για την αποστολή άμεσης συνδρομής πολύτιμου εξοπλιστικού υλικού στην ελληνική κυβέρνηση που προοριζόταν για την Άγκυρα, όπως έγραφε ο Κωνσταντίνος Σβολόπουλος στο βιβλίο του «1940: Οι τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου».
Χαρακτηριστική είναι, πάνω στο σημείο αυτό, η εύλογη απορία του πρέσβη της Μ. Βρετανίας στην Αθήνα Μίκαελ Πάλαιρετ: «Αδυνατώ να κατανοήσω την εισήγηση για την παροχή αυξημένης βοήθειας προς την Τουρκία πριν από την άνοιξη, ενώ η Ελλάδα διατρέχει τον κίνδυνο να κατανικηθεί από έλλειψη βοήθειας που θα δει να χορηγείται σε μία παθητική Τουρκία!».
Όπως διαβάζουμε στο ίδιο βιβλίο, το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί με την λογική αυτή, ήταν αν η Τουρκία, έστω μακροπρόθεσμα, θα ήταν δυνατό να αποδειχτεί περισσότερο ή λιγότερο σημαντική για την Μ. Βρετανία.
Η Τουρκία μολοντούτο – όπως υπογραμμιζόταν ωμά από στελέχη της αρμόδιας υπηρεσίας του Φόρεϊν Όφις – «αποτελεί κλειδί της πολιτικής μας στην Μέση Ανατολή και παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την Ελλάδα»!!!
Η λογική αυτή και η αντιμετώπιση από την «δύση» απέναντι σε Ελλάδα και Τουρκία διατηρείται ίδια και απαράλλακτη έως και σήμερα.
Ακόμα και τότε που πολεμούσαμε τον Άξονα, η Μ. Βρετανία που ηγούταν της «πολιτισμένης δύσης», κανάκευε την Τουρκία που παρέμεινε έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου επιτήδεια ουδέτερη, ενώ εμάς με το ζόρι μας έστειλε κάποια συμβολική βοήθεια (η οποία στο μόνο που χρησίμευσε στο κάτω κάτω ήταν να δώσει στην ναζιστική Γερμανία την πρόφαση για να μας επιτεθεί τον Απρίλιο του 1941).
Να θυμίσουμε επίσης ότι μετά τον πόλεμο το αμερικάνικο «Σχέδιο Μάρσαλ» εκτός από την χώρα μας, η οποία υπέφερε τα πάνδεινα από την τριπλή κατοχή του 1941-1944, προσέφερε αμέριστη οικονομική βοήθεια και στην ανέγγιχτη Τουρκία!
Ας μην μας κάνει καμία εντύπωση λοιπόν η ίδια εξοργιστική συμπεριφορά της «δύσης» σήμερα…
(Στην φωτογραφία ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως “ο πατέρας της νίκης”)
