Στις 28 Οκτωβρίου 2018 η αλβανική αστυνομία δολοφόνησε τον 35χρονο Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνο Κατσίφα, στο χωριό του, τους Βουλιαράτες Αργυροκάστρου, ανήμερα της 78ης επετείου του ηρωικού ΟΧΙ.
Καιρό ήταν που είχαν βάλει το παλικάρι στο στόχαστρο επειδή κρατούσε ψηλά το εθνικό του φρόνημα και διαλαλούσε ότι η ιδιαίτερη πατρίδα του, η Βόρειος Ήπειρος είναι γη ελληνική.
Και ανήμερα της 78ης επετείου του ηρωικού ΟΧΙ, όπου κάθε χρόνο στο ελληνικό νεκροταφείο των Πεσόντων του 1940 – 41 στους Βουλιαράτες γίνονται λαμπρές εκδηλώσεις, ο Κωνσταντίνος διάλεξε να πει το δικό του ΟΧΙ απέναντι στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Εκείνη την ημέρα, οι επίσημοι, τόσο από την μητέρα Ελλάδα όσο και από την Ελληνική Εθνική Μειονότητα, που είχαν κατακλύσει τον χώρο της εκδήλωσης, αδιαφόρησαν και έφυγαν χωρίς να αντιδράσουν.
Οι κάτοικοι της περιοχής πάγωσαν και σιώπησαν φοβούμενοι μήπως έχουν την ίδια τύχη αφού έβλεπαν ότι το λεγόμενο “εθνικό κέντρο”, απαξιώνει επιδεικτικά να ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το ξεχασμένο κομμάτι του Ελληνισμού.
Όμως στην Αθήνα το ίδιο κιόλας απόγευμα έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την αλβανική πρεσβεία, ενώ τις επόμενες ημέρες ακολούθησαν πορείες στο κέντρο της πρωτεύουσας στην μνήμη του Κωνσταντίνου.
Οι αλβανοί το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου πήραν το νεκρό σώμα του εθνομάρτυρα και το πήγαν στο Αργυρόκαστρο και αργότερα στα Τίρανα όπου το κρατούσαν για εννέα ημέρες!
Νόμιζαν έτσι ότι το θέμα θα ξεχνιόταν αλλά αυτό που κατάφεραν ήταν το κύμα οργής στην Ελλάδα να διογκώνεται για την απάνθρωπη αυτή στάση.
Τελικά στις 6 Νοεμβρίου, αφού έκαναν τις επεμβάσεις που ήθελαν στον νεκρό ώστε να εξαφανίσουν τα στοιχεία που απεδείκνυαν το έγκλημα τους, οι αλβανικές Αρχές έδωσαν το σώμα του Κωνσταντίνου στην οικογένεια του για να μπορέσει να τον θρηνήσει.
Στις 8 Νοεμβρίου ήταν η ημέρα της κηδείας του στους Βουλιαράτες.
Μία κηδεία όμως που δεν ήταν απλά μία εξόδιος ακολουθία αλλά μία πάνδημη διαμαρτυρία για την μοίρα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, τελευταίος μάρτυρας του οποίου είναι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας.
Με τον θάνατο του ο Κωνσταντίνος κατάφερε να κάνει όλους τους Έλληνες, ακόμα και αυτούς που δυσπιστούσαν, να μάθουν ότι υπάρχει Βόρειος Ήπειρος και ότι εκεί διαβιεί από αρχαιοτάτων χρόνων ένας πληθυσμός ελληνικός ο οποίος όμως αδικήθηκε παράφορα από τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων και έμεινε εκτός εθνικού κορμού.
Χιλιάδες κόσμου ήρθε από την Ελλάδα και αυτό έδωσε θάρρος στους φοβισμένους Βορειοηπειρώτες, όσους απέμειναν στην ταλαιπωρημένη πατρογονική γη, ώστε να έρθουν και αυτοί για το τελευταίο αντίο στο παλικάρι.
Από νωρίς το πρωί της 8ης Νοεμβρίου 2018 συνθήματα για την ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου δονούσαν την ατμόσφαιρα!
Την ημέρα εκείνη η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε στους Βουλιαράτες…
Και το μεσημέρι όταν η σωρός του Κωνσταντίνου Κατσίφα έβγαινε από το σπίτι του για να οδηγηθεί στην τελευταία του κατοικία οι δρόμοι του χωριού του μετατράπηκαν σε ένα γαλανόλευκο ποτάμι από τις ελληνικές σημαίες που τους πλημμύρισαν.
Κατά την ταφή του Ήρωα, μετά τους επικήδειους, το μοιρολόι του κορυφαίου Ηπειρώτη ερμηνευτή Σάββα Σιάτρα δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο.
Όμως δεν τελείωσαν όλα με τον τελευταίο ασπασμό στον μάρτυρα του Έθνους.
Αμέσως μετά την κηδεία ακολούθησε ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας έως την εθνική οδό Κακαβιάς – Αργυροκάστρου με προπορευόμενη την γιγάντια ελληνική σημαία που έραψε ο ίδιος ο Κωνσταντίνος και την είχε απλώσει στα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας για το Μακεδονικό.
Και για ένα τέταρτο της ώρας περίπου ο άξονας που αποτελεί την είσοδο και την έξοδο της Αλβανίας προς την Ελλάδα αποκλείστηκε από τους διαδηλωτές οι οποίοι φώναζαν με όλη τους την δύναμη το σύνθημα “Βόρειος Ήπειρος γη ελληνική”!
Η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα είχε ως αποτέλεσμα αυτό που μέχρι πριν από λίγες ημέρες φάνταζε αδιανόητο:
Στους Βουλιαράτες για μία ημέρα είχε καταλυθεί η αλβανική εξουσία!
Οι Βουλιαράτες στις 8 Νοεμβρίου 2018 αποτελούσαν στην ουσία ελεύθερο ελληνικό έδαφος!
Ο Κωνσταντίνος παρακολουθούσε από ψιλά και από εκεί που ήταν σίγουρα έστω και για αυτό το χρονικό διάστημα θα αισθανόταν δικαιωμένος.
Όσοι βιώσαμε από κοντά εκείνες τις στιγμές θα τις θυμόμαστε για πάντα…
